ΑΝΕΚΔΟΤΑ

Απορώ πως δεν έχει μπει ακόμα ένα τέτειο θεματάκι

Φθινόπωρο και πρώτη μέρα στα
θρανία για τους μαθητές του
αμερικανικού κολεγίου.

Η δασκάλα παρουσιάζει στα
αμερικανάκια έναν καινούριο
συμμαθητή τους, τον Ιάπωνα
Σακίρο Σουζούκι (γιο του
διευθυντή της SONY) και το μάθημα
αρχίζει με μικρές ερωτήσεις
ιστορίας.

«Για να δούμε λοιπόν, πόσο καλοί
είστε στην αμερικανική
ιστορία;»
λέει η δασκάλα.
«Ποιος είπε 'δώστε μου
ελευθερία ή δώστε μου θάνατο'»

Κάποιοι μουρμουρίζουν αλλά
κανείς δεν σηκώνει το χέρι του,
εκτός από τον καινούριο:
«Ο Πάτρικ Χένρυ το 1775 στη
Φιλαδέλφεια», απαντά.

«Μπράβο Σουζούκι, και ποιος
είπε: 'Κυβέρνηση του λαού, από
το λαό και για το λαό'»,
ξαναρωτά την τάξη η δασκάλα.

«Ο Αβραάμ Λίνκολν, το 1863 στο
Γκέτυσμπουργκ», απαντά και πάλι
ο Σουζούκι.

Η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά την
τάξη και λέει:

«Ντροπή σας! Ο Σουζούκι είναι
γιαπωνέζος και ξέρει την
αμερικανική ιστορία καλύτερα
από σας!»

Τη σιωπή στην τάξη σπάει μια
μικρή φωνή από τα πίσω θρανία:
«Ρε δεν πάτε να γαμηθείτε όλοι,
μαλάκες γιαπωνέζοι!»

«Ποιος το είπε αυτό;;;» ρωτάει
αυστηρά η δασκάλα.

Ο Σουζούκι σηκώνει το χέρι του
και χωρίς να περιμένει λέει:

«Ο στρατηγός Μακάρθουρ, το 1942,
στη διώρυγα του Παναμά και ο Λι
Ιακόκα, το 1982 στη γενική
συνέλευση της Τζένεραλ Μότορς».

Η τάξη βυθίζεται στη σιωπή.
«Θέλω να ξεράσω», ακούγεται μια
ξεψυχισμένη φωνή.

«Ποιος το είπε αυτό;;;»
ξαναρωτάει με το ίδιο βλοσυρό
ύφος η δασκάλα.

Και ο Σουζούκι πετάγεται πάλι:

«Ο Τζορτζ Μπους ο πρώτος, στον
πρωθυπουργό Τανάκα κατά τη
διάρκεια επίσημου δείπνου στο
Τόκιο το 1991».

Ένας μαθητής σηκώνεται όρθιος
και ξεσπάει: «Ρε δε μας παίρνεις
καμιά πίπα, λέω γω!!!»

Και ο Σουζούκι, ψύχραιμα:
«Μπιλ Κλίντον στη Μόνικα
Λουίνσκι, το 1997, στο οβάλ γραφείο
του Λευκού Οίκου».

Δυο τρεις μαθητές πετάγονται
και φωνάζουν: «Α γαμήσου ρε
μαλακισμένο, Σουζούκι».

Ατάραχος ο γιαπωνέζος:
«Βαλεντίνο Ρόσι, παγκόσμιο
πρωτάθλημα μοτοσικλέτας, ράλι
Νότιας Αφρικής, το 2002».

Κόλαση στην τάξη, οι μαθητές
ουρλιάζουν και πετάνε καρέκλες,
η δασκάλα έχει σωριαστεί
λιπόθυμη και ξαφνικά ανοίγει η
πόρτα και μπαίνει ο διευθυντής:
«Ε, μα την Παναγία δεν έχω
ξαναδεί τέτοιο μπουρδέλο!!»

Και στο βάθος ακούγεται πάλι η
φωνή του Σουζούκι:

«Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας,
Κώστας Καραμανλής, το 2004, στο
πρώτο υπουργικό συμβούλιο της
κυβέρνησής του».

no comments

φίλε φοβερό!
κανένας άλλος;

Xaxaxaxaxaxaxaxaxaxaxaxaxaxaxaxa file gamato!xaxaxa

υπήρχε θέμα με γρύφους αλλά έφυγε off-topic από κάποιον θεριστή moderator...

