Διαγωνισμός Χριστουγέννων 2011

[DeletedUser3978]

Το τέλος του Darrell

Απόγευμα παραμονής Χριστουγέννων. Μόλις βγήκα από την εκκλησία. Το στολισμένο με λευκές κορδέλες κερί είναι ακόμα αναμμένο. Το πιστοποιητικό γάμου λέει 24-12-1870. Η Emma είναι πλέον γυναίκα μου. Τα λόγια του Jack τριγυρίζουν στο μυαλό μου συνέχεια. Το κεφάλι μου πάει να σπάσει. Μα τι πήγα και έκανα? Όλοι δίπλα μου είναι χαρούμενοι και οι ευχές τους ακούγονται κατάρες στ’ αυτιά μου. Το ταξίδι της επιστροφής με την άμαξα φαντάζει ατελείωτο. Η Emma δεν έχει βγάλει ούτε λέξη. Ίσως να νομίζει ότι έχω καταλάβει την παγίδα της. Φτάνοντας, πέφτει το μάτι μου πάνω στην πόρτα. Το πέταλο που μου είχε δώσει πριν πεθάνει ο παππούς Nick είναι κρεμασμένο εκεί και η λάμψη του νιώθω ότι με παρακολουθεί. Με αποδοκιμάζει για την πράξη μου. Αν ήταν εδώ, δεν θα είχα προχωρήσει σε αυτήν την τρέλα. Είμαι μόνος μου σε αυτόν τον κόσμο. Δεν έχω κανένα και η Emma είναι το χειρότερο άτομο για να είναι μαζί μου.
Το τραπέζι είναι εορταστικά στρωμένο και λόγω του γάμου αλλά και λόγω των εορτών. Η μητέρα της Emma είχε φτιάξει τα πάντα. Από φασόλια φούρνου και κολοκύθα ψητή μέχρι μια τεράστια γαλοπούλα με γέμιση που δεν είχα γευτεί ποτέ. Για επιδόρπιο η αδελφή της Emma είχε φτιάξει τσουρέκια σε σχήμα καρδίας.
Όταν έφυγαν όλοι και έμεινα μόνος μου με την Emma αντί για το συζυγικό μας κρεβάτι, προτίμησα την μοναχική πολυθρόνα πλάι στο τζάκι και τη συντρόφια ενός ακόμη κονιάκ. Τα λόγια του Jack ήρθαν πάλι στο μυαλό μου.
Έξω ήταν σκοτάδι και εγώ περπατούσα μόνος. Είδα τον Jack να κάθεται σε ένα τραπέζι ενός κακόφημου μαγαζιού και να σκορπίζει μια τράπουλα στον αέρα χαρούμενος. Τον άκουσα να λέει ότι εκείνος και η αγαπημένη του θα κατάφερναν να βγουν από την φτώχεια και να φύγουν μακριά από αυτό το βρώμικο μέρος. Δεν είχα καταλάβει μέχρι σήμερα για ποια μιλούσε. Όσο τελειώνει αυτή η μέρα φοβάμαι όλο και περισσότερο. Φοβάμαι για τη ζωή μου αλλά ακόμα περισσότερο για τον χάρτη. Ο παππούς Nick μου είχε πει πως δεν πρέπει να πέσει ποτέ σε λάθος χέρια και τώρα εγώ τον προδίδω. Θέλω να πιστέψω πως κάνω λάθος και πως αύριο θα είμαι ακόμη ζωντανός και θα γράφω ξανά σε αυτό το ημερολόγιο. Το μόνο που μου μένει είναι να πάρω αγκαλιά το μαξιλάρι μου και να αποκοιμηθώ.

Αμα κερδισω τιποτα το θελω στον κοσμο 1. ευχαριστω.

 

[DeletedUser]

Αλλος ενας ηλιος βγηκε πανω απο τα λιβαδια , κατι συνεφα τρεχανε γρηγορα προς τη δυση λες και δε θελανε να ανταμωσουνε με τις ακτινες του , μαλλον ντρεποντουσαν . Αλλα τι ηλιος χλωμος ηταν αυτος , κρυος χειμωνιατικος , μολις τρεις μερες πριν τα χριστουγεννα .Ανασηκωθηκα απ το μαξιλαρι μου και κοιταξα εξω απο το παραθυρο .Το αφεντικο μου που τον λεγαν Βαμβακουλα και ηταν παλαιμαχος ποδοσφαιριστης των Λος Μαλλιαρος , κραταγε μια κολοκυθα ενα τσουρεκι μια τραπουλα και περπαταγε γοργα μουρμουριζοντας αγριεμενα .Χοχοχοχοχο θα τον εχωσε η γυναικα του για χριστουγεννιατικα ψωνια παλι .Ας μην ειχανε υπογραψει εκεινο το πιστοποιητικο γαμου και σου ελεγα εγω αν δεν την ειχαν βρει πνιγμενη σε κανα λακο. Η κακουργα του ειχε βαλει τα δυο σπιρουνια σε μια μποτα .Οι σχεσεις μου με το αφεντικο και τη κυρια ηταν καλες νομιζα.
Δεν ειχα ποτε παραπονο απο το αφεντικο μου .Οταν ημουν μικρη με χορευε στα γονατα του , παντα με ταιζε πολυ με εκλεκτους μεζεδες και ημουν η αγαπημενη του , μου ειχε φορεσει στο λαιμο κι ενα πεταλο για καλη τυχη μαλλον και παντα καμαρωνα για αυτο .Οσο για τη κυρια ? Ναι ειναι αληθεια .Την ζηλευα τη κυρια , πολυ θα ηθελα να ημουν εγω στη θεση της , και να κανω οτι κανει κι αυτη .Σημερα ομως ειχα ενα κακο προαισθημα. Απο καιρο τωρα η κυρια ερχετε και με καμαρωνει που περπαταω καμαρωτα και ειμαι τοσο δυνατη και στρουμπουλη ,με χαζευει οταν παιζω στο περιβολι διπλα της και γελαει οταν κυνηγαω τον κοκορα , στην αρχη νομιζα οτι χαιροτανε που μεγαλωνω και θα μπω και εγω σιγα σιγα στην οικογενεια , δεν εχει καταλαβει οτι τη ζηλευω και με τη πρωτη ευκαιρια θα παρω τη θεση της , να πραγματοποιησω το ονειρο μου να γινω κυρια στη θεση της κυριας. Σημερα ομως ειδα την πεινασμενη ματια της και ενοιωσα οτι το εχει καταλαβει και μου στηνει παγιδα , Σχεδον σε ονειρο ακουσα να λεει στο αφεντικο οτι τα χριστουγεννα θα φαμε φασολια φουρνου με γαλοπουλα .Α ωστε ετσι ε ? Ειμαι πονηρη εγω δε θα σου περασει . Καβαντζωσα ενα κερι και εναν χαρτη της περιοχης και περιμενα να νυχτωσει , Ανεβηκα στο γαιδαρο που υποσχεθηκε να με βοηθησει και την κοπανησα . Τους αφησα πεινασμενους χρονιαρες μερες αλλα δε φταιω εγω , ηταν θεμα επιβιωσης . Τωρα γυρναω μονη με τον γαιδαρακο μου στις ερημιες και εχω γινει θρυλικη πιστολερο κυνηγος επικυρηγμενων αρνιων που το σκανε το πασχα , Ειμαι μια φτωχη και μονη γαλοπουλα που κανει γλου γλου ποιο γρηγορα κι απ τον ισκιο της , Γυρναω μονη και τραγουδαω .
Με λενε Λουλα και ειμαι γαλοπουλα
και τα αρνια τα πιανω ουλα
ξεφυγα του Βαμβακουλα
και οι αλλες γαλοπουλες μου φωναζουν
Λουλα Λουλα τη κουκουλααα

Αμα κερδισω τιποτα το θελω στον Αριζονα τνχ

 

[DeletedUser]

H μέρα της Παραμονής των Χριστουγέννων ξεκινησε όπως όλες οι άλλες με μια χρυσαφένια ανατολή. Μια νεαρή τυχοδιώκτρια, η Ντόλυ διέσχιζε την έρημο, όταν την προσοχή της τράβηξε ένας παράξενος βράχος σε σχήμα κολοκύθας. Ασυναίσθητα, κατευθύνθηκε προς σ αυτόν και ανακάλυψε ότι ήταν γεμάτος με αρχαίες γραφές και μυστήρια σύμβολα. Η Ντόλυ δεν ήξερε μόνο όλα τα κόλπα της τράπουλας που της είχαν χαρίσει τη φήμης της χαρτορίχτρας αλλά ήταν και αξιολογη αρχαιολόγος. « Είμαι ο Ρούντολφ ο Ελαφάκης, γιος του νορβηγού βασιλιά Έλαφ και της λαικιάς κρητικοπούλας ΒασανΑκη, βασιλιάς της Αρχιμηνιάς» έλεγε «…έκρυψα σ αυτή τη σπηλιά το ιερότερο σύμβολο της φυλής μου, το Μαγεμένο (σβησμένο σύμβολο) από φόβο μήπως πέσει στα χέρια των ανθρωποφάγων…»

Η Ντόλυ τα χε χάσει. Μήπως πρόκειται για το Μαγεμένο Πέταλο που χάριζε υπερφυσικές δυνάμεις σε όποιον το κρατούσε? Λέγεται ότι, κρατώντας το Μαγικό Πέταλο μπορούσε κάποιος να ανιχνεύσει κοιτάσματα χρυσού από πολύ μακρινές αποστάσεις. Δε μπορεί αυτά ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας, σκέφτηκε. Κι όμως αναθάρισε στη σκέψη οτι μπορεί να μη χρειαστεί να ξαναφάει ποτέ της φασόλια φούρνου που τόσο απεχθανόταν γιατί έχουν αρνητική επίδραση στο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Ψηλαφώντας το παράξενο βράχο, τα δαχτυλά της συνάντησαν ένα κρίκο που στο τραβηγμά του αποκάλυψε ένα σπήλαιο.

Παρά την αρχική της έξαψη, όφειλε να είναι προσεκτική. Άναψε ένα κερί και προχώρησε στο μακρύ και δαιδαλώδη σπήλαιο που ανοιγόταν μπροστά της. Ένιωσε μεγάλη ικανοποιήση για τη πρωτοβουλία που είχε προηγουμένως, να αποτυπώσει με κάρβουνο πάνω στο πιστοποιητικό γάμου της αδερφής της Αδελαίδας τα ιερογλυφικά του βράχου, τα οποία πάνω στο χαρτί έδιναν την εντύπωση ότι πρόκειται για χάρτη. Φοβούμενη μην πέσει σε καμιά παγίδα περπατούσε επιφυλακτικά προσπαθώντας να μην ακουμπήσει πουθενά. Γνώριζε ότι, οι αρχαίοι λαοί ήξεραν να κρύβουν καλά τους θυσαυρούς τους και σοφίζονταν περίπλοκα τεχνάσματα για να τους προφυλάξουν.

