Διαγωνισμος καλυτερης ιστοριας

  • Δημιουργός θέματος cord
  • Ημερομηνία έναρξης
Κατάσταση
Δεν είναι ανοικτή για περαιτέρω απαντήσεις.

cord

Ex-The West Team
Αυτη τη φορα σκεφτηκαμε να πρωτοτυπησουμε.
Ετσι, οσοι παιχτες/ριες θελουν, μπορουν να γραψουν μια ιστορια που να εχει να κανει με την αγρια Δυση η οποια να ειναι μεταξυ 300-500 λεξεις.
Η πιο ενδιαφερουσα (περιεργη, αστεια, περιπετειωδης κτλ) ιστορια θα κερδισει 200 σβολους.
Μπορειτε να γραψετε την ιστορια σας εδω, αποφευγοντας το spam.
Ολα τα αριστουργηματα θα διαβαστουν και θα αξιολογηθουν απο την ομαδα διαχειρισης.
Δεν επιτρεπονται λεξεις/φρασεις/ιστοριες που εχουν να κανουν με ρατσιστικο, προσβλητικο, σεξουαλικο και γενικα οποιοδηποτε μη αποδεκτο κοινωνικα περιεχομενο.
Τετοιες αναφορες ή και ιστοριες ολοκληρες θα διαγραφονται και θα αποκλειονται απο τον διαγωνισμο.

Ληξη προθεσμιας υποβολης: 11 Οκτωβριου 2010, 23:50'
 

DeletedUser

Guest
Αρχίζω εγώ...Για το όριο λέξεων δε ξέρω αλλά θα προσπαθησω να μεινω μεσα στα όρια:dr

Στην άγρια δύση,λοιπόν μία φορά σε μια μονομαχία που γινόταν στα πλαίσια ενός "διαγωνισμου",κερδίζει ο Carl(Μέτριος μονομάχος),τον πασίγνωστο Mark the dueler,ο οποίος ειναι άριστος στις μονομαχίες και φημολογείτε ότι είχε να χάσει μονομαχία 1 χρόνο.Όλο το κοινό έμεινε έκπληκτο.Εν το μεταξί ο νικητής το ειχε ριξει σε ασταματητο γελιο εναντιον του mark.Ο ηττημενος εριξε μια αδεσποτη σφαιρα στα καλα καθουμενα στον καρλ και συνεχισε αρκετες φορες για μερικα δευτερολεπτα ως που κατεληξε στο σεριφη.
2 μηνες αργοτερα σε ενα τρενο με προορισμο την Αριζονα ξανασυναντηθηκαν οι 2 ηρωες στο ιδιο βαγονι.Δεν αναγνωριστηκαν με τη πρωτη,επεσε ο ενας πανω στον αλλον,και πανω στο καβγα θυμηθηκαν ο ενας τον αλλον.Χωρις δισταγμο ο καρλ,περνει τα αποθεματα του και με εντυπωσιακες κινησεις ξεφευγει απο τον μαρκ και βγενει αποτομα απο το βαγονι μπενοντας στο μπροστινο.Χωρις να το πολυσκεφτει, το ρισκαρει και με καποιες κινησεις και με τη βοηθεια ενος λοστου αφηνει εκτος πορειας το βαγονι στο οποιο ηταν ο μαρκ.Το βαγονι πεφτει(εκεινη τη στιγμη περνουσαν απο περιοχη με ανωμαλο εδαφος πλαϊανα) με αρκετες ζημιες αλλα χωρις να τραυματηστουν σοβαρα οι επιβατες και ο μαρκ που εμεινε αθικτος αναφωνησε: "Θα τον πιάσω".
Στην αριζονα σε 2 βδομαδες που ειχε φτασει και ο μαρκ σε ενα σαλουν ειχε αρχισει ενα παιχνιδι ποκερ(Ο καρλ που φοβοταν μη πεσει μουρη με μουρη με τον μαρκ κυκλοφορουσε με ψευδονημο και μασκα...Σε αυτο το παιχνιδι ποκερ λοιπον ο γνωστος μονομαχος δε μπορεσε να καταλαβει τον ικανο απατεωνα.Οταν προφανως πηγε να βγαλει ενα κρυμενο χαρτι για να κλεψει γινετε αντιληπτος,ανχωνετε,του πεφτει το μουστακι που φορουσε και τον περνει χαμπαρι ο μαρκ και αρχιζει ενα τρελο κυνηγητο.
Με 2 γρηγοροτατα αλογα ετρεχαν και οι 2 οσπου να νυχτωσει και να πεσουν να ξεκουραστουν.Ο καρλ 500 μετρα ποιο μπροστα απο τον καρλ και σε μερος που δε μπορουσε να τον δει στεφτηκε την αλλη μερα να παει στη μητερα του να γλιτωσει που εμενε εκει κοντα.Το πρωι της επομενης ο μαρκ ακολουθησε αργα αργα τον καρλ και απορησε τη κανει αυτος στη ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ.Μολις μπηκε ο καρλ στο σπιτι μπηκε και ο μαρκ οπλισμενος με φωνες και τοτε η γυναικα(Μαρια) τους λεει οτι ειναι ετεροθαλεις αδελφοι...Και οτι ο αδελφος της τους αφηνει ενα θησαυρο που ειχε βρει αυτος...Ο αδελφος της μανας ομως ειναι σε πολυ ασχημη κατασταση και μπορει να πεθενει.Οι δυο ηρωες δυσκολευοντε να πιστεψουν αυτα που ακουσαν αλλα το εβαλαν στοχο να το βρουν,συμφιλιομενοι για ενα κοινο στοχο.
Μολις πηγαν στη πολη που τον ειχαν εμαθαν οτι πεθανε.Αργοτερα τους καλεσε ενας τυπος και τους διαβασε τη διαθηκη του.Ηξερε οτι ηταν ετεροθαλοι αδελφια και οτι ηταν αντιθετοι χαρακτηρες,οποτε τους αφηνε ενα θησαυρο με μοναδικη προϊποθεση να νικησουν το χειροτερο εχθρο του,τον Big killer,που φυσικα ηταν ψευδωνημο και κανεις δεν ηξερε το ονομα του γτ κανεις δε τολμουσε να ρωτησει.Το μονο που ηξεραν ολοι ειναι οτι ποτε δε μπορει να λειτουργησει αν εχει νευρα.Ετσι ο καρλ προτεινε στο μαρκ ενα κολπο.Σε 2 ωρες μοιραζαν εφημεριδες σε ολη τη πολη οτι οι 2 ηρωες νικησαν τον διασημο μονομαχο.Αφου ειχε νευρα λοιπον τους προκαλεσε σε μονομαχια και με τη πονηρια του ενος και την εμπειρια του αλλου νικησαν,πηραν το θησαυρο και απο τοτε εμειναν φιλοι και αγαπημενα αδελφια προπαντως.