η δασκάλα της α' δημοτικού έχει πρόβλημα με τον τοτό.
- ποιο είναι το πρόβλημά σου, τοτέ; τον ρωτάει.
- είμαι πολύ έξυπνος για να 'μαι στην πρώτη τάξη, απαντά ο τοτός.
η αδερφή μου είναι στην τρίτη τάξη κι είμαι εξυπνότερος απ' αυτή.
πιστεύω ότι πρέπει να πάω στην τρίτη κι εγώ.
η δασκάλα δεν τον άντεχε πλέον. τον πήγε στο διευθυντή.
ο διευθυντής συμφώνησε να του κάνουν τεστ κι αν απαντήσει σωστά, να
τον βάλουν στην τρίτη τάξη.
- πόσο κάνουν 3 χ 3; τον ρωτάει ο διευθυντής.
- 9, απαντάει ο τοτός.
- 3χ13;
- 39
ακολούθησαν κι άλλες ερωτήσεις κι απαντούσε σωστά ο τοτός.
μετά ήρθε η σειρά της δασκάλας για ερωτήσεις. ρωτάει:
- τι είναι αυτά που η αγελάδα έχει τέσσερα κι εγώ δυο;
- τα πόδια.
- τι έχεις στο παντελόνι σου που εγώ δεν έχω στο δικό μου;
- τσέπες.
- τι είναι μαλλιαρό, οβάλ, γλυκό και μέσα υγρό;
- η καρύδα.
- τι μπαίνει μέσα σκληρό και ροζ και βγαίνει μαλακό και βρεγμένο;
ο διευθυντής ανοίγει διάπλατα τα μάτια του, αλλά, πριν προλάβει να
διακόψει, ο τοτός απαντά:
- η τσίχλα.
- τι κάνει ο άντρας όρθιος, η γυναίκα καθιστή και το σκυλί στα τρία
πόδια του; τα μάτια του διευθυντή ανοίγουν τρομαγμένα, αλλά πριν
προλάβει να πει κάτι,
- χειραψία, λέει ο τοτός.
- και τώρα μερικές ερωτήσεις του στυλ "τι είμαι εγώ". αρχίζω:
χώνεις τα παλούκια σου μέσα μου. με πιέζεις, με καρφώνεις κι εγώ
ανεβαίνω. δεν προλαβαίνεις να τελειώσεις, κι εγώ βρέχομαι. Tι είμαι?
- η σκηνή.
- βάζεις ένα δάχτυλό σου μέσα μου. με παίζεις νευρικά. ο σωστός άντρας
αυτό κάνει πρώτα. τι είμαι?
ο διευθυντής κοιτάζει σα χαμένος.
- η βέρα.
- είμαι σε διάφορα μεγέθη. οταν δεν είμαι καλά, στάζω. οταν με πιάνεις
και με αναταράζεις, ανακουφίζομαι. τι είμαι?
- η μύτη
- είμαι ένα σκληρό δοκάρι με σουβλερή άκρη. καρφώνομαι με δύναμη
τρέμοντας. τι είμαι?
- το βέλος, απαντά ο τοτός.
- αρχίζω από μ κι όταν με δοκιμάσεις λιγώνεσαι. τι είμαι?
- το μέλι.
ο διευθυντής έβγαλε ένα στεναγμό ανακούφισης και είπε:
- στείλ' τον στο πανεπιστήμιο. εγώ από μέσα μου έδωσα λάθος απαντήσεις
σ' όλες τις ερωτήσεις !

αχαχαχαχα, χαχαχαχα!
έλεος φίλε, δεν αντέχω!!!:d:d:d

φοβερό!

αντε να πω τιποτα κι εγω:
ένα υπερπολυτελές κρουαζιερόπλοιο, καθώς διαπλέει την καραϊβική, περνά μπροστά από ένα έρημο νησάκι. σε μια παραλία του νησιού ξαφνικά εμφανίζεται ένας ταλαιπωρημένος, κουρελιασμένος ναυαγός, ο οποίος κουνάει δυνατά τα σηκωμένα χέρια του, ανάβει φωτιές και κάνει σήματα καπνού, φωνάζει και κάνει ο,τιδήποτε δυνατό για να κινήσει την προσοχή επάνω του.
κάποιος από τους επιβάτες που τον είδε ρωτάει ένα μέλος του πληρώματος:
- τί έπαθε αυτός;
- αααα αυτός; πάντα έτσι χαίρεται όταν περνάμε από εδώ!!

δείτε κι αυτό::d:d

μια γυναίκα είναι στο νοσοκομείο, στο προσκεφάλι του άνδρα της ο οποίος βρίσκεται σε κώμα εδώ και πολλούς μήνες. ωστόσο αυτή δεν το κουνάει στιγμή και περιμένει πότε θα επανέλθει ο αγαπημένος
της.
μια μέρα, σε μια ανύποπτη στιγμή, βλέπει το άνδρα της να βγαίνει από το κώμα και εκείνος κουνά το κεφάλι του για να πλησιάσει εκείνη, προφανώς για να της ψιθυρίσει κάτι. πράγματι, βάζει το αυτί της κοντά στο στόμα του άντρα της και ο άντρας της, με δάκρυα στα μάτια της λέει:
- γυναίκα μου, ήσουν μαζί μου σε όλες τις αναποδιές. όταν με απολύσανε ήσουν εκεί για να με στηρίξεις, όταν η δουλειά μου φαλίρισε ήσουν κοντά μου, όταν με κλέψανε και με πυροβολήσανε, ήσουν κοντά μου. όταν χάσαμε το σπίτι, ήσουν πάλι δίπλα μου, όταν η υγεία μου άρχισε να καταρρέει, πάλι δεν με άφησες… τελικά, ξέρεις κάτι;
- τι;, απάντησε η γυναίκα, μην μπορώντας να κρατήσει τα δάκρυα της από την συγκίνηση.
- τελικά, είσαι πολύ γκαντέμω!

εχω κέφια:

σε μια από τις τακτικές πτήσεις μια αεροπορικής εταιρίας, οι επιβάτες έχουν ήδη επιβιβαστεί στο σκάφος και περιμένουν τους πιλότους να μπουν για να απογειωθούν. τελικά ο κυβερνήτης και ο συγκυβερνήτης
εμφανίζονται από το πίσω μέρος του αεροπλάνου και διασχίζουν το διάδρομο προς το πιλοτήριο.
όμως και οι δύο είναι τυφλοί! ο κυβερνήτης χρησιμοποιεί ένα λευκό μπαστούνι τυφλών καθώς βηματίζει στον διάδρομο, σκουντουφλώντας πάνω στα καθίσματα και χτυπώτας κατά λάθος τους επιβάτες, ενώ ο συγκυβερνήτης οδηγείται από ένα σκύλο-οδηγό για τυφλούς. και οι δύο έχουν καλυμμένα τα μάτια τους με μαύρα γυαλιά ηλίου.
στην αρχή οι επιβάτες δεν αντιδρούν, σκεπτόμενοι ότι είναι μάλλον κάποιο αστείο που έστησαν οι πιλότοι για να γελάσουν. παρ’όλα αυτά, μετά από λίγα λεπτά, οι κινητήρες παίρνουν μπρος, αρχίζουν να ανεβάζουν στροφές και το αεροπλάνο αρχίζει να κινείται προς τον διάδρομο απογείωσης. οι επιβάτες κοιτάζουν ο ένας τον άλλον με κάποια νευρικότητα και αμηχανία, ψιθυρίζοντας μεταξύ τους και ψάχνοντας απελπισμένα κάποια από τις αεροσυνοδούς για να τους καθησυχάσει.
εκείνη τη στιγμή, το αεροπλάνο επιταχύνει γρήγορα και ο κόσμος πανικοβάλλεται. μερικοί επιβάτες προσεύχονται και καθώς το αεροπλάνο πλησιάζει όλο και περισσότερο το τέλος του διαδρόμου, οι φωνές γίνονται όλο και πιό υστερικές. τελικά, όταν το αεροπλάνο είναι στα 20 μέτρα από το τέρμα, σημειώνεται μια ξαφνική αλλαγή στον τόνο των κραυγών, καθώς όλοι οι επιβάτες, μέσα στον πανικό τους, έχουν αρχίσει να τσιρίζουν με όλη τους τη δύναμη και την τελευταία ακριβώς στιγμή το αεροπλάνο σηκώνει τους τροχούς του και βρίσκεται στο αέρα.
μέσα στο πιλοτήριο, ο συγκυβερνήτης αφήνει έναν αναστεναγμό ανακούφισης και λέει στον πιλότο:
- nα μου το θυμηθείς, κάποια από αυτές τις μέρες, οι επιβάτες δεν θα τσιρίξουν και τότε θα σκοτωθούμε όλοι μας.