Χαμένη μες στις σκέψεις της για ακριβά φορέματα Καλάμιτυ Τζέην, ατέρμονες διακοπές στο θέρετρο Κρουκ τρώγοντας το αγαπημένο της τσουρέκι με γέμιση κάστανο-μερέντα, βρέθηκε σε μια μεγάλη αίθουσα γεμάτη γιρλάντες και παιχνίδια κάθε λογής κάτω απο ενα τεράστιο άγαλμα γαλοπούλας απο ελεφαντοστό.
"Είμαι ακόμα στο μαξιλάρι μου" αναφώνησε και λιποθύμησε όταν είδε την αστεία φάτσα ενός καλικαντζάρου.

Μπορεί να μην βρήκε το μαγεμένο πέταλο που θα της χάριζε πλούτη, βρήκε όμως ένα πλούσιο χριστουγεννιάτικο τραπέζι συντροφιά με τον Billy Claws, τoν διαβόητο ληστή πλουσίων. Αργότερα ονομάστηκε σε Santa Claus γιατι έκλεβε μόνο από τους κακούς.
K έζησαν αυτοί καλά κ μεις καλύτερα
Βέβαια ο Santa Claus ζει ακόμα.

 

[De-O]

Τα Χριστουγεννα του Καμμενου

Σταματησε το ελκηθρο και κοιταξε τον χαρτη του.Μετα απο ενα χρονο σ αυτα τα μερη,δεν θαπρεπε να τον χρειαζεται,αλλα ο Bill αν και πιστευε απολυτα στην τυχη,ηταν θερμος υποστηρικτης του "συν Αθηνα και χειρα κινει".Ειχε φτιαξει μονος τον χαρτη μετα απο εξερευνηση της περιοχης και τον σημαδεψε αναλογα.Πλησιαζε.
Τυχοδιωκτης σαν χαρακτηρας,γρηγορα βρεθηκε να περιπλανιεται στην χωρα σαν τζογαδωρος,την ωρα που οι περισσοτεροι της ηλικιας του πολεμουσαν στον εμφυλιο.Το πρωτο του στοιχημα στο ποκερ, ηταν ο κρεμμασμενος στο λαιμο του χρυσος σταυρος,δωρο της μανας του.Tον αντικατεστησε αμεσως με τα πρωτα του κερδη με ενα ολοχρυσο μικρο πεταλο.το γουρι του.Συντομα μια σημμαδεμενη τραπουλα ηταν η πραγματωση του "συν Αθηνα και χειρα κινει".Για μερικα χρονια ολα πηγαιναν τελεια.Περσυ τα Χριστουγεννα ομως,η αγαπημενη Θεα του τον εβαλε σε δοκιμασια.Καποιος καταλαβε.Η πισα και τα πουπουλα τον θορυβησαν.Ηρθε να κρυφτει και να σκεφτει.Που αλλου?Στον γερο Hacket.
Χαμογελασε με ικανοιποιηση στην σκεψη πως πλησιαζε μεθοδικα στην ολοκληρωση του στοχου του.Ο πολεμος αφησε πολλες χηρες.Μερικες παρα πολυ πλουσιες.Οπως την μελλουσα γυναικα του.Προσπαθεια μηνων, σε λιγο θα απεδιδε καρπους.Ο γερο Hacket ηταν ο σωτηρας του.Αυτος του ανοιξε τα ματια.Μια καλη προικα λυνει ολα τα προβληματα.Ειδικα αυτο το πιστοποιητικο γαμου θα του ανοιγε ολες τις πορτες.Προικοθηρας λοιπον.Δεν τον χαλουσε καθολου.
Ολα ηταν ετοιμα για το εορταστικο τραπεζι.Oλα ηταν ετοιμα και για την προταση γαμου.
Κερι για την κολοκυθα απο το Haloween πηρε απο τον πλανωδιο.Το τσουρεκι θα το εφτιαχνε η μελλουσα.Μονο η γαλοπουλα ελειπε.Αυτην ερχοταν να παρει.Ο γερο φιλος του ηταν expert.Μπορουσε να τις πιασει ακομα και με παγιδα για καστωρες.Και να φτιαξει κι ενα υπεροχο πουπουλενιο μαξιλαρι απο αυτη.Ηταν σαν να τα εβλεπε μπροστα του...του φανηκε πως μυρισε την ψητη γαλοπουλα...η αληθεια ηταν πως ειχε σιχαθει τα φασολια φουρνου που ετρωγε καθε μερα,αλλα και να μυριζει ψητη γαλοπουλα μες στα χιονια...???
''ΞΥΠΝΑ ΒΑΣΙΛΑΚΗ!!ΠΑΛΙ TO pc για μαξιλαρι??ΘΑ ΣΤΟ ΚΟΨΩ ΤΟ INTERNET!!!ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΣΕ!!!
ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΣΤΡΩΘΗΚΕ! ΚΙ Η ΓΑΛΟΠΟΥΛΑ ΣΕΡΒΙΡΙΣΤΗΚΕ!"

κ1

 

[DeletedUser6235]

Η αναπάντεχη μάχη

Είναι ανήμερα Χριστουγέννων και όλος ο Αριζόνας προετοιμάζεται για την αυριανή μέρα. Είμαι ο Bob the builder, ο καλύτερος χτίστης της συμμαχίας μου και έχω αναλάβει την κατασκευή του νέου μας οχυρού «Ο Φρουτένιος Παράδεισος» στη ανατολική κομητεία του χάρτη. Κατευθύνομαι στην αποθήκη να πάρω μερικά σιδερένια καλάμια και λίγο συρματόπλεγμα γιατί μου τελείωσαν, όταν συναντάω τον στρατηγό Wyatt Earp.
- Ωωω!, ο αγαπητός μου Bob, φωνάζει και έρχεται προς το μέρος μου, μόλις έδωσα εντολή να σου αλλάξουν κρεβάτι με ένα νέο ορθοπεδικό στρώμα και πιο αναπαυτικό μαξιλάρι. Αλλά βλέπω πάλι δούλευες ασταμάτητα μου φαίνεσαι πολύ κουρασμένος, γιατί δεν κάνεις ένα διάλειμμα κοντεύει μεσημέρι και οι μάγειροι μας έχουν ετοιμάσει νοστιμότατα φασόλια φούρνου, τσουρέκι και γλυκιά κολοκύθα σαν επιδόρπιο.
Πριν προλάβω να ανταποκριθώ μας διακόπτει η πανέμορφη τυχοδιώκτης Harmonica και παραδίδει την αλληλογραφία στον στρατηγό, ήταν δυο φάκελοι. Βγάζει τη σφραγίδα από κερί από τον πρώτο φάκελο, χαμογελάει και μονολογεί, «το πιστοποιητικό γάμου που περίμενα την επόμενη εβδομάδα». Χαρούμενος ανοίγει και τον δεύτερο φάκελο αλλά με μιας το χαμόγελό του παγώνει, κοντοστέκεται εκεί για λίγο, καταλαβαίνεις πως αναλογίζεται το μήνυμα που μόλις είχε διαβάσει. Του ξέφυγαν μερικά μουρμουρητά, κατάφερα να ακούσω μια φράση του, «…ώστε όλες αυτές οι συνθήκες ειρήνης ήταν απλά μια παγίδα…». Ξαφνικά ο στρατηγός ανασηκώνει το κεφάλι του ρίχνει μια ματιά στη Harmonica και της γνέφει, έπειτα γυρνάει προς το μέρος μου λέγοντας «αλλαγή σχεδίων, Bob», γεμίζοντας με με ακόμα περισσότερες απορίες. Γυρνάει από την άλλη και απομακρύνεται από εμένα βαδίζοντας γρήγορα προς το γραφείο του στον πύργο στρατιωτών, η Harmonica τον ακολουθεί. Μαζεύοντας τις σκέψεις μου αποφασίζω να συνεχίσω την πορεία μου για την αποθήκη, όμως λίγο πριν φτάσω ακούγεται η καμπάνα έκτατης ανάγκης.
Είμαστε όλοι μαζεμένοι στο χώρο συγκέντρωσης του οχυρού δίπλα από την σημαία και περιμένουμε την ενημέρωση, εμφανίζεται ο καπετάνιος Boone και μας ανακοινώνει πως το οχυρό στην βορειοδυτική κομητεία δέχεται επίθεση. Το οχυρό βρίσκεται εννέα ώρες απόσταση με quarter από εμάς, θα ξεκινήσει καραβάνι το πρωί και θα φτάσει τριάντα λεπτά πριν την έναρξη της μάχης. Το απόγευμα που μας έχει απομείνει ελεύθερο είναι ο χρόνος προετοιμασίας για την μάχη. Ετοιμάζω το σακίδιο ταξιδιού κάνω μια προσευχή κρατώντας τον ασημένιο σταυρό μου και ξαπλώνω στο νέο μου κρεβάτι.