Υστ.Βγηκα σιγουρα απο το οριο αλλα δε μπορουσα αλλιως:w

(524)w
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:

DeletedUser

Guest
Νοεμβριος 1851,

Πανε κιολας τρια χρονια απο τοτε που ο πυρετος του χρυσου επληξε ολη την Καλιφορνια.
Τρανοι τυχοδιωκτες, περιβοητοι πιστολερο, τεχνιτες νεκροθαφτες.
Οι τυχοδιωκτες εβρισκαν σβολους χρυσου, οι πιστολερο τους σκοτωναν για να τους τους παρουν και οι νεκροθαφτες εσκαβαν τρυπες ολη μερα.
Ολοι ηταν ευτυχισμενοι και χαρουμενοι που ειχαν να κανουν κατι ψυχαγωγικο. Ολοι, εχτος απο εναν.

Ο John Trb. Kid, φημισμενος πιστολερο, διασχιζει την αγωνη γη της καλιφορνιας με προορισμο την Αριζονα, καβαλα στο τρανο του πονι.

Μοναδικη του παρεα, ο τυφλος ινδιανος φιλος του με μοικανα, η Σκοτεινη αλεπου.
Αηδιασμενος απο το υποτυπωδες επιπεδο μονομαχιας του τελευταιου τυχοδιωκτη που ελιωσε στα ποταμια της Καλιφορνια, καλπαζει προς αναζητηση καποιου δυνατου αντιπαλου.

Υστερα απο μερες καλπασμου, οι δυο πρωταγωνιστες της ιστοριας μας, αντικριζουν μια γιγαντιαια πινακιδα που εγραφε "ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΑΤΕ ΣΤΗΝ ΑΡΙΖΟΝΑ"

"John, τα πνευματα της ερημου μου λενε οτι φτασαμε" λεει ο τυφλος ινδιανος φιλος με μοικανα, η Σκοτεινη αλεπου.
"Το βλεπω" αποκριθηκε ο John, κοιτωντας την πινακιδα με δεος.
Συνεχισαν να καλπαζουν με το τρανο πονι τους, μεχρι την κοντινοτερη πολη, που φαινοταν στον οριζοντα.

Η πολη απαρτιζοταν απο τεραστια κτιρια και τεραστιους δρομους.
Μεγαλοσωμα αλογα και χοντρα κοτοπουλα, ελευθερα αραζαν κατω απο την σκια ενος μεγαλου κακτου.
O John και ο τυφλος ινδιανος φιλος του με μοικανα, η Σκοτεινη αλεπου, βρισκοντουσαν τωρα μπροστα απο το τιτανοτεραστιο σαλουν.

O John εσπρωξε τα μεγαλα σαν πυλες πορτακια του σαλουν και εισηλθαν.
Το εσωτερικο του σαλουν, ηταν ενας μεγαλος χωρος, με ενα μεγαλο πιανο στην γωνια.
Ο μεγαλοσωμος μπαρμαν, καθαριζε ενα τεραστιο ποτηρι για μπυρα.
Οι δυο φιλοι μας, καθησαν στην ηλιθια μεγαλη μπαρα του μπαρ.
"Ενα τιλιο, για μενα" Αποκριθηκε ο John, παγερα και κοφτα.
"Και για μενα, ενα μικρο ποτηρι μπυρας" ειπε ο τυφλος ινδιανος φιλος με μοικανα, η Σκοτεινη αλεπου.
Ο μπαρμαν αμεσως εδωσε ενα τεραστιο φλιτζανι με τιλιο στον Jοhn και ενα ακομα πιο μεγαλο ποτηρι μπυρας στον τυφλο ινδιανο φιλο με μοικανα.
"Μα" Αναρωτηθηκε. ο τυφλος ινδιανος φιλος με μοικανα, η Σκοτεινη αλεπου.
"Φιλαρακι μας δουλευεις; Θες να τα σπασω ολα εδω μεσα;" Βροντιξε την φωνη του ο John.
"Οχι καλε" ειπε ο Μπαρμαν, και συνεχισε "Απλα ολα στην Αριζονα ειναι τεραστια."
"Αχα" ειπε ζωηρα ο John, Και σκεφτηκε "Ασχετα αν αυτο δεν δικαιολογει τα τεραστια κοτοπουλα που ειχαν αραξει κατω απο τον κακτο"
"John" ψιθυρησε ο τυφλος ινδιανος φιλος με μοικανα.
"Τι;" Αποκριθηκε ο John.
"Κατουριεμαι" ψιθυρησε ο τυφλος ινδιανος φιλος με μοικανα.
"Α" Αποκριθηκε ο John.
"Μπαρμαν, που ειναι η τουαλετα;" Ρωτησε κοφτα και παγερα ο John.
"Να κανεις πιπι θες καλο μου; Τοτε θα πας ευθεια εκει στο βαθος του διαδρομου, δευτερη πορτα αριστερα." Ειπε με μπασα φωνη ο μπαρμαν, σκουπιζοντας το τεραστιο ποτηρι μπυρας που ειχε απο πριν.
"Ακουσες;" Αποκριθηκε ο John στον τυφλο ινδιανο φιλο του με μοικανα.
"Ναι, θα τα καταφερω" Ειπε θαρραλεα ο τυφλος ινδιανος φιλος με μοικανα.

Σηκωνεται ο τυφλος ινδιανος φιλος με μοικανα και αρχιζει να περπαταει προς το βαθος του σαλουν.
Υστερα απο αρκετη ωρα, φτανει στο βαθος και μπαινει στον διαδρομο.
Αφου περναει την πρωτη πορτα, μπαινει στην δευτερη πορτα δεξια.
Η πορτα οδηγουσε στην πισω μερια του σαλουν, οπου ηταν και οι τεραστιες ποτιστρες των μαστανγκ τους.

Ο τυφλος ινδιανος φιλος με μοικανα, γενναια ακολοθουσε τον διαδρομο οπου και επεσε, τρανα, μεσα στις ποτιστρες.
"Πλατς" εκαναν οι ποτιστρες.
Και ο τυφλος ινδιανος φιλος με μοικανα, με τρεμαμενη φωνη αποκριθηκε,
"ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΜΗΝ ΤΡΑΒΗΞΕΤΕ ΤΟ ΚΑΖΑΝΑΚΙ"

Πραξη 7, ημερολογιο John Trb. Kid. #451



Υγ: δεν ειναι μεγαλο, εχει πολλα κενα :p

(562)w
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:

DeletedUser3409

Guest
Χρονικά Αριζόνα

Κεφάλαιο 1ο
Εισαγωγή
Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΥΠΟΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΕ ΕΜΑ

1836 Μεξικάνικη περιοχή του Τέξας… κοντά στα σύνορα με Αριζόνα… ενώ ο η Αμερικάνικη εισβολή… στο Μεξικό έχει ξεκινήσει… δύο Ινδιάνοι κατάσκοποι της φυλής Οτικάτσι… παρακολουθούν… την έπαυλη του Ισπανού αρμοστή στο Μεξικό Άραμπον Άμυαλον Ελ Πατάτα…
Οι Ινδιάνοι ήταν η “Σκοτεινή αλεπού” (ονομαζόταν έτσι γιατί ήταν τυφλός… αλλά είχε οξεία ακοή σαν αλεπού… τώρα τι ακοή έχει η αλεπού δεν ξέρουμε) και ο “Ο καθιστός ΔΙΠΛΑ στην ΦΩΤΙΑ βούβαλος ΠΟΥ με ΤΟ ένα ΧΕΡΙ σκουπίζει ΤΙΣ τσίμπλες ΑΠ' ΤΑ μάτια ΚΑΙ με ΤΟ άλλο ΞΥΝΕΙ τα… του” (-παρένθεση κατανόησης του εγώ του εν λόγω χαρακτήρα- όπως καταλαβαίνεται από το όνομα ήταν λίγο… αργός θα λέγαμε… όμως επειδή ήταν κουφός… είχε πολύ καλή όραση και σε συνδυασμό με την Σκοτεινή αλεπού έκαναν έναν πολύ καλό κατάσκοπο) βέβαια… δεν τον φώναζαν με όλο το όνομα αλλά τον φώναζαν χάρη συντομίας **ουγκ** επειδή ήταν Ουγκ!!!
Ο λόγος που οι Οτικάτσι παρακολουθούσανε την έπαυλη… ήταν ότι σύντομα θα κατέφθανε εκεί από την Ισπανία… η Ντολόρες Αναψέτα Σπαρματσέτα Δον Μπαχίλε Κουναμούτα… η οποία ήταν σημαντικό πρόσωπο της Ισπανίας, μάλιστα λεγότανε ότι ήτανε ανιψιά του τρίτου θείου, της γιαγιάς του ξαδέρφου του ύπατου αρχειοφύλακα του Ισπανού Βασιλιά. Η Ντολόρες ερχόταν για να υπογράψει μια συμφωνία με την Έμα Μπουν για παραχώρηση όλων των δικαιωμάτων στην αγορά εύφλεκτων υλών από την οικογένεια Μπουν στην Ισπανία, ήταν μια συμφωνία που θα απέφερε στην οικογένεια Μπουν πολλά χρήματα… τα οποία τα κουβαλούσε μαζί της η Ντολόρες που είχε την αρμοδιότητα από τον Ισπανό Βασιλιά να υπογράψει το συμβόλαιο για την Ισπανική κυβέρνηση… έτσι οι Οτικάτσι είχαν κανονίσει επιδρομή στο καραβάνι που μετέφερε την Αρχόντισσα Ντολόρες για να κλέψουν τον χρυσό… και να αγοράσουν όπλα, ουίσκι και μάσταγκ (που δίνανε μπόνους με τα ρούχα τους) … από την Αμερικάνικη Κυβέρνηση και συγκεκριμένα από τον στρατηγό Αναντάμς Παπαντάμς Τζούνιορ Τζούφιορσον - γνωστός και ως Τέντυ γιατί ακόμα δεν είχε κόψει την κακιά συνήθεια να κοιμάται με το αρκουδάκι του, κοτζάμ άντρας!!! – Ο Τέντυ νόμιζε ότι, έτσι θα ησύχαζε από τις αψιμαχίες με τους Ινδιάνους Οτικάτσι και θα μπορούσε να συνεχίσει ήσυχος την εισβολή στο Μεξικό.
Στην έπαυλη τώρα του αρμοστή Ελ Πατάτα, εκτός από τον ίδιο τον Ελ Πατάτα βρισκότανε ο προσωπικός φρουρός του, Τζον Σμιθ (γνωστός στην πιάτσα του υποκόσμου και ως Πολλαρέτη… γιατί ήταν επικηρυγμένος από την Αμερικάνικη κυβέρνηση προς το ποσό των εκατό χιλιάδων δολαρίων για ΠΟΛΛΑ ΡΕ ΕΤΗ - ίσα και με 10 χρόνια τώρα – και του είχε δώσει άσυλο στο Μεξικό ο Ελ Πατάτα), ένας Ισπανός ευγενής, ο Δον Αρμάντο Σούρτα Φέρτα Ντε Λα Μαρία Αρντίλλες Μαραντόνα (σςςς μυστική πληροφορία… αυτός ο ευγενής ήταν κάτι σαν σύγχρονος Ρομπέν των δασών, ήταν το ίδιο πρόσωπο με τον μασκοφόρο ληστή Λάκορα, ο οποίος έκλεβε από την Ισπανική κυβέρνηση του Μεξικού και τα έδινε στον λαό… ο οποίος τον είχε ονομάσει Λάκορα γιατί χρησιμοποιούσε για τις ληστείες του, την εξής Τακτική έσκαβε έναν Λάκκο (για να στήσει την ενέδρα του) και κρυβότανε μέσα και κοιτούσε πονηρά – δηλαδή μέσα από τον Λάκκο οράς) και φυσικά μαζί τους και η Εμα Μπουν… στην οποία απευθύνθηκε ο Ελ Πατάτα και την ρώτησε ποια είναι η γνώμη της για το συμβόλαιο που πρόκειται να υπογράψει… και τότε αυτή του απάντησε φωναχτά:
“Έπρεπε να το ξέρεις Δον… Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΥΠΟΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΕ την ΕΜΑ”



υ.γ.1 : μόλις έχασα 550 λέξεις και είμαι ακόμη στην εισαγωγή
υ.γ.2: το μυθιστόρημα ολόκληρο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις σκίπερ μπόρα (αυτές που έχουν σαν σήμα έναν σκίπερ ιστιοφόρου να θαλασσοπνίγεται)
υ.γ.3: οι χαρακτήρες της ιστορίας δεν έχουν καμιά σχέση με χαρακτήρες και παίκτες του γουέστ οποιαδήποτε ομοιότητα η συνωνυμία είναι απλή σύμπτωση (αυτό μου είπε να το βάλω ο δικηγόρος μου για καλό και για κακό)


(546w)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:

DeletedUser

Guest
συγγνώμη μια ερώτηση λίγο πανω σε αυτό...το παραπάω κείμενο έχει 50 λέξεις παραπάνω...θα μετράει?έγραψα και εγώ ένα και οι λέξεις είναι 600...να τις σβήσω ή όχι?αν απαντήσετε σβήστε το πάλι...

edit > Δεν πειραζει αν οι λεξεις ειναι λιγο περισσοτερες ή λιγοτερες.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:

DeletedUser

Guest
χοριο σιουχ 1880

ΚΑΙΦΑΛΑΙΟ 1/2


Μια φορα στην αγρια δυση μετα τον εμφυλιο πολεμο σε ενα βορειο ινδιανικο χοριο ζουσε ενας υσηχος πολεμιστης ινδιανο που τον ελεγαν ΒΛΟΣΗΡΟ ΜΑΤΙ.Ζουσε με την οικογενιατου την γυνεκατου και τα τρια του παιδια.Μια μερα ισα που εχε ξεπροβαλει ο ηλιος το ΒΛΟΣΗΡΟ ΜΑΤΙ αγναντευε τις καταπρασηνες πεδιαδες φερνοντας στον νου του τις ασχημες εμπειριες του απο τις διαφορες μαχες κατε των λευκων.Θυμοταν τους στρατιοτες που ορλιαζαν λευκοι και ινδιανοι αιματα παντου το τομαχοκ του ειχε κολησει στο χερει και σκοτονε ασταματητα οπιον λευκο ευρισκε μποστα του.Τους ειχαν φερθει ασχημα οι λευκοι.Τους πηραν την γη τους σκοτωσαν τα παιδια του εδιοξαν απο τον τοπο τους ισος του αξιζε μαλλον τους αξιζε.Ειχαν περασει χρονια και δεν ειχε ξεχασει ακομα τις τεχνικες του.Ομως επρεπε να τα βγαλει απο το μιαλο του αυτα γιατι σημερα επρεπε να παει στην πολη να βρει τον αδερφο του που δεν δεχτικε να πολεμισει τους λευκους.Ειχε να τον δει χρονια ηταν ακομα ομως ο μικρος του αδερφος.Ντιθικε χερετισε την γυναικα του πηρε ενα αλογο και εφυγε καλπαζοντας.Ο ηλιος ειχε πλεον ανατελει και οι ακτινες του φοτιζαν παντου και εκεγαν το εδαφος.Ενας μικρος σκιουρος ετρεξε να κρυφτει καθος το αλογο του ΒΛΟΣΗΡΟΥ ΜΑΤΙΟΥ εφτασε στην πολη πηγε στο μπαρ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΟΥ ΚΛΙΝΤ που ειχε δοσει ραντευου με τον αδερφο του.Σε ενα τραπεζη διπλα καθοταν ενας στρατιοτης μεθησμενος απο ουσκι κοιταζοντας τον ινδιανο περιεργα.Σηκονετε και λεει στο Βλοσηρο ματι
-Εαι παλιο εριθροδερμε φυγε απο εδω σε σε συμπαθο
το βλοσηρο ματι κανει πος δεν ακουει δεν ηθελe φασαριες
- ειπα βγες εξο !!!!!!!φονεξε ο στρατιοτης.
ενας αγελαδαρης ειδε τον τσακομο και επεμβη
-δεν νομιζω πος ενοχλει ο φιλος μου ο ινδιανος
ο στρατιοτης τομαγμενος εκατσε κατο και σοπασε
ο τυπος αυτος δεν ηταν αλλοσ απο τον διασημο πιστολα Λεξ
ο στρατιοτης ομος δεν ηταν οικανοποημενος σηκονετε αποτομα και κανει την κηνηση να βασεσει τον ινιδανο!!!
δεν προλαβε καν να φοναξει πριν η καυτη σφοιρα του λεξ διαπερασει την κοιλια του.Επεσε κατο σαν πουπουλο.
Ο κοσμοος εμεινε αφονος και ο ινδιανος ευγνομον.Πανω στην ωρα ηρθε και ο αδερφος του.Μετα απο ωρες κουβεντας γυρισε σπιτι που τον περιμενε κατι πολυ τρομερο!

κεφαλαιο 2

Ο αδερφος του και η οικογενεια του ηταν νεκροι.Επρεπε να παρει εκδικιση.Περνει στο χερι του το τομαχοκ του και παει να βρει τους δολοφονους.Ηταν δυο παλιοι του εχθροι που ακομα τον μισουσαν.Μαζι με τον πιστολα Λεξ κανονισαν τον τοπο συναντισης για την μονομαχια.Προτως τραβαει ο ΛΕξ και πετυχενει 2 απο του 5 εχθρους.Το βλοσηρο βλεμα πεταει το τομακοκ του που καρφονετε κατευθιαν στο κεφαλι του αντιπαλου ενω ταυτοχρονα τραβαει το πιστολι και καθαριζει αλλους δυο ΜΑ! καθος γθρναει βλεπει τον πιστολα να αργοπεθενει.Ειχε μινει μονος του.ΕΝΑ ΜΕ ΕΝΕΝ.Παραταει το ρεβολερ και μενει μονο με το τομαχοκ.Πλησιαζει αργα τον αντιπαλο και πριν προλαβει να πηροβολησει το τομαχοκ του ινδιανου ειχα καρφοθει στην καρδια του.Ολλα ειχαν τελιωσει ειχε παρει την εκδικιση του...............




(351)w
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:

DeletedUser

Guest
Ξερω οτι ειναι λιγο μεγαλο και λιγο ανορθογραφο,το διορθωνω και κανω εντιτ.

Ενώ ο ήλιος έκαιγε τους ερημωμένους δρόμους της El Companiarone και 6-7 κουρασμένοι, εξαθλιωμένοι και ληθαργικοί ηλιοκαμένοι πιστολέρο -ξεχασμένοι στην μέθη και στην λήθη του μεσημεριού- κάθονται και πίνουν τα τελευταία τους ποτά πριν την απογευματινή δουλεία, ένα γρήγορο ποδοβολητό σπάει την σιωπή... ένα αγόρι -θα ταν δεν θα ταν 19 χρονω, αμούστακο ακόμα- ταλαιπωρημένο και πνιγμένο στον ιδρώτα τρέχει προς το σαλουν... ανοίγει την πόρτα, το τρίξιμο της σπάει την σιωπή και κάνει τους θαμώνες να γυρίσουν το βλέμμα τους προς το αγόρι...ειναι πληγωμένο...μια ανοιχτή πληγή στο δεξί του πλευρό το κάνει να πηγαίνει τρεκλίζοντας ενω προσπαθεί με ένα πανί τυλιγμένο στο αριστερό του χέρι να σταματήσει το αίμα που τρέχει ακατάπαυστα... μάταια...το αγόρι σωριάζεται στην είσοδο του σαλούν σαν πύργος απο τραπουλόχαρτα που τον γκρέμισε μια αδέξια κίνησή...ο Τομ παίρνει εναν ασκό με νερό και τρέχει προς το μέρος του, φωνάζει στην Εμιλυ να φέρει γρήγορα μερικά πανιά... τρέχει στο αγόρι... κάνει οσο πιο γρήγορα μπορεί αλλα τα δευτερόλεπτα μοιάζουνε αιωνες... αιώνες μπροστα απο τα ματια του μικρου αγοριου που βλεπει την ζωη να περναει απο μπροστα του οπως το τρενο που παει προς την Αριζονα...
και τοτε...ενα τρανταγμα επαναφερει για λιγο το παιδι απο τον λήθαργο του...ειναι ο Τομ που τον επιασε και του ανασηκωσε το κεφαλι για να του δωσει λιγο νερο...λιγο νερο που τοσο το ειχε αναγκη εκεινη την στιγμη...ηπιε 2 γουλιες και εσπρωξε αυτο που ειχε πιο πολυ αναγκη απο ολα παραπερα...προσπαθουσε να μιλησει,ηθελε να πει κατι,να το φωναξει...ομως κατι το επνιγε...ο λαιμος του αγοριου ηταν γυμνος...κανενα μαντηλι ή κουμπι απο πουκαμισο δεν το επνιγε...ηταν τα τραυματα του...ομως μαζευοτνας ολη του την δυναμη καταφερνει να ψελισει 2 λεξεις...2 λεξεις που θα φερναν τοση αναταραχη..."Ερχεται ο John Black...κρυφτειτε"...
Φοβος πλημμύρισε τα ματια του Τομ...ηταν αληθεια αυτο που ακουσε ή ο κάματος της δουλειας τον γελουσε...κοιταξε τριγυρω του...ξανακοιταξε το αγορι...οχι...ηταν αληθεια...το αγορι μολις ειχε ψελισει οτι ερχεται ο John Black...και ξεψύχησε στα χερια του Τομ...Σηκωσε το αγορι και το ξαπλωσε στο κρεβατι της Εμιλυ...πηγε στην λεκανη με το νερο...κοιταξε τα χερια του...ηταν γεματα αιμα,αιμα οχι δικο του,αλλα του μικρου αγοριου...τοσες σκεψεις περασαν απο το μυαλο του...και με μια κινηση βουτηξε το κεφαλι του στο χλυαρο νερο...πλυθηκε...στην συνεχεια εστειλε την Εμιλυ να φωναξει τον γιατρο και τον νεκροθαφτη...θα πληρωνε ο ιδιος οσο οσο ειπε...οσο οσο για ενα αγορι αγνωστο...
Περασε ο καιρος, πηγαιναν ηδη 10 μερες απο την ταφη του μικρου...του αγνωστου μικρου, το γεγονος ξεχαστηκε και οι ζωες ολων αρχισαν να ξαναπαιρνουν τους κανονικους τους ρυθμους.
Το πανηγυρι εφτασε και ο Τομ ειχε αναλαβει την γιορτη που θα γινοταν στο σαλουν του...απο το πρωι ετοιμαζε τα παντα,την διακοσμηση,τα τραπεζια και το σημαντικοτερο ολων,τα ποτα.Η μερα περασε και ο ηλιος χαιρετισε γλυκα αφηνοντας τις τελευταιες του ηλιαχτιδες τα χαϊδεψουν το El Companiarone.
Μια σπιθα ηταν αρκετη...μια σπιθα ηταν αρκετη για να αναψει η μεγαλη φωτια στο κεντρο της πολης. Ολοι, μεγαλοι, μικροι νεοι και γεροι περιμεναν πως και πως αυτην την φωτια. Σηματοδοτουσε την εναρξη του γλεντιου, της αχαλινωτης διασκεδασης που θα τελειωνε με την επομενη αυγη. Αφου το ρολοϊ της πολης εδειξε 12 η γιορτη αρχισε να διαλυεται, ολοι αρχισαν να μαζευονται σπιτια τους,οχι ομως για πολυ...η συνεχεια λαμβανει μερος στο σαλουν, στο σαλουν του Τομ...ο κοσμος αρχιζει να μαζευεται...
Αντρες με περιεργα σακακια,με καουμποϊκες μποτες,πουκαμισα και γυναικες με φουστανια,περιεργα φτερα και μερικα κοσμηματα εδω και εκει για να αναδειχθουν...ο κοσμος πραγματικα ηταν πολυποικιλος.Οι κανατες και τα μπουκαλια αλλαζανε συνεχως χερια, ο Τομ προσπαθουσε να διατηρησει την ταξη στο μαγαζι και η Εμιλυ ετρεχε σαν τρελη να σερβιρει τον καθε τεμπελη μεθυσο.
Τοτε, η Εμιλυ συνειδητοποιεί οτι το ουισκι εχει τελειωσει, γρηγορα τρεχει να ειδοποιησει τον Τομ για να φερει και αλλο απο την αποθηκη πριν καποιος υπο την επιρροια του αλκοολ αρχισει τις φασαριες. Ο Τομ το περιμενε και ηταν σε εγρηγορση. Σαν βουβαλος τρεχει σπρωχνοντας τους παντες στο διαβα του κατευθυνομενος προς την αποθηκη σχεδον μηχανικα βγαζει απο την τσεπη του μια αρμαθια κλειδια και αρχιζει να ψαχνει το σωστο...τοτε, ενας θορυβος τραβαει την προσοχη του...σαν χτυπημα, σαν γρατσουνισμα...ερχεται απο την πισω πορτα του σαλουν...θα μπορουσε να ειναι ενα αγριο θηριο που ψαχνει απεγνωσμενα για τροφη...οχι,εχουν να δουνε αρκουδες στην πολη εδω και 3 χειμωνες...ποιος να ηταν... ανθρωπος? ληστης? καποιος που χρειαζεται βοηθεια?
Αρπαζει το τουφεκι του απο το ντουλαπι και με κοφτα σιγανα βηματα παει προς την πορτα.Προσεχτικα την ανοιγει και δεν βλεπει κανενα...παει να την κλεισει αλλα κατι εμποδιζει την πορτα απο το να κλεισει τελειως...κοιταει χαμηλα και βλεπει ενα χερι...ενα χερι κοκαλωμενο και αδυνατο,με μια ευρυτερη ματια και βλεπει μια γυναικα σωριασμενη στο κατώφλι...με γρηγορες κινησεις ανοιγει την πορτα και την παιρνει στην αγκαλια του,δειχνει να ειναι ακομα ζωντανη αλλα η κατασταση της φαινεται ευθραυστη...ενας δυνατος βηχας διακοπτει την ηρεμια της γυναικας...αιμα και σαλια πεταγονται και τα χειλη της γυναικας κουνιονται...ο Τομ κοιταει καλυτερα...δεν βγαινει φωνη παρα μονο μερικες αγνιστες συλλαβες..."John-Black"...οχι αυτο το ονομα ξανα,δεν μπορει.Αφηνει την γυναικα στο κρεβατι της Εμιλυ και με πολυ βιασυνη παει να βρει τον γιατρο που ειναι καπου μεσα στο σαλουν,ρωταει παντου,τους παντες αλλα δεν βρισκει ανταποκριση απο κανεναν.Με την ακρη του ματιου του βλεπει τον Χαϊν λιποθυμο σε μια γωνια...του δινει 2-3 δυνατα χαστουκια μπας και τον συνεφερε...τον χρειαζεται,τον χρειαζεται οσο ποτε...ματαια...ο γιατρος εχει χασει τις αισθησεις του. Απογοητευμενος γυρναει στο κρεβατι και βλεποντας την αγνωστη γυναικα του ερχεται στο μυαλο το αγορι...το αγορι...στο ιδιο κρεβατι...στην ιδια κατασταση...το ιδιο ονομα...John Black.
Τα νεα διαδοθηκαν γρηγορα και ολοι στην πολη ειναι σε επιφυλακη, κανενας δεν κυκλοφορει μονος και ολοι εχουν ετοιμα τα οπλα τους οποιαδηποτε στιγμη.Μαζεμενοι λοιπον ολοι στο σαλουν ενα ζεστο μεσημερι του Ιουλιου περιμενουν τον παπα της πολης να προσευχηθει για να αρχισουν το φαγητο.
Ομως το τριξιμο της πορτας φερνει μαζι του μια νεκρικη σιωπη,στην πορτα στεκεται ενας αντρας ντυμενος στα μαυρα...δεν ειναι ο ευσωμος κυριος Μπεν,ο παπας που περιμενουν ολοι,ειναι ενας αντρας γυρω στα 38 με ενα μαυρο Stetson, μαυρο παλτο και μαυρες μποτες...την αντιθεση φερνουν τα 2 αστραφτερα ρεβολβερ που στολιζουνε την ζωνη του παντελονιου του.
Ριχνει μια κρυα ανεκφραστη ματια στο μαζεμενο πληθος και σηκωνοντας το αριστερο του χερι απλωνει τον δεικτη του προς τον Τομ...ενα κοφτο "Ενα ουσκι" σπαει την σιωπη...ο Τομ σαν υπνωτισμενος βγαζει ενα ποτηρι και αφου το γυαλισει καλα καλα το γεμιζει μεχρι την μεση με το "καφτερο νερο" με αργα βηματα ο αγνωστος μαυροφορεμενος παει κοντα και με μια κινηση κατεβαζει ολο το περιεχομενο του ποτηριου...μια ματια του ειναι αρκετη για να καταλαβει ο τομ οτι ηδη εχει αργησει να το ξαναγεμισει. Με μια βιαστικη κινηση το γεμιζει μεχρι το χειλος αυτην την φορα, πραγμα που ομως δεν προβληματισε τον νεοφερμενο να το καταπιει χωρις να αλλαξουν οι εκφρασεις του προσωπου του. Κανει μεταβολη και κατευθυνεται προς την τραπεζαρια που εχουν στησει οι κατοικοι του χωριου για τα μεσημεριανα γευματα,καθεται στην κεφαλη του τραπεζιου και απλωνοντας παλι το αριστερο του χερι γραπωνει το πιατο με την γαλοπουλα και το φερνει προς το μερος του,κοβει ενα μπουτι και ριχνοντας μια ματια στους υπολοιπους -που αρκουνται στο απλη παρατηρηση των ενεργειων του- ανοιγει το στομα του κα φανερωνει ενα χρυσο δοντι και μερικα κατακιτρινα που και μονο η οψη τους σε αποθαρυνουν τα φας. Αρχιζει να τρωει λαιμαργα και αφου εφλυψε και το τελευταια πιατο σηκωθηκε απο το τραπεζι. Σηκωσε το δεξι του χερι πυο για πρωτη φορα το ξεκολλησε απο την ζωνη του,ολη την ωρα κρατουσε το ρεβολβερ με 2 αρχικ πανω "J.B"...το εστρεψε προς το πληθος,πλησιασε την Εμιλυ και της τραβηξε σκουλαρηκι απο το δεξι αυτη,ενας δυνατος πονος την διαπερασε αλλα ηταν ανημπορη να αντιδρασει, παιρνοντας το μηνυμα ολοι αρχισαν να βγαζουν οτι πολυτιμο ειχαν επανω τους και να το αφηνουν στο σακο που τους ανοιξε ο αγνωστος αγενης καουμποης.Οταν ο εγινε αρκετα βαρυς ακομα και για σηκωμα τον εκλεισε,τον εδεσε και εβαλε πλωρη για την πορτα του σαλουν,ανοιγωντας την κοιταξε πισω του,2 ντουζινες τρομαγμενα προσωπα τον κοιτουσαν,χωρις να γυρισει ολοκληρο το σωμα του τους λεει: "ησασταν καλοι μαζι μου..." καμια απαντηση δεν δοθηκε...
με ενα πλατυ σατανικο χαμογελο ο αγνωστος ειπε: "Ωραια, τωρα κρυφτειτε γιατι ερχεται ο John Black"

