DeletedUser3978
Guest
Το τέλος του Darrell
Απόγευμα παραμονής Χριστουγέννων. Μόλις βγήκα από την εκκλησία. Το στολισμένο με λευκές κορδέλες κερί είναι ακόμα αναμμένο. Το πιστοποιητικό γάμου λέει 24-12-1870. Η Emma είναι πλέον γυναίκα μου. Τα λόγια του Jack τριγυρίζουν στο μυαλό μου συνέχεια. Το κεφάλι μου πάει να σπάσει. Μα τι πήγα και έκανα? Όλοι δίπλα μου είναι χαρούμενοι και οι ευχές τους ακούγονται κατάρες στ’ αυτιά μου. Το ταξίδι της επιστροφής με την άμαξα φαντάζει ατελείωτο. Η Emma δεν έχει βγάλει ούτε λέξη. Ίσως να νομίζει ότι έχω καταλάβει την παγίδα της. Φτάνοντας, πέφτει το μάτι μου πάνω στην πόρτα. Το πέταλο που μου είχε δώσει πριν πεθάνει ο παππούς Nick είναι κρεμασμένο εκεί και η λάμψη του νιώθω ότι με παρακολουθεί. Με αποδοκιμάζει για την πράξη μου. Αν ήταν εδώ, δεν θα είχα προχωρήσει σε αυτήν την τρέλα. Είμαι μόνος μου σε αυτόν τον κόσμο. Δεν έχω κανένα και η Emma είναι το χειρότερο άτομο για να είναι μαζί μου.
Το τραπέζι είναι εορταστικά στρωμένο και λόγω του γάμου αλλά και λόγω των εορτών. Η μητέρα της Emma είχε φτιάξει τα πάντα. Από φασόλια φούρνου και κολοκύθα ψητή μέχρι μια τεράστια γαλοπούλα με γέμιση που δεν είχα γευτεί ποτέ. Για επιδόρπιο η αδελφή της Emma είχε φτιάξει τσουρέκια σε σχήμα καρδίας.
Όταν έφυγαν όλοι και έμεινα μόνος μου με την Emma αντί για το συζυγικό μας κρεβάτι, προτίμησα την μοναχική πολυθρόνα πλάι στο τζάκι και τη συντρόφια ενός ακόμη κονιάκ. Τα λόγια του Jack ήρθαν πάλι στο μυαλό μου.
Έξω ήταν σκοτάδι και εγώ περπατούσα μόνος. Είδα τον Jack να κάθεται σε ένα τραπέζι ενός κακόφημου μαγαζιού και να σκορπίζει μια τράπουλα στον αέρα χαρούμενος. Τον άκουσα να λέει ότι εκείνος και η αγαπημένη του θα κατάφερναν να βγουν από την φτώχεια και να φύγουν μακριά από αυτό το βρώμικο μέρος. Δεν είχα καταλάβει μέχρι σήμερα για ποια μιλούσε. Όσο τελειώνει αυτή η μέρα φοβάμαι όλο και περισσότερο. Φοβάμαι για τη ζωή μου αλλά ακόμα περισσότερο για τον χάρτη. Ο παππούς Nick μου είχε πει πως δεν πρέπει να πέσει ποτέ σε λάθος χέρια και τώρα εγώ τον προδίδω. Θέλω να πιστέψω πως κάνω λάθος και πως αύριο θα είμαι ακόμη ζωντανός και θα γράφω ξανά σε αυτό το ημερολόγιο. Το μόνο που μου μένει είναι να πάρω αγκαλιά το μαξιλάρι μου και να αποκοιμηθώ.
Αμα κερδισω τιποτα το θελω στον κοσμο 1. ευχαριστω.
Απόγευμα παραμονής Χριστουγέννων. Μόλις βγήκα από την εκκλησία. Το στολισμένο με λευκές κορδέλες κερί είναι ακόμα αναμμένο. Το πιστοποιητικό γάμου λέει 24-12-1870. Η Emma είναι πλέον γυναίκα μου. Τα λόγια του Jack τριγυρίζουν στο μυαλό μου συνέχεια. Το κεφάλι μου πάει να σπάσει. Μα τι πήγα και έκανα? Όλοι δίπλα μου είναι χαρούμενοι και οι ευχές τους ακούγονται κατάρες στ’ αυτιά μου. Το ταξίδι της επιστροφής με την άμαξα φαντάζει ατελείωτο. Η Emma δεν έχει βγάλει ούτε λέξη. Ίσως να νομίζει ότι έχω καταλάβει την παγίδα της. Φτάνοντας, πέφτει το μάτι μου πάνω στην πόρτα. Το πέταλο που μου είχε δώσει πριν πεθάνει ο παππούς Nick είναι κρεμασμένο εκεί και η λάμψη του νιώθω ότι με παρακολουθεί. Με αποδοκιμάζει για την πράξη μου. Αν ήταν εδώ, δεν θα είχα προχωρήσει σε αυτήν την τρέλα. Είμαι μόνος μου σε αυτόν τον κόσμο. Δεν έχω κανένα και η Emma είναι το χειρότερο άτομο για να είναι μαζί μου.
Το τραπέζι είναι εορταστικά στρωμένο και λόγω του γάμου αλλά και λόγω των εορτών. Η μητέρα της Emma είχε φτιάξει τα πάντα. Από φασόλια φούρνου και κολοκύθα ψητή μέχρι μια τεράστια γαλοπούλα με γέμιση που δεν είχα γευτεί ποτέ. Για επιδόρπιο η αδελφή της Emma είχε φτιάξει τσουρέκια σε σχήμα καρδίας.
Όταν έφυγαν όλοι και έμεινα μόνος μου με την Emma αντί για το συζυγικό μας κρεβάτι, προτίμησα την μοναχική πολυθρόνα πλάι στο τζάκι και τη συντρόφια ενός ακόμη κονιάκ. Τα λόγια του Jack ήρθαν πάλι στο μυαλό μου.
Έξω ήταν σκοτάδι και εγώ περπατούσα μόνος. Είδα τον Jack να κάθεται σε ένα τραπέζι ενός κακόφημου μαγαζιού και να σκορπίζει μια τράπουλα στον αέρα χαρούμενος. Τον άκουσα να λέει ότι εκείνος και η αγαπημένη του θα κατάφερναν να βγουν από την φτώχεια και να φύγουν μακριά από αυτό το βρώμικο μέρος. Δεν είχα καταλάβει μέχρι σήμερα για ποια μιλούσε. Όσο τελειώνει αυτή η μέρα φοβάμαι όλο και περισσότερο. Φοβάμαι για τη ζωή μου αλλά ακόμα περισσότερο για τον χάρτη. Ο παππούς Nick μου είχε πει πως δεν πρέπει να πέσει ποτέ σε λάθος χέρια και τώρα εγώ τον προδίδω. Θέλω να πιστέψω πως κάνω λάθος και πως αύριο θα είμαι ακόμη ζωντανός και θα γράφω ξανά σε αυτό το ημερολόγιο. Το μόνο που μου μένει είναι να πάρω αγκαλιά το μαξιλάρι μου και να αποκοιμηθώ.
Αμα κερδισω τιποτα το θελω στον κοσμο 1. ευχαριστω.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή: