Νοεμβριος 1851,
Πανε κιολας τρια χρονια απο τοτε που ο πυρετος του χρυσου επληξε ολη την Καλιφορνια.
Τρανοι τυχοδιωκτες, περιβοητοι πιστολερο, τεχνιτες νεκροθαφτες.
Οι τυχοδιωκτες εβρισκαν σβολους χρυσου, οι πιστολερο τους σκοτωναν για να τους τους παρουν και οι νεκροθαφτες εσκαβαν τρυπες ολη μερα.
Ολοι ηταν ευτυχισμενοι και χαρουμενοι που ειχαν να κανουν κατι ψυχαγωγικο. Ολοι, εχτος απο εναν.
Ο John Trb. Kid, φημισμενος πιστολερο, διασχιζει την αγωνη γη της καλιφορνιας με προορισμο την Αριζονα, καβαλα στο τρανο του πονι.
Μοναδικη του παρεα, ο τυφλος ινδιανος φιλος του με μοικανα, η Σκοτεινη αλεπου.
Αηδιασμενος απο το υποτυπωδες επιπεδο μονομαχιας του τελευταιου τυχοδιωκτη που ελιωσε στα ποταμια της Καλιφορνια, καλπαζει προς αναζητηση καποιου δυνατου αντιπαλου.
Υστερα απο μερες καλπασμου, οι δυο πρωταγωνιστες της ιστοριας μας, αντικριζουν μια γιγαντιαια πινακιδα που εγραφε "ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΑΤΕ ΣΤΗΝ ΑΡΙΖΟΝΑ"
"John, τα πνευματα της ερημου μου λενε οτι φτασαμε" λεει ο τυφλος ινδιανος φιλος με μοικανα, η Σκοτεινη αλεπου.
"Το βλεπω" αποκριθηκε ο John, κοιτωντας την πινακιδα με δεος.
Συνεχισαν να καλπαζουν με το τρανο πονι τους, μεχρι την κοντινοτερη πολη, που φαινοταν στον οριζοντα.
Η πολη απαρτιζοταν απο τεραστια κτιρια και τεραστιους δρομους.
Μεγαλοσωμα αλογα και χοντρα κοτοπουλα, ελευθερα αραζαν κατω απο την σκια ενος μεγαλου κακτου.
O John και ο τυφλος ινδιανος φιλος του με μοικανα, η Σκοτεινη αλεπου, βρισκοντουσαν τωρα μπροστα απο το τιτανοτεραστιο σαλουν.
O John εσπρωξε τα μεγαλα σαν πυλες πορτακια του σαλουν και εισηλθαν.
Το εσωτερικο του σαλουν, ηταν ενας μεγαλος χωρος, με ενα μεγαλο πιανο στην γωνια.
Ο μεγαλοσωμος μπαρμαν, καθαριζε ενα τεραστιο ποτηρι για μπυρα.
Οι δυο φιλοι μας, καθησαν στην ηλιθια μεγαλη μπαρα του μπαρ.
"Ενα τιλιο, για μενα" Αποκριθηκε ο John, παγερα και κοφτα.
"Και για μενα, ενα μικρο ποτηρι μπυρας" ειπε ο τυφλος ινδιανος φιλος με μοικανα, η Σκοτεινη αλεπου.
Ο μπαρμαν αμεσως εδωσε ενα τεραστιο φλιτζανι με τιλιο στον Jοhn και ενα ακομα πιο μεγαλο ποτηρι μπυρας στον τυφλο ινδιανο φιλο με μοικανα.
"Μα" Αναρωτηθηκε. ο τυφλος ινδιανος φιλος με μοικανα, η Σκοτεινη αλεπου.
"Φιλαρακι μας δουλευεις; Θες να τα σπασω ολα εδω μεσα;" Βροντιξε την φωνη του ο John.
"Οχι καλε" ειπε ο Μπαρμαν, και συνεχισε "Απλα ολα στην Αριζονα ειναι τεραστια."
"Αχα" ειπε ζωηρα ο John, Και σκεφτηκε "Ασχετα αν αυτο δεν δικαιολογει τα τεραστια κοτοπουλα που ειχαν αραξει κατω απο τον κακτο"
"John" ψιθυρησε ο τυφλος ινδιανος φιλος με μοικανα.
"Τι;" Αποκριθηκε ο John.
"Κατουριεμαι" ψιθυρησε ο τυφλος ινδιανος φιλος με μοικανα.
"Α" Αποκριθηκε ο John.
"Μπαρμαν, που ειναι η τουαλετα;" Ρωτησε κοφτα και παγερα ο John.
"Να κανεις πιπι θες καλο μου; Τοτε θα πας ευθεια εκει στο βαθος του διαδρομου, δευτερη πορτα αριστερα." Ειπε με μπασα φωνη ο μπαρμαν, σκουπιζοντας το τεραστιο ποτηρι μπυρας που ειχε απο πριν.
"Ακουσες;" Αποκριθηκε ο John στον τυφλο ινδιανο φιλο του με μοικανα.
"Ναι, θα τα καταφερω" Ειπε θαρραλεα ο τυφλος ινδιανος φιλος με μοικανα.
Σηκωνεται ο τυφλος ινδιανος φιλος με μοικανα και αρχιζει να περπαταει προς το βαθος του σαλουν.
Υστερα απο αρκετη ωρα, φτανει στο βαθος και μπαινει στον διαδρομο.
Αφου περναει την πρωτη πορτα, μπαινει στην δευτερη πορτα δεξια.
Η πορτα οδηγουσε στην πισω μερια του σαλουν, οπου ηταν και οι τεραστιες ποτιστρες των μαστανγκ τους.
Ο τυφλος ινδιανος φιλος με μοικανα, γενναια ακολοθουσε τον διαδρομο οπου και επεσε, τρανα, μεσα στις ποτιστρες.
"Πλατς" εκαναν οι ποτιστρες.
Και ο τυφλος ινδιανος φιλος με μοικανα, με τρεμαμενη φωνη αποκριθηκε,
"ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΜΗΝ ΤΡΑΒΗΞΕΤΕ ΤΟ ΚΑΖΑΝΑΚΙ"
Πραξη 7, ημερολογιο John Trb. Kid. #451
Υγ: δεν ειναι μεγαλο, εχει πολλα κενα
(562)w