(1326!)w
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:

DeletedUser

Guest
αγρια δυση ετος 2010

Tombstone, Σαββάτο η ώρα 12:35 μ.μ.

Η νύχτα πέφτει σας κατάμαυρος μανδύας πάνω απ'την πόλη του Tombstone.
Τα πρώτα νυχτερινά μαγαζιά ανοίγουν και οι άντρες αφήνουν το sallon της πόλης
για να συνεχίσουν τη διασκέδαση τους σε κάποιο κακόφυμο μπαράκι ή σε κάποιο Club της περιοχής.

Μπαίνοντας σε ενα τέτοιο μαγαζί δεν θα αντικρήσεις αλφαδιασμένους πιστολέρο που ποντάρουν ολα τα χρήματα τους προς αναζήτηση καλύτερης τύχης.
Αλλά,θα βρεθείς στον ίδιο χώρο με κυριλάτους τύπους που προσπαθούν να ρίξουν γκόμενα δείχνοντας τα κλειδιά απ'το .. Πόνι τους..
Δεν θα σε παρασύρει η μουσική απ'το πίανο που σιγοπαίζει τους σκοπούς της άγριας δύσης..
αλλα τα δυνατά beat του Tavitian DJ.
και οχι...,δεν θα δείς ένα γεροδεμένο μουσάτο μπάρμαν να σου προσφέρει το ποτό σου..αλλά ένα ξανθό μωρό* να σου φτιάχνει mojito.

Με το ξημέρωμα το σκηνικό δεν αλλάζει,
γυναίκες που ξερνάνε απ'το πολύ ποτό,
κάγκουρες που κάνουν κόντρες στα στενά τις πόλεις με τα φτιαγμένα γαϊδούρια τους,
πιτσιρίκια που γυρίζουν σπίτι τους λιώμα,με δικαιολογίες του τύπου " Καλέ,δεν ήπια..το νερό ηταν μπόμπα .. ουγκ"

Παρ'ολα αυτά,στο τέλος της πόλης ακόμα λειτουργεί ενα sallon.
"Το sallon του Walton"
Μερικοί γέροντες ακόμα περνάνε τη ζωή μέρα τους εκεί μέσα και αναπολούν τις παλιές εποχές,κοιτώντας τις φωτογραφίες που είναι κρεμασμένες στον τοίχο.
Θα πρέπει να 'ναι τώρα 100 χρονών!
Ολη τη ζωή του πέρασε 'κει μέσα, ο Walton, και δεν σκόπευε να την αφήσει να ξεγλιστρήσει απ'τα χέρια του.
Δεν ήξερε όμως οτι η νύχτα αυτού του Σαββάτου θα ήταν και η τελευταία του.

όλα κυλούσαν ομαλά ώσπου, η σιωπή διαταράχτηκε απο μια κραυγή!
Στον πάνω όροφο του ξενοδοχείου μόλις είχε γίνει μια ανακάλυψη!
Μια γυναίκα κοιτόταν στο πάτωμα νεκρή.
Πλέον ήταν γνωστό σε όλους,
ο John Carpetto και η φαμίλια του είχε αρχίσει την επίθεση της με σκοπό να καταλάβει και αυτή την πόλη,
μια απ'τις λίγες που είχαν μείνει και αντιστέκονταν.

Ο Walton δεν άντεξε άλλο,
10 χρόνια ο carpetto έχει κάνει την ζωή του κόλαση!
"Δεν θα κρύβομαι άλλο" φώναξε!!
πήρε το σκουριασμένο peacemaker στα χέρια του και αποφάσισε να δώσει ένα τέλος.

Οι πόρτες του sallon ανοίγουν και ξεπροβάλει ο Walton με τα γκρί κουρελιασμένα ρούχα του.
Ο γκρί σκούφος ,που είχε πάρει σετάκι με τα ρούχα απ'τη λαϊκη, στεκόταν με δυσκολία στα κατσιασμένα μαλλιά του.
Με το peacemaker στο ένα χέρι και το δοχείο νυχτός στο άλλο,
δεν σπαταλάει καθόλου χρόνο.