Το πρωινό συσσίτιο ήταν μαρμελάδα για να μας δυναμώσει σωματικά και ψυχικά, μας φαινόταν πολύ περίεργο την ημέρα των Χριστουγέννων να πηγαίνουμε σε μάχη ενάντια στη συμμαχία «Τα ηθικά λαμόγια» που για πολλές μάχες στο παρελθόν τους είχαμε δίπλα μας να μας στηρίζουν. Στη διαδρομή υπήρχε αμηχανία, τα συναισθήματα ήταν ανάμικτα, οι λέξεις που ακούγονταν ήταν λιγοστές και μετρημένες. Στο οχυρό υπεύθυνος και συντονιστής για την μάχη θα είναι ο στρατηγός Grant ο οποίος μας καλοδέχτηκε και μας έδωσε εντολές για το που θα τοποθετηθεί ο καθένας μας ξεχωριστά. Από τον πύργο εργατών έχω σχεδόν πλήρη εικόνα του οχυρού, βλέπω φίλους πολλούς και ξέρω πως αυτούς που λείπουν θα τους δω απέναντι στην επίθεση, νιώθω περίεργα, πιάνω το golden gun μου, περνάω στο λαιμό μου τυχερό μου πέταλο και περιμένω την αντίστροφη μέτρηση… η μάχη ξεκινάει .
Μια ανακούφιση γεμίζει όλο μου το σώμα, κατεβάζω και κρεμάω το όπλο πάλι στην πλάτη μου. Οι επιτιθέμενοι έχουν τοποθετηθεί απέναντι από την πύλη για να τους βλέπουν όλοι οι αμυνόμενοι και το θέαμα που προσφέρουν είναι μοναδικό. οι στρατιώτες κρατάν την τρομπέτα τους και παίζουν τα κάλαντα, οι τυχοδιώκτες με τράπουλες στα χέρια κάνουν τα μαζικά τους κόλπα, οι εργάτες ψήνουν γαλοπούλες και δίπλα τους οι μονομάχοι γεμίζουν κανάτες με ρούμι και όλοι μαζί μας φωνάζουν όσο πιο δυνατά μπορούν .. ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

 

[DeletedUser5288]

Ήταν Δεκέμβριος, παραμονή Χριστουγέννων… Όλα κυλούσαν ομαλά στο μικρό Λασβιλλ..8 η ώρα και οι νεαροί σαματατζήδες έπαιζαν ξέγνοιαστοι μέσα στα χιόνια. Κεριά αναμμένα παντού, γέλια διάσπαρτα να ακούγονται εδώ κι εκεί και ο ουρανός με τη σειρά του να αφήνει αχνά τις κρυστάλλινες νιφάδες του ..Φαίνεται πως ήταν μια τυπική παραμονή Χριστουγέννων σαν όλες τις άλλες…
Θα έλεγε κανείς πως το πνεύμα των Χριστουγέννων τους είχε κατακλύσει όλους, κάνοντάς τους να ξεχάσουν τις προσωπικές τους διαφορές, να σμίξουν οι τσακωμένοι, να λάβουν μέρος όλοι στο Θειο αυτό γεγονός τρώγοντας λαχταριστά φασόλια φούρνου και αναμένοντας την ώρα που η γεμιστή γαλόπουλα θα έβγαινε από το φούρνο..
Ατμόσφαιρα ονειρεμένη, ορισμός του ιδανικού και σύνδεσμος γαληνής, ευτυχίας κι ηρεμίας, τελειότητα προσωποποιημένη..Όμως τα δεδομένα έμελλε να ανατραπούν..Δεν χρειάστηκε τίποτα άλλο παρά ένας μόνο πυροβολισμός, για να σπείρει την αναστάτωση στους εύθυμους κατοίκους του Λάσβιλλ…
Ο πυροβολισμός λοιπόν κίνησε την περιέργεια των ανθρώπων, που βγήκαν όλοι έξω απ’ τα μικρά σπίτια τους αποσκοπώντας να ανακαλύψουν την αίτια αυτού..Προφανώς όπλο, αλλά τινός; Και γιατί; Ποιος θα ήθελε να πατήσει την σκανδάλη μια τέτοια ημερινή μήπως απλά κάποιο απ’ αυτά τα βλακώδη παιδιά σκάρωνε τίποτα; Οι απαντήσεις θα δίνονταν μονάχα με την εξερεύνηση του τόπου όπου συνέβη το περιστατικό: έξω..
Φοβισμένοι μεν, αλλά και γεμάτοι περίεργα, άφησαν για λίγο την οικογενειακή θαλπωρή και έσπευσαν να επιλύσουν το μυστήριο..Τυχαία, όλοι βγήκαν έξω σχεδόν την ιδία στιγμή, διαφορά δευτερόλεπτων. Όλοι επιδίωκαν την δράση που διαφοροποιούσε αυτήν την παραμονή…
Βγαίνουν έξω..και τι βλέπουν; Μα τα 54 χαρτιά της τράπουλας! Ποιος αναίσχυντος θα τόλμησε να κάνει κάτι τέτοιο μια τέτοια αγία ημέρα; Τι τραγικότητα! Κάνεις των κάτοικων δε μπορούσε να το πιστέψει!
Πόση αδικία θα έφερε μαζί του αυτός ο άνθρωπος που θα εκπυρσοκροτούσε εναντία ενός δύσμοιρου κ αθώου ..σκυλού! Ω ναι, το θύμα δεν ήταν άνθρωπος ,όπως ενδεχομένως θα περίμενε κάνεις, παρά μόνο ένας σκυλος! Στην προκείμενη περίπτωση όμως δεν επρόκειτο για έναν οποιοδήποτε σκύλο..Ήταν ο Πατ, το καθαρόαιμο μπλάντχαουντ του δήμαρχου, του κύριου Μπατασάρια..Ο Πατ ,άλλοτε κυκλοφορώντας άφοβα στο χωριό, τώρα βρισκόταν σωριασμένος μπροστά στον φούρνο με τα τσουρέκια, πλημμυρισμένος από άπλετο αίμα και σημαδεμένος με μια σφαίρα στο «Δόξα Πατρί», ακριβώς ανάμεσα στα δυο του σμαραγδένια πράσινα μάτια...Ωστόσο, υπήρχε και μια ακόμη λεπτομέρεια σε αυτόν το φόνο: Ο Πατ είχε δεμένα τα 2 του πίσω πόδια με ένα σκοινιά που.. παρέπεμπε σε παγίδα! Ολοφάνερο συνεπώς πως επρόκειτο για κάτι το προγραμματισμένο από κάποιον που θα ήθελε να επιπλήξει τον δήμαρχο, να τον συντρίψει ψυχολογικά!
Και τα κατάφερε..Ο κύριος Μπατασάρια στο αντίκρισμα του νεκρού πολυαγαπημένου του σκυλού δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο, παρά να κλάψει..Πέφτοντας στο έδαφος για να θρηνήσει, αντίκρισε όμως ένα στοιχειό..Ένα στοιχειό που ίσως συνέβαλε στο να εντοπιστεί αυτό το κτήνος που διέπραξε αυτήν την οδυνηρή πράξη: ένας χάρτης! Αντικατόπτριζε την εικόνα του χωριού και είχε ένα τεράστιο Χ στην αποθήκη κολοκυθών..
Λαμβάνοντας αυτό υπ’ όψιν , κατέφυγαν στην αποθήκη, μην έχοντας άλλη λύση για την εύρεση του κτήνους..και όντως ήταν εκεί: η γυναίκα του δημάρχου! Ούρλιαζε σαν σχιζοφρενής και έδειχνε το σχισμένο πιστοποιητικό του γάμου τους!
Μα φυσικά, έτσι εξηγείται! Ο δήμαρχος παρά την εξαιρετική του ικανότητα να διαχειρίζεται τα κοινά, ακουγόταν πως δεν τα κατάφερνε τόσο αποτελεσματικά με την οικογένεια του..Η γυναίκα του παραπονιόταν συνεχεία για τα μαξιλάρια που κατέστρεφε ο Πατ καθώς και για τα αντικείμενα όπως πέταλα που κουβαλούσε στο σπίτι! Η δυστυχία της την οδήγησε σε ψυχική σύγχυση και έτσι, αφού σκότωσε τον σκύλο του αντρός της και κατέστρεψε το γάμο τους ,οδηγήθηκε στην αυτοχειρία, πυροβολώντας τον εαυτό της με το ίδιο όπλο.
Τα συμβάντα τελικά ξεπεράστηκαν απ’ όλους γρήγορα, η ευημερία ωστόσο άργησε τουλάχιστον δυο δεκαετίες να επανέλθει

 

[DeletedUser]

Η έξυπνη παγίδα..

Ήταν 25 Δεκεμβρίου. Ήταν μια κρύα νύχτα. Για αυτόν τον λόγο όλοι τους καθόντουσαν μέσα στα σπίτια τους και έτρωγαν γιορτινό γεύμα όπως έλεγε η παράδοση. Γαλοπούλα με γέμιση από φασόλια φούρνου και για επιδόρπιο ψητή κολοκύθα η λαχταριστό και μυρωδάτο τσουρέκι. Λίγα χιλιόμετρα έξω από τις σκηνές και τις ξύλινες καλύβες των χαρούμενων κατοίκων, δεν φαινόταν να υπάρχει ψυχή. Ποιος άλλοτε θα ήθελε να ήταν μόνος του στο κρύο αφού είχαν ακουστεί όλες αυτές οι φήμες? Ήταν γνωστές οι ληστείες μετά από την δύση του ηλίου. Φήμες έλεγαν για μια ανελέητη συμμορία που μέλη της ήταν 5 ληστές με μεγάλα ξίφη και όπλα και έκλεβαν μόνο άμαξες… Το πιο τρομακτικό όμως που ακουγόταν ήταν ότι αυτοί οι 5 ήταν οι θρυλικοί Jesse James, Tashunka, Wyatt Earp, Boone και μαζί τους ήταν και η γνωστή γυναίκα με το Deringer της, η Belle Star. Οι άνθρωποι ανατρίχιαζαν όταν άκουγαν τα ονόματά τους. Στις άμαξες δεν άφηναν ούτε τα πέταλα, καθώς τα χρησιμοποιούσαν για άγνωστους σκοπούς. Για αυτόν τον λόγο είχαν βάλει τους σερίφηδες να τους ψάχνουν χωρίς όμως αποτέλεσμα.

Εκείνη την μέρα όμως διέσχιζε την πεδιάδα ένας περιπλανούμενος. Ήταν ξεθεωμένος αλλά σαν να είχε κάποιο σκοπό. Όλη μέρα περιπλανιόταν κοιτάζοντας έναν χάρτη. Είχε ένταση. Πάντως πρόσεχε πολύ τον χάρτη. Πρέπει να ήταν πολύτιμος πολύ για αυτόν. Εκτός από αυτό ήταν και εύκολος στόχος. Τα ρούχα του ήταν σκισμένα και δεν είχε όπλο.

Έδυσε ο ήλιος. Κρύος αέρας ήρθε στην πεδιάδα και έκανε τον περιπλανούμενο να ανατριχιάσει. Ξαφνικά ακουστήκαν οι οπλές ζωών. Τρόμαξε. Κατάλαβε ότι θα τον σκότωναν. Η τελευταία του λέξη ήταν «Θησαυρός» και έδειχνε τον χάρτη…

Οι ληστές έδωσαν τον χάρτη στον αρχηγό τους. Ο χάρτης είχε ένα Χ σε ένα σημείο. Μέσα σε λίγα λεπτά είχαν βρει την λύση. Ο θησαυρός βρισκόταν στον αχυρώνα του γέρο-Μακ Φάλλεν μερικά χιλιόμετρα από την πεδιάδα.

Μπήκαν μέσα γρήγορα και άρχισαν να ψάχνουν. Ο αρχηγός τους βρήκε μια καταπακτή. Την άνοιξε και κατέβηκε σε ένα μικρότερο δωμάτιο. Δεν υπήρχε πολύ χώρος και θύμωσε όταν κατέβηκαν και οι άλλοι. Μόνο ένας έμεινε πάνω για να κρατάει τσίλιες. Σε αυτό το δωμάτιο βρισκόταν όντως ένα μπαούλο. Ο ληστής πλησίασε και ακούμπησε το χέρι του πάνω στο μπαούλο. Το άνοιξε. Μια νευριασμένη κραυγή ακούστηκε από τον αρχηγό. Οι άλλοι ληστές κοίταξαν να δουν γιατί ήταν τόσο νευριασμένος ο αρχηγός τους. Το μπαούλο ήταν άδειο. Δεν υπήρχε τίποτα μέσα παρά μόνο κάποια πράγματα στον πάτο. Υπήρχε ένα πιστοποιητικό γάμου με αρχικά J&K, οι 4 άσοι από μια τράπουλα και ένα κερί. Όλα αυτά βρισκόντουσαν πάνω σε ένα άσπρο μαξιλάρι.

Οι ληστές νόμιζαν ότι είχαν καταλάβει γιατί ήταν νευριασμένος ο αρχηγός τους, μέχρι που τους είπε με θυμωμένη φωνή:
-Είναι παγίδα και είναι όλα φανερά. Ο φτωχός περίμενε λίγα χιλιόμετρα από τον αχυρώνα με τον χάρτη εμάς για να του τον πάρουμε. Αν ήθελε δεν θα μας είχε πει την λέξη «Θησαυρός». Στον χάρτη υπήρχαν χαραγμένες γραμμές που μας βοήθησαν. Τέλος το κερί είναι λίγο ζεστό, οπότε περίμεναν να πάρουν το σήμα από κάποιον άλλον για να το σβήσουν. Όλα ξεκάθαρα. Σε λίγα λεπτά θα μας πιάσουν.
Και τότε ακούστηκε η φωνή του αλλού:
-Έρχονται οι σερίφηδες και οδηγούν τον λαό που κρατάει δαυλούς. Τρέξ..
Και ακούστηκε ένας πυροβολισμός. Αμέσως ο αρχηγός έβγαλε το Colt Bunline του και είπε:
-Προτιμώ ελεύθερος και πεθαμένος παρά ζωντανός και φυλακισμένος. Αντίο αδέρφια μου. Και τους άφησε για πάντα.
Την ίδια στιγμή έριξαν τους δαυλούς ο λαός και ήταν το τέλος αυτών των θρυλικών ληστών και μονομάχων…

 

[DeletedUser]

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Ο άγριος Τζο κρατούσε στα χέρια του το χάρτη της περιοχής κ βημάτιζε νευρικά. Παραμονή Χριστουγέννων κ ήταν μονος του.Η συμμορια του σημαδεμενου άρπαξε τη γυναικα του.Αδειο κρεββατι,αδειο μαξιλαρι,αδειο σπιτι...Μονο το πιστοποιητικό γάμου θύμιζε τις ευτυχισμένες μέρες του..!!
Που την έκρυψαν?? Βγήκε στο κήπο κ άρχισε να πυροβολεί σαν τρελός.Οι κολοκύθες του κήπου γέμισαν τρύπες. Σήκωσε τα μάτια είδε το πέταλο που κρεμόταν πάνω απο την πόρτα του και ξαφνικά κάτι άστραψε στο νου του.Μπήκε μέσα στο σπίτι.Εκοψε μια μπουκιά τσουρέκι που ηταν πανω στο τραπέζι,τη μάσησε βιαστικά και άνοιξε το παλιό μπαούλο.Εβγαλε μια παλια κιτρινισμένη τράπουλα.Ηταν δώρο του σημαδεμένου από όταν ήταν κ εκείνος στη συμμορία του. Απεικόνιζε 52 διαφορετικές περιοχές.Κάθε φύλλο και μία.Ποιο ήταν το αγαπημένο φύλλο του σημαδεμένου..??Το πέταλο..!!ο άσσος μπαστούνι..!!ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ..!!!Εβγαλε αργά το τσιγαρόχαρτο το γέμισε καπνό το έστριψε, έσκυψε στο κερί και το άναψε.Υστερα το ίδιο αργά γύρισε τον ασσο μπαστούνι,μια γνωστή τοποθεσία,Ράγιος Πάκος Φερλαδόρες ή αλλιώς "φασόλια φούρνου".Την ονόμασαν έτσι επειδή οι κάτοικοι έτρωγαν μονο φασόλια.Εκει λοιπόν βρισκόταν η καλη του.Γλυκοχαραξε.Ανήμερα Χριστουγέννων και ο άγριος Τζο οπλισμενος σαν αστακος ξεκινουσε.Ραγιος Πακος Φερλαδορες έρχομαι φώναξε και ανεβηκε βιαστικα στην αμαξα.Εφτασε απόγευμα,έκρυψε την άμαξα και περίμενε να νυχτωσει.Κατέβασε το καπέλο μέχρι τα μάτια του και άρχισε να περπατά βιαστικά στους άδειους δρόμους. Περιπλανήθηκε αρκετά ωσπου άκουσε φωνες και πιστολιδι.Πλησιασε προσεκτικά,έφτασε σε ένα παράθυρο και η καρδιά του έσπασε..!!Η γυναίκα του ήταν δεμένη πισθάγκωνα σε μια καρέκλα και τριγύρω της τέσσερις της συμμορίας χόρευαν γελούσαν και πυροβολούσαν...Αυτο ηταν.Του ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι.Δίχως να το σκεφτεί χύμηξε μέσα σπάζοντας την πόρτα και κρατώντας στα χέρια του τα δυο του εξάσφαιρα...Πάγωσε όμως όταν μπαίνοντας είδε να τον σημαδεύουν κρυμμένοι αλλοι δέκα της συμμορίας και ο σημαδεμένος. Παγίδα ηταν το τελευταιο πραγμα που σκέφτηκε πριν το καυτό μολύβι καρφωθεί στο κορμί του.Σαν σε ονειρο του φανηκε πως ο συμμαδεμενος κρατούσε στην αγκαλια τη γυναικα του.Χριστουγεννα χωρίς γυναίκα και γαλοπούλα...?? Αίσχος..!!Υστερα έπεσε ξερός... Όλοι έβγαλαν τα καπέλα τους, ακόμη κ η γυναίκα του...
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΓΡΙΕ ΤΖΟ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ....

 

[DeletedUser3157]

Μια κακή μέρα για τον Αή Βασίλη

Βασίζετε σε πραγματικό ανέκδοτο

Μια φορά κι ένα καιρό ένω ο Αης Βασίλης με την βοήθεια του κεριού σημείωνε ονόματα και δώρα. Ο ένας ήθελε αυτοκινητάκι, ο αλλός τράπουλα, ο αλλός μπουλουκάκι. Τα χρόνια τον είχαν κουράσει, είχε βάλει κιλά και αν δεν ήταν το μαξιλαράκι στην πολυθρόνα θα ένιωθε τις βασανιστικές σουβλίες στην πλάτη του απ τους ρευματισμούς.

Έρχετε τότε ένα ξωτικό και του λέει. «Αη Βασίλη, έχουμε βαρεθέι να δουλέυουμε για σένα τσάμπα. Δουλέυουμε μέρα νύχτα και ούτε καν ταμέιο προνιάς δεν μας εξασφάλησες. Θέλουμε αύξηση και μέχρι να μας την δώσεις κάνουμε απεργία!Ξωτικά είμαστε, όχι κορόιδα!» Τα χάσε ο Αης Βασίλης. Τα νέα του ήρθαν σαν κολοκύθα στο κεφάλι! Η αλήθεια ειναι πως δεν τους πλήρωνε, αλλα κι αυτός που να βρει τα λεφτά. Άγιος ήτανε στο κάτω κάτω, τσάμπα δούλευε κι αυτός. :blk

Μέχρι να το καλοσκεφτει, έρχετε και δεύτερη επίσκεψη. Η κυρία Αγια Βασίλενα. Όπως την έβλεπε απο μακρυά σκέφτηκε «τι γλυκεία γυναίκα που έχω, ήρθε να μου φέρει μια μπουκία ψωμί, ένα τσουρέκι να ξεχάσω την πεινά». Αντι αυτού, όσο πλησιάζε τόσο διέκρηνε πως ήταν οργισμένη. «Βασιλάκι» λέει «Μέχρι πότε θα συνεχιστεί αυτή η ιστορία; Όλη μέρα κλεισμένος εδω μέσα με τα ξωτικά, και δεν με σκέφτεσε στιγμή! Πότε θα με πάρεις έξω να φάμε γαλοπούλα, να πιούμε το κρασάκι μας; Μόνο φακές και φασόλια του φούρνου μου φερνεις να ψήσω. Δεν είσαι καθόλου ρομαντικός. Παίρνω το πιστοποιητικό γάμου μας και το σκίζω! Χωρίζουμε!»:sad

Κόντεψε να λιποθυμίσει ο Βασιλάκης μας! Δεν είναι δυνατόν! Γίνεται να χωρίσεις τον άγιο, υπάρχει στο καταστατικό τέτοιο παραθυράκι; Βάζει ένα σφινάκη βότκα και σκέφτετε. Κάτι δεν πάει καλα. Κάποια παγίδα είναι αυτή.

Και πριν καλα καλα τελίωσει την σκέψη του εμφανίζετε ο Ρούντολφ κουτσένοντας! «Τι έπαθες εσυ» του λέει, και τα νέυρα τον κτύπησαν σαν κεραυνός. «Μου βγήκε το πέταλο» του λέει, «πήρα το συντόμι για εδώ και έπεσα μια λακούβα. Ε μα κι εσυ, ένα χάρτη δεν έφτιαξες να βρίσκουμε τον δρόμο. Είσαι πολύ αμελής.» Ε αυτό ήταν!!! Θα τον κάνει με τα κρεμμυδάκια! Αυτό έλειπε τώρα να του κάνει παρατήρηση και ο κερατάς! :grr

Αρπάζει μια βίτσα και τον πλησιάζει απειλητικά μα κνοκ κνοκ κάποιος κτυπάει την πόρτα. «Ε μα ποιος στο καλό μπορεί να είναι τετοία ώρα» ξεφωνίζει και ανοίγει. Και τι βλέπει..ενα μικρό αγγελάκι αγκαλία με ενα μικρό χριστουγεννιάτικο έλατο με μια φάτσα τόσο αντιπαθητική με το ειρωνικό χαμόγελο και την σπαστική φωνούλα του, που του ερχόταν να του ρίξει μια μπουνία πανω στα νέυρα του. «Αη Βασίλη, που να βάλω το έλατο;»

:cns

Και από τότε ξέρουμε γιατί στην κορφή του ελάτου υπάρχει αγγελάκι!

Merry Christmas!