αντε και ένα τελευταίο:

ήταν κάποτε ένας άνεργος ηθοποιός ο οποίος είχε απελπιστεί να ψάχνει για δουλειά. κάποια μέρα συναντά τυχαία έναν τύπο από τον ζωολογικό κήπο, που ψάχνει για ηθοποιούς. του εξηγεί ότι οικονομικοί λόγοι, δεν τους επιτρέπουν να φέρουν έναν αφρικανικό γορίλα και ότι αναζητούν έναν ηθοποιό που θα παραστήσει τον γορίλα, μέχρις ότου συγκεντρωθεί το ποσό για την αγορά του αληθινού ζώου. αν και του φάνηκε κάπως ανόητη η δουλειά αυτή, ο ηθοποιός τη δέχτηκε.
τις πρώτες ημέρες καθόταν μέσα στο κλουβί του, σχεδόν ακίνητος και σκεπτόταν ότι δεν είναι δυνατόν να είναι τόσο ηλίθιοι οι επισκέπτες, που να νομίζουν ότι αυτός είναι αληθινός γορίλας. κάποια στιγμή βαρέθηκε και αποφάσισε να εξερευνήσει το μικρό κλουβί του. τη στιγμή που αποφάσισε να κινηθεί, πρόσεξε ότι ο κόσμος απ’ έξω,παρατηρούσε προσεκτικά κάθε του κίνηση. αποφάσισε έτσι, να κάνει το πρόγραμμα πιο ελκυστικό και να τους δώσει ένα σόου. λίγες μέρες αργότερα, βρίσκει τον εαυτό του να κρέμεται από τα κλαδιά ενός δέντρου με το ένα χέρι, να χορεύει βγάζοντας κτηνώδεις ήχους και με αυτόν τον τρόπο, να έχει μαζέψει ένα μικρό πλήθος έξω από το κλουβί του. κάποια στιγμή, προσπαθώντας να εντυπωσιάσει μερικά παιδιά που έχουν πλησιάσει στο κλουβί, κρέμεται με τα χέρια του από ένα κλαδί κάνοντας μερικά ακροβατικά.
όμως το χέρι του ξεφεύγει και πετώντας πάνω από τον μεσότοιχο, προσγειώνεται κατευθείαν μέσα στο κλουβί του λιονταριού. το λιοντάρι τον αντιλαμβάνεται κι αρχίζει να τον πλησιάζει απειλητικά. ο ηθοποιός οπισθοχωρεί όσο μπορεί και βλέποντας ότι το λιοντάρι πλησιάζει, αρχίζει να φωνάζει:
- βοήθεια! βοήθεια! παρακαλώ, βοηθήστε με!
με αυτές τις κραυγές το λιοντάρι τον πλησιάζει σβέλτα και του ψιθυρίζει:
- σκάσε ηλίθιε, έτσι που τσιρίζεις, θα μας απολύσουν όλους από εδώ μέσα.

Με μία λέξη:φανταστικ

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!!
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!!

έλεος,έλεος,δεν αντέχω,δεν μπορώ να κρατήσω τα γέλια μου!!