ΜΠΑΜ .. ΜΠΑΜ .. ΜΠΑΜ ..
Σκοτώνει 1,2,4,6,12,20 άτομα !!!!!!!!!
και τι περνάει απ'το μυαλό του εκείνη την ώρα?
Μια σφαιρα ΤΕΤΟΙΑ.


κατα Tavitian DJ , πράξη #14



*Αντικαταστάθηκε η αρχική λέξη του συγγραφέα

(407)w
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:

DeletedUser

Guest
κανω επεξεργασια στο παλο μου για να βαλω το δευτερο κεφαλαιο
 

panos-the-best

Νέο Μέλος
ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΑΡΑΚΑΛΩ

<<30 Φεβρουριου 1567
Αγαπητε μου φιλε και ανικητε μονομαχε billy,
σου γραφω Απο την Αριζονα, μερος που ουτε να γνωριζω δεν θελω…
Χθες ωρα 25:41 το βραδι, ενω κοιμομουν ολομοναχος στο σαλουν του γνωστου χτιστη Τονυ, ακουσα ενα φρικιαστικο θορυβο.Εμοιαζε με κραυγες.Σηκωθηκα να δω τι ειναι.Τιποτα στον οριζοντα.
Ετσι ξαναεπεσα για υπνο,ομως οχι για πολυ.Ξανακουσα κραυγες.Ετσι αποφασισα να το εξερευνησω οσο επικυνδικο κι ας ειναι.Εβαλα το φρανκο μου,το δερματινο καπελο και τις μποτες ιππασιας, πηρα το αλογο μου και πηγα να το εξερευνησω.
Περασε αρκετη ωρα μεχρι να βρω εστω κι ενα ιχνος, ενα στοιχειο που θα με βοηθησει στην αναζυτηση μου.
Τελικα δε καταφερα να βρω τιποτα και ξαποστασα για μερικα λεπτα, η μαλλον δευτερολεπτα γιατι ηταν θεμα μονο δευτερολεπτων…
Ακουσα την ιδια κραυγη,μονο που τωρα ηταν πιο κοντα.Χωρις να αργησω καθολου κατευθηνθηκα προς τα εκει που ακουσα την φωνη.
Εφτασα σε μια πολη που κανενας δε τολμουσε να πλησιασει, η ταμπελα εγραφε Cosa-Nostra και ηταν γραμμενη με αιμα.
Μπηκα μεσα.Απολυτη ησυχια.
Μετα απο λιγο κραυγες και παλι.Αυτη τη φορα ηταν πιο εντονος ο ηχος.Αμεσως ακουσα καποια βηματα.Φοβηθηκα.
Κρυφτηκα γρηγορα πισω απο ενα σκουπιδοντενεκε γεματο απο νεκροκεφαλες.
Ξαφνικα βλεπω εναν ινδιανο να σερνει 2 πτωματα.
Απο τον φοβο μου ετρωγα τα νυχια μου,οταν ενα κομματι του νυχιου μου πεταχτηκε πανω του.Εσκασα απο τον φοβο μου αλλα κρατηθηκα να μην ανασανω καν. Κοιταξε γυρω του μα τιποτα.Εφυγα κατευθειαν απο αυτο το μερος.
Το αλλο πρωι ξαναπηγα,βλεπεις τα’θελε ο οργανισμος μου,τι να κανουμε εχω την περιπετεια στο αιμα μου.Δε προλαβα ομως να μπω στην πολη.Ο σεριφης της Αριζονας με σταματησε.Ηθελε να με προστατεψει αλλα δυσυχως δεν τον ακουσα.Οπως σου ειπα παραπανω τα ηθελε ο οργανισμοσ μου.Με τον εισοδο μου στην πολη τα πραγματα εξελυχθηκαν παρα πολυ γρηγορα.Μια ομαδα μισθοφορων(η αλλιως νταηδων)με εβαλε στην μεση.Ειχαν ροπαλα κι ετσι δε μπορουσα να τους βαρεσω.Καταφερα ομως να πιασω το ξυραφι που φυλαγα στην τσεπη μου και τους μαχαιρωσα.
Εκει, φοβησμενος, ημουν ετοιμος να φυγω αλλα…μου λυθηκαν τα κορδονια.Εσκειψα να τα δεσω αλλα καποιος απο τους μισθοφορους βρηκε την ευκαιρια και με χτυπησε στο κεφαλι.Απο κει και εμεινα ανεστητος για λιγο καιρο.Μολις ξυπνησα ημουν σε ενα νεκροταφειο, δε ηξερα τι δουλεια ειχα εκει, ομως μολις ειδα εναν τυπο που ονομαζοταν fightman να κραταει ενα πιστολι μου λυθηκαν ολες οι αποριες.Ημουν εκει για να να τελειωσει η περιπετεια μου στην αγρια δυση.
Ο τυπος γεμισε το οπλο με σφαιρες, με σημαδεψε και…καταλαβε οτι ειχε αφυσει τον θερμοσηφωνα ανοιχτο γιάυτο πηγε να τον κλισει.Οσο ηταν εκει εγω προσπαθουσα να ξεφυγω αλλα μου ειχαν παρει το ξυραφι.Παρόλα αυτα καταφερα να δραπετυεσω, αλλα η πορτα ηταν κλειδωμενη!!!!!!!!!!Δεν ειχα που να παω και ο τυπος πλισιαζε, ετσι εκανα την προσευχη μου και περιμενα…
Σημαδεψε ,αλλα ειχε ξεχασει να δεσει τα κορδονια του(ακριβωσ οπως εγω!)και για καλη μου τυχη πεφτωντας πυροβολησε μια κατσαρολα και η σφαιρα πηρε τροχια Προς το κεφαλι του...
Ηταν νεκρος κι ημουν ελευθερος!Καταφερα να βγω εξω κι απο τοτε η πολη Cosa-Nostra σωθηκε απο αυτη την απανθρωπη συμμορια.
Oι πολιτες βρηκαν παλι την χαρα τους κι ολα κυλησαν ομαλα σε αυτη τη πολη.
Παρολα αυτα δεν θελω να ξαναβρεθω εδω>>

λεξεισ 523
 
Τελευταία επεξεργασία:

DeletedUser

Guest
Ιανουάριος 1837,Arizona

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Σήμερα ήταν μια άσχημη,και βροχερή μέρα!Οι στάλες της βροχής έπεφταν στο έδαφος σιγά,σιγά μιας και κολλούσε το P.C και ο μπαμπάς μου δεν μπορούσε να το διορθώσει!Για την ακρίβεια δεν δοκίμασε καν!Ήταν πωρωμένος στο να παίζει PRO με την μαμά και να ψωνίζετε που την νικάει συνέχεια...!Μάλλον θα αργήσει και εγώ δεν έχω τι να κάνω. Α ναι!Θα πάρω πάσο από την Guns N Roses!Θα πάρω το ακριβές κυνηγετικό όπλο, γιατί σήμερα με τον παππού μου ,πήγαμε και σκοτώσαμε μια αρκούδα,και σίγουρα θα πήρα κανένα επίπεδο,μιας και έβαλα τα ρούχα που μου αγόρασε η μαμά για τον γάμο,και η εμφάνισή μου ανέβηκε κατά 20 πόντους σίγουρα και ξεκλείδωσα την δουλειά!Παίρνω το πονι μου και ξεκινάω...