 

[DeletedUser]

ξεφυσιξα... η ματια μου καρφωμένη σε εκείνη...
η νύχτα έχει πέσει για τα καλά...το χιόνι πέφτει ασταμάτητα σε όλο το βόρειο oregon 2 μέρες τώρα....
όπως τότε...
ακριβώς 1 χρόνος έχει πέραση...
θυμάμαι...σαν σήμερα.
ήταν εκείνο το βραδυ τις παραμονής τον χριστουγέννων που κατάφερα να φτάσω έξω από το σπίτι,μετά από 12 μέρες να περιπλανιέμαι στα χιονισμένα βουνά του oregon για χρυσό.
ο χάρτης που μου έδωσε ο γερο sam ήταν ότι ήταν και το πιστοποιητικό γάμου που είχε...ψεύτικος!!!
έπρεπε να καταλάβω ότι ήταν παγίδα...
η στεναχώρια μου ήταν μεγάλη,αλλα πλησίασα στο παράθυρο και την ειδα!!!, τότε τα ξέχασα όλα...
Θεε μου είναι υπεροχη!!!
τα ματια μου βούρκωσαν και κατευθύνθηκα προς την πόρτα του σπιτιού.
η ματια μου έπεσε στο τυχερό μας πέταλο στην πόρτα κρεμασμένο...όπως μου είχε υποσχεθεί.
άνοιξα και μπήκα μέσα την πήρα στην αγκαλιά μου,την έσφιξα δυνατά."σαγαπώ μωρό μου! είσαι τα πάντα στην ζωή μου!"
εκείνο το βραδυ ήταν το καλύτερο βραδυ τις ζωή μου, ακόμα έχω την γεύση από την γεμιστή γαλοπούλα ήταν ακόμα στο στόμα μου και η μυρωδιά από το ζεστό και αφράτο τσουρέκι να φτάνει ακόμα στην μύτη μου

ο δυνατός αέρας και το χτύπημα από το εξώφυλλο στο παράθυρο ήταν αρκετό να με επαναφέρει στην πραγματικότητα

ξεφυσιξα... η ματια μου ακόμα καρφωμένη σε εκείνη...

στο τραπέζι η βραστή κολοκύθα και τα φασόλια φούρνου έχουν έχουν κρυώσει πολλές ώρες τώρα.
αφήνω την τράπουλα στο τραπέζι που τόση ωρα την ανακατεύω αμήχανα και κατευθύνομαι σε αυτήν, την περνώ στα χερια μου, την χαϊδεύω την φιλάω,
"μου λείπεις μωρό μου μου λείπεις πολύ..."
αφήνω την φωτογραφία πάνω από το τζάκι και κατευθύνομαι προς στο κρεβάτι μας...
ξαπλώνω...
σβήνω το κερί...
13 σεμπτεμβρίου 1853...συνεχίζω να ζω για να σε θυμάμαι αγάπη μου...
κλείνω τα ματια μου και το δάκρυ μου κυλάει στο μαξιλάρι....

 

[DeletedUser1797]

Ζούσε καποτε στην αγρια δυση ενας αδιστακτος κακοποιος.. Η φημη του ηταν μεγαλη και ολος ο τοτε δυτικος κοσμος τον ειχε ακουστα λογω των πολλων ληστειων που εκανε.. Πολλα ακουγονταν γι’αυτον τον αντρα αλλα κανεις δεν ηξερε ποια ηταν η αληθεια. Δεν ειναι λιγες οι φορες που προσπαθησαν να του στησουν παγιδα για να τον συλλαβουν, αλλα παντοτε καταφερνε να ξεφυγει.. Λεγεται οτι ταξιδευει μονος τις νυχτες με μονη συντροφια του μια μαυρη φοραδα.. Κανεις δεν γνωριζει το ονομα του ή απο που προερχεται αυτος ο μυστηριωδης αντρας. Μερικοι λενε οτι κρατα μαζι του ενα χαρτη και αναζητα τον χαμενο θησαυρο των ινδιανων, και αλλοι λενε πως κρατα στο χερι του ενα πιστοποιητικο γαμου ως ενδειξη εκδικησης σε καποιους που ειχαν σκοτωσει την γυναικα του.. Το μονο σιγουρο ειναι οτι απο οπου περνα αφηνει ενα “σημαδι”… εναν ασσο καρδια απο μια τραπουλα.. Τι να σημαινει αυτο αραγε?? Κανεις δεν γνωριζει!! Εκτος απο εμενα!! Μονο εγω γνωριζω την ιστορια αυτου του ανθρωπου.. Και πιστεψτε με δεν ειναι τοσο κακος οσο νομιζετε! Αντιθετως...! Ανημερα χριστουγεννων, πριν ακομη ξυπνησουν τα παιδια και ενω εγω ειχα ξαπλωσει με τη γυναικα μου ακουσα μια εκρηξη απο την τραπεζα της περιοχης! Ολη η περιοχη ξυπνησε!!! Αμεσως αρπαξα το περιστροφο που ειχα κατω απο το μαξιλαρι μου και ετρεξα προς την τραπεζα. Ενας αντρας φαινεται να βγαινει τραυματισμενος απο τις φλογες που ειχαν περιζωσει το κτιριο και λιγα μολις εξω απο αυτο σωριαστηκε στο εδαφος. Χωρις πολλη σκεψη τον κουβαλησα μεχρι το σπιτι μου για να του παρασχω τις πρωτες βοηθειες. Δεν ειχε τραυματιστει πολυ, παρα μονο μερικα εγκαυματα απο μερικα φλεγομενα ξυλα που ειχαν πεσει στα ποδια του.. Του προσφερα λιγο νερο και του καθαρισα τις πληγες. Ο ιδιος αρχισε να συνερχεται και οταν εφερε τα λογικα του αρχισε να με ευχαριστα για την βοηθεια που του προσφερα..

- «Να σε εχει καλα ο θεος κυριε. Πρωτη φορα κανει καποιος κατι για μενα»
-«Μην το σκεφτεσαι. Οποιοδηποτε θα εκανε κατι τετοιο για τον συνανθρωπο του.. »
-«Χιλια ευχαριστω.. Δεν ξερω πως να σε ευχαριστησω»
-«Δεν κανει τιποτα φιλε μου. Ο Θεος ειπε να αγαπαμε αλληλους»
-«Να’ σε καλα! »
-«Κατσε μαζι μας, η γυναικα μου εχει φτιαξει γαλοπουλα και φασολια στο φουρνο..Ζυμωσε τσουρεκια με τα χερακια της και πολλα αλλα φαγητα για την νυχτα των χριστουγεννων.. »
-«Δεν μπορω να καθησω, ηδη εχεις κανει πολλα για μενα..! »
-«Μην εισαι αγενης! Κανε μας την χαρη και καθησε μαζι μας.. »

Με χιλια ζορια τον επεισα να μεινει.. Μου διηγηθηκε οτι χρωστα πολλα χρηματα απο τζογο και αυτος ειναι ο λογος που κανει ληστειες και αφηνει εναν ασσο καρδια απο μια τραπουλα.. Θελει να ξεκοψει.. Εχει κουραστει..! Και ενω αυτος μου διηγειτο τα παιδια καθαρισαν μια κολοκυθα και οπως συνηθιζει το εθιμο εβαλαν ενα κερι μεσα. Αυτος που θα εσβηνε το κερι θα ειχε μια μοναδικη ευχη που θα γινοταν πραγματικοτητα.. Δεν ειναι αναγκη να σας πω σε ποιον εδωσα την κολοκυθα..Νομιζω καταλαβατε..Το θεμα ειναι ευχη! Τι ευχηθηκε αραγε αυτος ο αντρας?? Ευχηθηκε οπως μπορουσε να περασει χρονο με την οικογενεια του και να ξεμπλεξει απο τον τζογο, δεν ηταν μονος! Ειχε οικογενεια! Ειχε ζωη! Το μονο που ηθελε ηταν την ελευθερια του!
Και λιγο πριν αρχισει να δυει ο ηλιος, κουρασμενος απο την μερα και ελαφρα τραυματισμενος ανεβηκε στο αλογο του και αρχισε να τρεχει προς τον ηλιο..Τα πεταλα της φοραδας του ακουγονταν δυνατα μεχρι που σιγα σιγα εξαφανιστηκε και το μονο που ακουγοταν ηταν ο ηχος του ανεμου.. Εχω να ακουσω γι’αυτον απο τοτε.. Ισως βρηκε και αυτος σωτηρια και αγαπη αυτες τις αγιες μερες.. Μακαρι να τον εχει ο θεος καλα..



ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!!

)

 

[DeletedUser5116]