ΓΥΑΛΙΑ ΗΛΙΟΥ
Ο Κωστίκας ήθελε να αγοράσει γυαλιά ηλίου και πήγε
στο μεγαλύτερο κατάστημα
της Θεσσαλονίκης.
Δοκίμασε όλα τα σχέδια που είχε το μαγαζί αλλά
κανένα δεν του ταίριαζε.
Λίγο πριν φύγει απογοητευμένος λέει στην πωλήτρια να
του κατεβάσει κι ένα
τελευταίο ζευγάρι που ήταν στην άκρη της βιτρίνας.
- Αυτό, λέει η πωλήτρια είναι ειδικό μοντέλο και ένα
πανάκριβο.
- Δε πειράζει, λέει ο Κωστίκας, φέρτο να το
δοκιμάσω. Πράγματι το φοράει ο
Κωστίκας και... "τρελαίνεται",
βλέπει απέναντί του την πωλήτρια... γυμνή! Βγάζει
τα γυαλιά βλέπει με ρούχα
την πωλήτρια, τα ξαναφοράει πάλι γυμνή!
- Αυτά θα πάρω λέει, όσο κι αν πληρώσω.
- Αυτά κύριε, κάνουν 500.000 λέει η πωλήτρια.
- Δεν πειράζει κοπέλα μου, λέει ο Κωστίκας, δώστα
γρήγορα, γιατί βιάζομαι να
πιω ένα καφέ στην Αριστοτέλους!!!
Παίρνει τα γυαλιά, τα φοράει και ξεκινάει για βόλτα,
μια φορώντας - μια
βγάζοντας και απολαμβάνει το... θέαμα.
Κάθεται για καφέ σε καφετέρια με πολύ "περατζάδα"
και την έχει βρει.
Τηλεφωνεί στη Σουμέλα για να της πει ότι κάτι του...
έτυχε και δεν θα πάει το
μεσημέρι στο σπίτι.
Πέρασαν αρκετές ώρες κι ο Κωστίκας άρχισε να
βαριέται.
Αποφάσισε τελικά να πάει σπίτι να κάνει και έκπληξη
στη Σουμέλα.
Μπαίνοντας στο σπίτι, φοράει τα γυαλια αλλά
σοκάρεται με αυτό που βλέπει!
Βλέπει στον καναπέ τη Σουμέλα και τον κουμπάρο
γυμνούς και αγκαλιά!!!
Βγάζει τα γυαλιά πάλι γυμνοί, τα ξαναφοράει πάλι
γυμνοί..
Βγαίνει έξω από το σπίτι και γεμάτος απογοήτευση
λέει:
- Και το σκέφτηκα, ρε γαμώτο, βάλε-βγάλε τόσες ώρες,
θα τα χαλάσω, ο
μαλάκας!!!!!

xaxa oreo! pou ta briskeis toso orea re? xaxaxa

kalo

καλό!
θέλουμε κι άλλα!

Σε έναν αγώνα μπάσκετ το παιχνίδι φτάνει στο τέταρτο δεκάλεπτο και το σκορ είναι 70-70. Καμία από τις δύο ομάδες δεν καταφέρνει, κατά τη διάρκεια του δεκαλέπτου, να πάρει διαφορά ασφαλείας...
74-73,
76-77,
80-79,...
το παιχνίδι έβγαζε καρδιές. 30 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη, κι ενώ το σκορ ήταν στο 80-79, έρχονται 3 τεράστια επιβατικά αεροπλάνα, παρκάρουν ακριβώς έξω από το γήπεδο και ο διαιτητής διακόπτει το ματς και δίνει την εντολή να επιβιβαστούν άπαντες στα αεροπλάνα. Παίκτες, προπονητές, φίλαθλοι, διαιτητές ξεκινάν και μπαίνουν στα αεροπλάνα.
- "Καλά! Που θα μας πάνε?", απόρησε ένας από τους παίκτες.
- "Στην Σαμψούντα", του απαντά ένας συμπαίκτης του.
- "Μα γιατί!??"
- "Αφού το ματς κρίνεται στον Πόντο..."

Είναι ένας αθλητικός τύπος στο πάρκο και κάνει τη γυμναστική του, φτάνει η ώρα των πους-απς και πέφτει κάτω και αρχίζει..
Σκάει στο άσχετο ένας γύφτος και βλέπει τον τύπο που κάνει πους-απς.
Με περιέργεια (ψιλοαδιάκριτα) κοιτάει μια από τα αριστερά, κοιτάει και μια από τα δεξιά...
Τον χαβά του άλλος.
Οπότε σκύβει και του ψιθυρίζει:
-Φίλε, αυτό που γκαμάς, έφυγε !!!!!!!!