Καλα Χριστουγεννα

Κάποτε στα παλιά χρόνια τις άγριας δύσης στο Puebloans στην περιοχή Grand Canyon ζούσε μια οικογένεια. Σε αυτήν την οικογένεια, ζούσε ο μικρός Nikolas. Ένα αγοράκι 6 χρονών που λάτρευε τις εορταστικές οικογενειακές συγκεντρώσεις.
Λίγες ημέρες πριν την παραμονή χριστουγέννων, ο πατέρας του Nikolas, πήρε τον Nikolas και βγήκαν έξω στον κήπο για να στολίσουν το σπίτι. Ο Nikolas έβλεπε τον πατέρα του γεμάτος λαχτάρα να φτιάχνει πανέμορφα στολίδια. Ο πατέρας του Nikolas πήρε μια κολοκύθα και με μια κοφτερή λεπίδα την σκάλισε και έβαλε μέσα ένα κερί, λέγοντας του :
-Την παραμονή θα ανάψουμε το κερί.
Ο Nikolas ήταν πολύ ευτυχισμένος που ο πατέρας του, του μάθαινε τόσα πραγματα.Οταν τελειωσανε τον στολισμο ο πατερας του Nikolas πιρε τον μικρο στην αγκαλιά του και του έδωσε ένα πέταλο , για να το βάλει ο Nikolas στην εξώπορτα, ώστε να έχουν καλοτυχία.
Μπαίνοντας μέσα στο σπίτι ο πατέρας διηγήθηκε στον μικρό μια ιστορία, όταν κυνηγούσε αρκούδες και έβαζε παγίδες ώστε να τις πιάσει.
Ακούγοντας αυτά ο μικρός, έφυγε τρέχοντας στην κουζίνα, όπου μαγείρευε η μαμα του και ετοίμαζε το χριστουγεννιάτικο τραπέζι που περιλάμβανε γαλοπούλα γεμιστή, φασολιά φούρνου, αλλά και το αγαπημένο γλυκό του Nikolas τσουρέκι με λιωμένη σοκολάτα από πάνω. Ο μικρός ήταν τόσο ενθουσιασμένος και διηγήθηκε στην μητέρα του, οσα πέρασε με τον πατέρα του.
Η παραμονή Χριστουγέννων έφτασε και στο σπίτι είχαν αρχίσει και έρχονται επισκέψεις για να ευχηθούν καλές εορτές.Στο σπίτι είχε έρθει και ο θείος του Nikolas, ο οποίος πριν από λίγες ώρες είχε παντρευτεί και απο την μεγάλη του χαρά που ειχε, έδειχνε σε ολους το πιστοποιητικό γάμου. Επίσης είχε έρθει και ο παππούς του Nikolas όπου ψιθύρισε στο αυτί του Nikolas, λέγοντας του:
-ο χάρτης θησαυρού που ήθελες για τα γενέθλια σου, είναι κριμένος μέσα σε μια θήκη τράπουλας, θα το δεις αν σηκώσεις το μαξιλάρι στον κάναμε....αλλα να μείνει μεταξύ μας.
Ο μικρός Nikolas ειχε ενθουσιαστεί παρά πολύ και ενώ στο σπίτι επικρατούσαν γέλια και πανηγυρισμοί, ενώ χριστουγεννιάτικες μελωδίες μάγευαν την ατμόσφαιρα.
Αυτή την χρονιά συμφωνήθηκε ο μικρός εξάχρονος Nikolas να μοιράσει τα δώρα, μιας και πήγαινε στην πρώτη τάξη και ήξερε να συλλαβίζει.
Το αγοράκι γεμάτος χαρά έτρεξε προς τα δώρα οου ήταν κοντά στο τζάκι. Τα δώρα ήταν τοσα πολλά και έκανε τον Nikolas ακόμα ποιο χαρούμενο.
Σε λίγο πια, ο καθένας κρατούσε και από ενα δώρο. Ενώ η βραδιά έδειχνε να πηγαίνει προς το τέλος, το μικρο αγόρι όμως, συνέχιζε να σκαλίζει τα δώρα, σαν να έψαχνε, κάτι να βρει. Απογοητευμένο που δεν το βρήκε ήταν έτοιμος να βάλει τα κλάματα.
Η μητέρα του, που τον είδε τον πλησίασε και τον ρώτησε : Τι συμβαίνει?
Ο μικρός Nikolas τη κοίταξε κατάματα με ενα απογοητευμένο βλέμμα και της ειπε:
-Μανούλα, νόμιζα πως τα Χριστούγεννα γιορτάζουμε τα γενέθλια του Χριστού και ενω γύρω απο το τζάκι μας υπήρχαν δώρα για όλους και δεν βρήκα δώρο για τον Χριστό!
-Γιατί τον ξεχάσαμε μανούλα?
Κανείς πλέον δεν μπορούσε να απαντήσει και ολοι σκυψανε το κεφάλι τους.
Ο παππούς δακρύζοντας αγκάλιασε το μικρο λέγοντας σε όλους:
-Τα χριστουγεννα ήρθανε και φέτος, αλλά μέσα στα τόσα δώρα, ξεχνάμε το μεγαλύτερο δώρο που μας έκανε ο θεός...
-Γιατί ο Θεός αγάπησε με μια τέτοια αγάπη τον κόσμο...
-ώστε πρόσφερε το ΓΙΟ του το Μονογενή... για να μην χαθεί ο καθένας που πιστεύει σ'αυτον, αλλά να εχει αιώνια ζωή.

Χριστούγεννα πρέπει να κάνουμε ένα δώρο αγάπης στον Χριστό και δεν ζητάει άλλο δώρο από μας Εκείνος που την ζωή Του έδωσε για μας, απο την ίδια μας την καρδιά

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Ονομα: Barkulis

Κοσμος: ΑΡΙΖΟΝΑ

 

[DeletedUser4102]

25 Οκτώβρη 1800 μ.Χ. Άγρια Δύση. Η Annie έχει στρώσει το τραπέζι, έχοντας έτοιμα τα φασόλια φούρνου, και περιμένει τον αγαπημένο της γιο John, να έρθει να της γνωρίσει τη νύφη της. Ο John γυρίζει χωρίς το όπλο του, κρατώντας ένα πέταλο στα χέρια του.
- Τι είναι αυτό γιε μου; Που είναι η κοπέλα;
- Τη σκότωσα μάνα. Την βρήκα να με απατάει με τον πεταλωτή. Αυτό είναι το λάφυρο.
- Που την είχες γνωρίσει;
- Σε αγγελίες από το "αστέρι της δύσης", απαντάει ο γιος. Αλλά δεν πειράζει... Θα βρω άλλη εκεί. Έχει πολλές αγγελίες.

25 Νοέμβρη 1800 μ.Χ..
Ο γιος ετοιμάζεται πάλι να φέρει τη νέα νύφη. Η μάνα έχει ετοιμάσει μια κολοκύθα και την τράπουλα, μιας και είχε μάθει πως παίζει για τα καλά η νύφη της. Είχε ανάψει και ένα κερί για ατμόσφαιρα. Μπαίνει ο γιος όμως πάλι μόνος.
- Τι έγινε γιε μου;
- Άστα μάνα. Έμαθα πως η άτιμη με απατούσε. Της έστησα παγίδα και την έπιασα να με απατάει με τον τύπο που είχε τον χάρτη θησαυρού. Κι εγώ είχα ήδη βγάλει το πιστοποιητικό γάμου.
- Και τι έκανες αγόρι μου για να ξεπλύνεις την ντροπή;
- Την σκότωσα μάνα. Την έπνιξα με το μαξιλάρι. Δεν πειράζει όμως. Θα βρω κι άλλη από αγγελία! Δεν πτοούμαι εγώ...

Παραμονή Χριστουγέννων.
Η μάνα περιμένει πάλι το γιο της να φέρει τη νέα νύφη. Η γαλοπούλα ήταν στο φούρνο και το τσουρέκι στο τραπέζι. Μπαίνει όμως ο γιος πάλι μόνος.
- Τι έγινε πάλι;
- Άστα μάνα. Της έμαθα πως να βρίσκει χρυσάφι. Βρήκα λοιπόν ένα γράμμα που έλεγε ότι με ευχαριστεί πολύ. Βρήκε χρυσάφι κι έφυγε να ζήσει τη ζωή της.
Η μάνα παίρνει το όπλο της και φεύγει... Μετά από λίγο γυρίζει.
- Που ήσουνα ρε μάνα μέρες που είναι;
- Έκανα το καθήκον μου σαν μάνα!!!
- Δηλαδή;
- Σκότωσα τον κερατά που έβαζε τις αγγελίες!!!!!

 

[DeletedUser]

Χριστούγεννα στό Φαρ Ουέστ.

Κάθε παραμονή Χριστουγέννων ... στο τρομερό Όρος Σάντα Ρόζα .... εξελίσσεται μια απίστευτη μάχη ανάμεσα σε καουμπόηδες και ινδιάνους. Μονό που δεν είναι όπως όλοι οι άλλοι ... είναι πονηροί και βρωμεροί καλικάτζαροι. Οι ινδιάνοι για όλο το χρόνο κατοικούν στην Έρημο Μόλακ Ροκ. Ενώ οι καουμπόηδες στη πολυτάραχη Κάρσον Σίτυ. Ο σερίφης της Κάρσον Σίτυ, ο Γουάλας, είναι αυτός που μεταδίδει τα μηνύματα ανάμεσα στους δυο εχθρούς. Ο αρχηγός των καουμπόηδων ο Κέρστακ ήταν ήρεμος, όπως τουλάχιστον έδειχνε. Η γυναίκα του η Κάρμεν είχε ο σαλούν της Κάρσον. Κάθε μεσημέρι το μαγαζί τους ήταν γεμάτο επειδή οι σπεσιαλιτέ της τα φασόλια φούρνου και η σούπα κολοκυθάς έκαναν τους καουμπόηδες να τρέχουν εκεί. Τώρα είχε φύγει ήταν στο Μεξικό. Παντρευόταν η αδελφή της κα θα γύριζε σε τρεις μέρες όταν υπέγραφε το πιστοποιητικό του γάμου. Έτσι ο Κέρτσακ είχε μείνει μόνος του. Καθόταν μπροστά στο τζάκι και καθάριζε ο όπλο του. Έκρυβε ένα μεγάλο μυστικό. Έτρωγε γερμανικό κέικ που του είχε δώσει η γειτόνισσα του, Frau Angela. Ήταν κακιά και τσιγκούνα. Του το έδωσε και εκείνος θα της έδινε ως αντάλλαγμα γαλόπουλα. Είχε γίνει καλή επειδή πλησίαζαν Χριστούγεννα.
Στο αντίπαλο στρατόπεδο, ο αρχηγός των ινδιάνων ο «κακός ποντικός» υπό το φώς των κεριών και ξαπλωμένος στο μαλακό μαξιλάρι του, κοίταζε το χάρτη για το όρος Σάντα Ρόζα. Η γυναίκα του η «Μεγάλη αγελάδα» ήταν πολύ κακιά, του είχε στήσει παγίδα θανάτου. Ήθελε να τον σκοτώσει ώστε να πάει εκείνη στη μάχη για το Όρος Σάντα Ρόζα. Αυτή έκρυβε ένα μεγάλο μυστικό . Όχι όμως μόνη της. Ο Κέρτσακ και η «Μεγάλη Αγελάδα» είχαν παράνομο δεσμό. Είχαν συναντηθεί κάποια Χριστούγεννα στο Βόρειο Τέξας και ήθελαν κάθε Χριστούγεννα να τα περνάνε μαζί. Όμως εξαιτίας της ζήλιας του κακού ποντικού, ήταν κλισμένη εδώ και χρόνια σε μια σκηνή έχοντας μόνο μια τράπουλα και ένα περιστέρι. Έτσι εκείνη έστελνε γράμματα με το περιστέρι στον αγαπημένο της, Κέρτσακ. Η «Μεγάλη Αγελάδα» αποφάσισε πώς ήρθε η ώρα. Έκρυψε κάτω από το μαξιλάρι της, ένα πολύ βαρύ πέταλο και μόλις ο «Κακός ποντικός» ερχόταν για ύπνο θα του το κοπάναγε στο κεφάλι. Και έτσι έγινε. Ο «Κακός Ποντικός» πέθανε και η «Μεγάλη Αγελάδα» έγινε αρχηγός.
Παράλληλα ο Κέρτσακ καθάριζε τη καραμπίνα του και περίμενε την αθώα και ανυποψίαστη Κάρμεν να γυρίσει από το ταξίδι της. Η Κάρμεν είχε μαζί της και τα τρία παιδιά τους, τον Χουάν Άρη, τη Χοσέ Ναταλία και τη Μελίντα Ντολόρες. Ο Κέρτσακ δολοφόνησε την Κάρμεν. Η Frau Angela άκουσε τις φωνές των παιδιών και φώναξε τον ανώτατο άρχοντα Μεσιέ Ντομινίκ. Έτσι πέρασαν οι μέρες και ήρθε η μέρα της μάχης. Όμως ο Κέρτσακ και η «Μεγάλη Αγελάδα» είχαν κλεφτεί. Τα τρία παιδία ο Χουάν Άρη, η Χοσέ Ναταλία και τη Μελίντα Ντολόρες υιοθετηθήκαν, από τον Μεσιέ Ντομινίκ και την νέα του γυναίκα, την Frau Angela.
Οι ινδιάνοι παρέμειναν αιώνιοι εχθροί με τους καουμπόηδες.... Φήμες λένε ότι κάποια Χριστούγεννα, όταν ο Χουάν Άρης ήταν αρχηγός, είδαν τέσσερις σκιές να σκίζουν σαν σαΐτες τον αέρα, ήταν ο Κέρτσακ και η «Μεγάλη Αγελάδα» μαζί με τα δύο τους παιδία, τη Χούανα Σακίρα και τον Πικέ.

 

[DeletedUser]

Βραδυ Παραμονης Χριστουγεννων 1853
Βρισκομαι πεσμενος στο εδαφος μετα απο εναν αγριο καβγα.Ειμαι τοσο χτυπημενος που ακομα και πταν περνω ανασα ποναω.Φτυνω αιμα.Ακομα και τα ματια μου ματωνουν.Ολα εξαιτιας εκεινης της στημενης παρτιδς ποκερ.Ηταν μεγαλο παιχνιδι,μεχρι και πιστοποιητικα γαμου επαιζαν στο τραπεζι.Εχοντας το τυχερο μου πεταλο κρεμασμενο γυρω απο το λαιμο για γουρι,προσπαθω να κανω καλυτερο το μελλον μου.Μετα απο πολλες ωρες δυσκολου παιχνιδιου εχουμε απομεινει εγω και αλλος ενας.Ο τυπος απεναντι πονταρει ολα του τα λεφτα μαζι και εναν υποτιθεμενο χαρτη θυσαυρου,ετσι και εγω εβαλα ολα μου τα λεφτα.Ο γυρος συνεχιζει και και φενεται να νικαω,ωσπου το τελευταιο φυλλο τυχαινει να εινα το φυλλο του αντιπαλου.Συντετριμενος βλεπω να μαζευει τα λεφτα μου ενα-ενα,ωσπου ξαφνικα πεφτει απο το μανικι του ενα φυλλο της τραπουλας.Ηταν παγιδα.Ξαφνικα ο τυπος βγαζει το Schofield του και με πυροβολαει στο στηθος.Επεσα κατω.Νομιζωντας πως ειμαι νεκρος πηγε να μαζεψει τα λαφυρα.Αυτο που δεν ηξερε ομως ηταν οτι η σφαιρα ειχε πετυχει και ειχε σφηνωθει μεσα στο στο τυχερο μου πεταλο,το εβγαλα απο το λαιμο μου και μαυτο τον χτυπησα στο κεφαλι.Ανεξελενκτος πλεον ο κλεφτης αρχισε να πυροβολαει σαν τρελος.Αχρηστος,απο τις 7 σφαιρες με πετυχε μονο η μια στο ποδι.Μπουκαραν και τα τσιρακια του μεσα.Ο καβγας βγηκε εξω απο απο το bar.Τρεις εναντιον ενος,μαχη στηθος με στηθος.Μεσα σε εναν σαματα ακουγεται ενας πυροβολισμος.Η σφαιρα με πηρε ξυστα στο μαγουλο και πετυχε το ενα τσιρακι του στο κεφαλι οπου και σωριαστηκε νεκρο.Απο το σοκ επεσα κατω,ο κλεφτης ετοιμαζεται να με πυροβολησει,παταει την σκανδαλη αλλα προς καλη μου τυχη του ειχαν τελειωσει οι σφαιρες.Αρχισε να με χτυπαει με την λαβη του οπλου,μεχρι που τραπηκε σε φυγη με το ενα πια τσιρακι ταν καταλαβε οτι ειχε σκωτωσει τον αλλο του βοηθο.Ετσι φτασαμ απο εκει που ξεκινησαμε.Μισοπεθαμενος αναπολω τα παιδικα μου χριστογεννα.Σαν σημερα η μητερα μας εφτιαχνε εμενα,του πατερα μου και των αδερφιων μου γαλοπουλα με γεμιση κολοκυθας και γαρνιτουρα απο φασολια φουρνου,για επιδορπιο ειχε τσουρεκι που εφτιαχνε η ιδια.Τα μεσανυχτα επαιρνα το μαξιλαρι μου και ενα κερακι και καθομουν διπλα απο το τζακι περιμενα εκεινον τον αγιο που μου ελεγε η μητερα μου σε πολλες ιστοριες,εκεινος ο παππους που εφερνε τα δωρα.Αλλα ποτε δεν ειχα την ευκαιρια να τον δω μιας και καθε φορα με επαιρνε ο υπνος.Το πρωι ομως παντα εβρισκα ενα δωρο στην καλτσα που κρεμαγαμε στην πορτα μας.Τωρα ομως ειμαι ξαπλωμενος και περιμενω τον θανατο μου.Θλιβερο τετοια ομορφη μερα να πεθανει καποιος.Ξαφνικα βλεπω στον ουρανο ενα κοκκινο φως.Ηταν ενα περιεργο τετραποδο με κοκκινη φωτεινη μυτη και κερατα,εσερνε ενα περιεργο καρο οπου το οδηγουσε ενας παχουλος παππους με κοκκινα μαγουλα και εναν σκουφο.Με σηκωσε απο το εδαφος και με ανεβασε πανω στο περιεργο καρο.Το επομενο πρωι ξυπνησα βλεπωντας με χαρ τον αδερφο μου και τους 3 φιλους μου γυρω μου.Ακριβως διπλα μου υπηρχε μια σακα με τα λεφτα που εχασα στν παρτιδα ποκερ,αλλα και τον χαρτη και τα λεφτα που ειχε πονταρει ο κλεφτης.Επισης το γουρικο μου πεταλο με την σφηνωμενη σφαιρα αλλα και ενα ολοκαινουργειο χρυσο πεταλο σαν δωρο.Τελικα ειχα σωθει χαρης εκεινον τον παχουλο κυριο.Τον κυριο που περιμενα τοσα χρονια διπλα απο το τζακι.Τον Αγιο των Χριστουγεννων.
Καλές Γιορτές!!

 

[DeletedUser2182]

Τα Χριστούγεννα του Πιστολέρο Εμπενίζερ Γκρουτζ.

Παραμονή Χριστουγέννων, έβγαλε τις μπότες του, φύσηξε το κερί να σβήσει και ξάπλωσε πίσω στο μαξιλάρι..Η αυριανή μέρα θα ήταν η τυχερή του, θα τους μαδούσε όλους στο πόκερ που θα στηνόταν στο καπηλειό. Ένιωσε τα βλέφαρά του να κλείνουν και η ανάσα του βάρυνε..Ξάφνου πετάγεται! Μια σκιά από το παρελθόν, ο γερό Μπιλ να τον κοιτάζει με οίκτο και να του ψιθυρίζει.."ποτέ δεν είναι αργά για να αλλάξεις ζωή, άσε τους φίλους μου από δω να σου δείξουν κάτι.."

Το φάντασμα των αλλοτινών Χριστουγέννων τον γύρισε πίσω στα παιδικά του χρόνια, όταν την παραμονή έκανε πως κοιμόταν, στήνοντας αυτί για να ακούσει το φρρρστττ που θα κάνει ο Santa Xmas κατεβαίνοντας την καμινάδα. Άφηνε πάντα από βραδύς ένα τσουρέκι μαζί με γάλα δίπλα στο τζάκι για τον παπούλη με τα κόκκινα. Με πόσο χτυποκάρδι περίμενε κάθε χρόνο αυτή τη νύχτα, με πόση χαρά σηκωνόταν χαράματα των Χριστουγέννων για να δει αν η κάλτσα που είχε κρεμάσει στο τζάκι είχε γεμίσει με δωράκι..και ξάφνου εκεί που πήγε να απλώσει το χέρι να δει τί έχει μέσα η κάλτσα, το τοπίο αλλάζει!
Βρίσκεται μέσα στο καπηλειό τυλιγμένο σε καπνούς, ενώ κάπου μέσα στη μπόχα της απλυσιάς και του ταμπάκου διακρίνεται δειλά δειλά η μυρωδιά της γαλοπούλας που σιγοψήνεται μαζί με φασόλια φούρνου. Είναι καθισμένος σε ένα τραπέζι με άλλους 6, μασάει τον καπνό του, ενώ τα χέρια του ανακατεύουν νευρικά την τράπουλα. Αυτή τη φορά πρέπει πάση θυσία να κερδίσει, τα έχει χάσει όλα και παίζει την ελευθερία του, ο νεκροθάφτης τον κρατάει στο χέρι. Αν χάσει αυτή την παρτίδα, στο πιστοποιητικό γάμου (άγραφο ακόμα πάνω στο τραπέζι) θα γραφτεί το όνομα της κόρης του νεκροθάφτη, γνωστής μεστωμένης μέγαιρας με μέγεθος κολοκύθας, και το όνομα του Εμπενίζερ. Τραβάει το επόμενο χαρτί και προσπαθεί μετά βίας να συγκρατήσει την απελπισία που τον πλημμυρίζει και να μπλοφάρει καθώς βλέπει το τρία μπαστούνι να μαυρίζει το μέλλον του, όταν βρίσκεται ξαφνικά σε ένα φαράγγι..
Το φάντασμα των μελλοντικών Χριστουγέννων κοιτάζει από ψηλά... Ο Πιστολέρο σέρνει τα βήματά του κάτω από τον καυτό ήλιο, καθώς πάνω του βαραίνουν τα χρόνια και οι κακουχίες. Κρατάει στα χέρια του ένα χάρτη θησαυρού και καθώς η δίψα του παίζει παιχνίδια με αντικατοπτρισμούς στο έρημο φαράγγι, προχωράει αργά προς το πηγάδι με το σημείο χ μαρκαρισμένο στο χάρτη. Ξάφνου την ησυχία ταράζουν πέταλα αλόγου που αντιλαλούν σε όλο το φαράγγι, δεν είναι μόνος, κάποιοι τον ακολουθούν, του έστησαν παγίδα, θα πεθάνει σαν το σκυλί παρατημένος σε ένα φαράγγι για ένα θησαυρό που δεν έμελε ποτέ να γίνει δικός του έχοντας κρίμα στο λαιμό του το θάνατο πολλών ψυχών...Τί άδικος θάνατος για τον περιβόητο πιστολέρο..Μα ίσως δεν είναι αργά..

Καλά Χριστούγεννα με υγεία και ότι επιθυμείτε!

 

[DeletedUser5745]

Είχε πλέον σκοτεινιάσει και ο τρόμος είχε ζωγραφιστεί στα μαύρα στρογγυλά ματάκια του, που είχαν ήδη δακρύσει.Από στιγμή σε στιγμή περίμενε να ζήσει για ακόμη μια φορά τον εφιάλτη.Οι φωνές τους είχαν αρχίσει ν ακούγονται από τον διάδρομο.Φωνές γεμάτες αναισθησία και χωρίς κανένα ίχνος τύψης ηχούσαν σαν την χειρότερη μελωδία του πόνου.Οσο πλησίαζαν, τα δάκρυα ολοένα και έτρεχαν πιο πολλά,μα ο ήχος του κλάματος βουβός.Κάλυψε το κεφάλι του με το βρώμικο και ξεθωριασμενο μαξιλάρι του,που ήταν το μοναδικό πράγμα που το έκανε να αποκόπτεται από το υπάρχον περιβάλλον.Για μια στιγμή οι φωνές χάθηκαν αλλά ο τρόμος και φόβος παρέμεναν εκεί έχοντας καταστρέψει κάθε σπιθαμή παιδικής αθωότητας και ανεμελιάς,κάθε σπιθαμή θαλπωρής και στοργής.Το ξαφνικό άνοιγμα της πόρτας δημιουργεί ένα απότομο ρεύμα αέρα που εξαφανίζει τη μοναδική πηγή φωτός και ζεστασιάς στο τεράστιο και κρύο δωμάτιο.Το σβήσιμο του κεριού είναι το εναρκτήριο λάκτισμα της ντροπής και του πόνου που εκτυλίσσονται στο απομακρυσμένο και τρομακτικό οίκημα στέγασης ορφανών.
Αρχίζει και χαράζει,το παιδί έχει κουλουριαστεί για να καλύψει το γυμνό κορμάκι του από τις πληγές που του άφησε η χθεσινή νύχτα.Αρχίζει και ονειρεύεται την ήμερα που θα έρθει μια οικογένεια που θα το πάρει μακρυά από όλο αυτό το μαρτύριο.Ταξιδεύει ο νους του σ ένα τόπο απλό,τόσο καθημερινό τόσο συνηθισμένο,που το πιο απλό φαγητό φασολιά φούρνου φαντάζει σαν το πιο εκλεπτυσμένο γεύμα του κόσμου. Σ ένα το τόπο καθιερωμένο για, σχεδόν, όλα τα παιδιά του κόσμου, ένα σπίτι γεμάτο αμοιβαία αγάπη.Ένα μικρο χαμόγελο βγήκε από τα χείλη του μικρού παιδιού φωτίζοντας το πρόσωπό του καθώς ολοκλήρωνε τις σκέψεις του.
Σήμανε ο ήχος του πρωινού εγερτηρίου και σταμάτησε απότομα η όλη διαδικασία ν απαλύνει τον πόνο.
Μόλις είχαν δώσει λόγω παντοτινής αγάπης,κάτι που το επιβεβαίωνε και το πιστοποιητικό γάμου που είχε εκδοθεί,αλλά αυτό ήταν ένα απλό χαρτί που δεν μπορούσε με καμία δυνατότητα να εκφράσει αυτό που υπάρχει μεταξύ τους.
Ήθελαν όσο τίποτα στο κόσμο να γευθούν τον καρπό του ερωτά τους,να απολαύσουν την χαρά της δημιουργίας,αλλά δυστυχώς η φύση και ο Θεός τους είχαν στερήσει αυτή τη χαρά.Όλες τους οι προσπάθειες ήταν άκαρπες.Πλησίαζαν Χριστούγεννα και είχαν την μοναδική επιθυμία να αποκτήσουν ένα παιδί.
Στράφηκαν έτσι στη μοναδική λύση που είχαν.Συλλέγοντας τις απαραίτητες πληροφορίες και με τη βοήθεια του οδικού χάρτη κατευθύνθηκαν στο απόμακρο και τρομακτικό οίκημα στέγασης ορφανών.Η άφιξη τους ξάφνιασε τους φύλακες που έπαιζαν αμέριμνοι με μια τράπουλα.Είχαν να δεχτούν επισκέψεις για αναδοχή πάρα πολύ καιρό.Οδήγησαν το ζευγάρι στο προαύλιό να δουν από κοντά τα παιδιά που έπαιζαν.Καθώς παρατηρούσαν έριξαν
μια αδιάφορη κλεφτή ματιά στην... Αφροδίτη πιστεύοντας πως είναι ένα φυσιολογικό παιδί.Αφήνοντας όμως το βλέμμα τους να περιπλανηθεί πάνω της αμέσως μαγνητίστηκαν.Το φοβισμένο της βλέμμα τους έκανε ν αντιληφθούν πως η πρώτη τους εντύπωση ήταν απλός μια οφθαλμαπάτη.μια εντύπωση που ήθελαν να κρατήσουν,που θα ήθελαν να της την προσφέρουν.Ένιωσαν από κοινού πως όλοι ήθελαν να μοιραστούν μεταξύ τους στιγμές αγάπης.Η Αφροδίτη γούρλωσε τα μάτια της και για πρώτη της φορά ένιωσε την απόλυτη ευτυχία,αυτή που ονειρευόταν κάθε φορά που ήθελε να διώξει μακρυά τον πόνο και τον φόβο.Ο άντρας κοίταξε για λίγο τη γυναικά του,αυτή του χαμογέλασε δείχνοντάς του πως είναι αυτό που επιθυμούσε όσο τίποτα άλλο στο κόσμο κι έσκυψε προς το μικρο κοριτσάκι.Τη ρώτησε το όνομα της και απάντησε μ ένα τεράστιο χαμόγελο γεμάτο ευτυχία.Της φόρεσε ένα περιδέραιο μ ένα μικρο πέταλο και τις ψιθύρισε ότι σε λίγες ημέρες θα έχει δίκη της οικογένεια,δικό της σπίτι,δικά της παιχνίδια και θα φάει σπιτική πίτα με κολοκύθα,γαλοπούλα και τσουρέκι.Αυθόρμητα η Αφροδιτουλα αγκάλιασε τον μελλοντικό της πατέρα.Εκείνη την ώρα κατευθασε και ο υπεύθυνος του ορφανοτροφείου.Βλέποντας το ζευγάρι να έχει προσεγγίσει την μικρή Αφροδίτη άρχισε να να πηγαίνει βιαστικά προς το μέρος τους.Έντρομος με μεγάλη δόση ψυχραιμίας προσπάθησε να τους αποτρέψει να την υιοθετήσουν.Ξέροντας πως αν γίνει κάτι τέτοιο θα αποκαλυφθούν όλα τα αποτρόπαια περιστατικά που λαμβάνουν μέρος στο οίκημα.Επινόησε πως πάσχει από μια ασθένεια η οποία δεν της αφήνει πολύ χρόνο ζωής.Ξαφνιασμένο Το ζευγάρι από αυτά που άκουσε πάγωσε,αλλά είχε λατρέψει τόσο πολύ το μικρο κορίτσι που ήταν αδύνατο να τους μεταπείσει.Ύστερα από πολλές συζητήσεις πάρθηκε η απόφαση της υιοθεσίας.Είχε κανονιστεί μετά από λίγες ήμερες να πάει το ζευγάρι ξανά για να ολοκληρωθεί η διαδικασία.
Επικρατούσε μια αναστάτωση στο οίκημα μετά από το αποτέλεσμα.Μονο η Αφροδιτουλα ήταν για πρώτη φορά στη ζωή της ήρεμη κι ας ήξερε ότι πλησιάζει για ακόμη μια βραδιά ο εφιάλτης.Δεν φοβόταν πλέον ούτε έκλεγε κρατούσε σφιχτά μέσα στη γροθιά της το πέταλο που της είχε χαρίσει εκείνος ο άγνωστος προς το παρόν άντρας.Όλα ήταν διαφορετικά αυτή τη φορά,καθώς έπεφτε το σκοτάδι οι φωνές αντικαταστάθηκαν από βήματα γοργά,αλλά η Αφροδίτη ήταν βυθισμένη στις ευχάριστες σκέψεις της και δεν το αντιλήφθηκε.Ο ήχος των βημάτων γινόταν όλο και πιο έντονος...μια ξαφνική παύση αυτών έδειξε πως κοντοστάθηκαν στιγμιαία έξω από τη πόρτα του δωματίου.Η Αφροδίτη δεν σταμάτησε να χαμογελά και να κρατάει σφιχτά στη γροθιά της το περιδέραιο,ήταν οι τελευταίες της πράξεις πριν σταματήσει να υπάρχει.

Τα ονόματα και οι τοποθεσίες ουδεμιά σχέση έχουν με την πραγματικότητα καθώς και η ιστορία εξ ολοκλήρου.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΕ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟ ΛΙΓΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΝΩΣΤΙΚΟΥΣ ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΝΙΩΣΕΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΕ

 

[cord]

Λογω των πολλων συμμετοχων (ανω του αναμενομενου), του εξαιρετικα μεγαλου φορτου εργασιας στην περιοδο των γιορτων αλλα και στο οτι καποια μελη της ομαδας αρρωστησαν (πυρετος, συναχι, κτλ), θα υπαρξει μια καθυστερηση στην ανακοινωηση των αποτελεσματων.
Ευχαριστουμε για την κατανοηση.

 

[DeletedUser]

Παρακαλουμε ολοι οι παιχτες που εχουν συμμετεχει στον διαγωνισμο με ιστορια να γραψουν τον κοσμο που θα προτιμουσαν να λαβουν το δωρο τους κανοντας edit στο υπαρχον post τους. Ακομη και οσοι δεν κερδισουν θα λαβουν ενα συμβολικο αναμνηστικο δωρο για τη συμμετοχη τους.
Οτιδηποτε αλλο αναρτηθει θα διαγραφεται.

Ευχαριστουμε

 

[DeletedUser]

Προς αποφυγήν παράτυπων επεξεργασιων το θέμα κλειδώνει. Όσοι έχετε δηλώσει συμμετοχή μπορείτε να δηλώσετε σε πιο κόσμο θέλετε να λάβετε έστω το αναμνηστικό σας δώρο Εδω.