Φτάνω λοιπόν στην πόλη,και βλέπω μια μεγάλη μονομαχία...ο Clint Eastwood εναντίον του wyatt Earp!Βλέπω τα αποθέματά τους και αναρωτιέμαι:

1)Πόσα Derringer να είχε άραγε η Bell Starr,για να έχει ο καθένας απο ένα?
2)Γιατί ο Clint δεν φοράει το πόντσο του clint,και ο Wyatt να μην έχει το δικό του όπλο?Άντε καταλαβαίνω ότι ο Clint δεν το φοράει το δικό του αφού είναι μάπα...αλλά το όπλο του Wyatt κάνει πολύ καλύτερη ζημιά από το Bell Starr....τέλος πάντων!

Αγόρασα το όπλο μου και ξεκινάω για το σπίτι.....ωχ μια αναφορά!Το Guns N Roses fort δέχεται επίθεση!Μάχη οχυρού?Δεν έχω ξανακάνει!Πριν βγω από την πόλη θα πάω να παλέψω!

Η μάχη ξεκινάει!Καλή μάχη παιδιά!Καλή μάχη παιδιά!Καλή.....ε???Τι γίνεται?Το έγραψα 500 φορές αλλά δεν μου το εμφανίζει!Ο Clint είναι από την άλλη μεριά του οχυρού...θα του ψιθυρίσω,και ας δεν νομίζω να είναι ο μόνος που θα το ακούσει μιας και πρέπει να ψιθυρίσω πολύ,πολύ δυνατά για να με ακούσει...θα τον ρωτήσω γιατί δεν μπορώ να μιλήσω...

Τι?Καπετάνιος?Σε πλοίο είμαστε?Παράξενο....!Ωχ μία σφαίρα!Αχ ο όμως μου....πονάει!Να θυμηθώ να στείλω ένα sms αργότερα για να αγοράσω κανέναν σβόλο γιατί θέλω να αγοράσω καμιά ικανότητα αποφυγής....!

Τρέχουμε όλοι στην δεξιά πλευρά του οχυρού μας λέει ο συντονιστής και μετά μας λέει και ένα afk...εμένα δεν μου μάθανε όμως την μυστική γλώσσα!Είμαι καινούριος στην πόλη!Τέλος πάντων εννοούσε ότι θα φύγει για λίγο επειδή η μαμά του ήθελε να πλύνει τα πιάτα...

Ο συντονιστής μας λέει να τρέξουμε...όπως και οι συμπολεμιστές μου..

''Γρήγορα Dimi!Γρήγορα!''Φωνάζουν όλοι...
''Dimi τρέχα σου λέμε!Θα σε πετύχει η σφαίρα!''

Καλά δεν διάβασαν την αρχή της ιστορίας?Ο υπολογιστής μου ΚΟ-ΛΑ-ΕΙ πως το λένε?Έρχομαι σιγά σιγά....και μ....

Όλα γύρω μου γυρίζουν...με πέτυχε ακόμα μια σφαίρα...(το ήξερα από την αρχή ότι έπρεπε να πάρω premium για να βάλω αποφυγή!)Όλοι μαζεύονται γύρω μου...φωνάζουν κάτι αλλά εγώ δεν τους καταλαβαίνω...ήρθε η ώρα να πεθάνω...θα τους πω τις τελευταίες μου λέξεις...

''Πέστε....στην μαμά μου...ότι ο μπαμπάς....την νικάει στο PRO επειδή έχει...μια λίστα με cheats...βρίσκονται μέσα....στο ντουλάπι...''

Μετά άρχισε ο αρχηγός:

''ήσουν ένας καλός στρατιώτης...''

όπα όπα time out!Κόπηκε το ίντερνετ να κάνω ένα refresh...όλα ok συνέχισε...

''...ο θάνατός σου θα μας κοστίσει πολλά...θα σε θυμόμαστε και ας κοντεύει το τέλος σου...θα συνεχιστεί η ζωή σου στο άλλον κόσμο...έναν κόσμο ανώτερο από αυτόν...τον κόσμο 6 ή αλλιώς Arizona με όλα τα νέα premium...

Μεταφέρθηκα στο ξενοδοχείο της πόλης μου και το ξυπνητήρι χτυπάει σε 8 ώρες...ελπίζω να προλάβω τα παιδικά του star...

Αυτά σώθηκαν απο το ημερολόγιο του σερ Dimi...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Λέξεις:510...οι άλλοι είχαν παραπαπάνω λέξεις και είχαν και κεφάλαια...δικαιούμαι και εγώ τώρα 10 λέξεις :))
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:

DeletedUser

Guest
Εκείνο το βραδυ η μοίρα με έφερε να βρίσκομαι στην σκηνή του μεγάλου αρχηγού μαζί με όλο το συμβούλιο τις φυλής...
Μόλις είχα τελειώσει να μιλάω προσπαθώντας να τους πίσω να μην χτυπήσουν την πόλη ως αντίποινα για τον θάνατο του γιου του μάγου τις φυλής.
Εγώ ήξερα πως το έκανε η συμμορία του Jack και τα φόρτωσε όλα στον Σερίφη τις πόλης μου.
ο Jack είχε ορκιστεί εκδίκηση για τα πρωτοπαλίκαρα του που είχα στείλει στην κρεμάλα...
"60.000$ ήταν καλή αμοιβή" σκέφτηκα χαμογελώντας...
Καθόμαστε όλοι αμίλητοι γύρο από την φωτιά καπνίζοντας τις πίπες που ανάψανε περιμένοντας το συμβούλιο να αποφασίσει την τύχη τις πόλης...
Είναι η τεταρτη φορα που φτάνει η πίπα στα χερια μου και ήδη ένηθα πως είχα κατεβάσει 5 μπουκάλια τεκίλα...
"τι βάζουν μέσα οι άνθρωποι" σκέφτηκα και ρούφηξα μια δυνατή...
όλα είχαν αρχίσει να γυρίζουν γύρο μου και έβλεπα όλους τους ινδιάνους σαν κοτόπουλα με τα φτερά στο κεφάλι τους...
μου ήρθε να σκάσω στα γέλια αλλα είπα πως με το παραμικρό μπορεί να ξεσπάσει πόλεμος...
κρατήθηκα...
Η κοιλια μου όμως δεν καταλάβαινε το κρίσιμο τις ώρας και με την βοήθεια τις φασολάδας που είχα φάει t μεσημέρι έκανε τα δικά τις... το έντερο μου φούσκωσε τόσο πολύ όπου δεν άντεξα και...
Ππρρπππροοοοιιιιιιιιιτςςςςςςς...(βροντερή-μακρόσυρτη με πολλά prima)
Τότε κριός ιδρώτας με έλουσε και καταλαβα πως όλα τελειωσαν!!
Σήκωσα τα ματια μου και προς έκπληξη μου παρατήρησα πως δεν κουνηθηκε βλέφαρο ούτε καν γυρίσανε προς το μέρος μου...ΚΑΝΕΙΣ!!
"τυχερός είμαι" σκέφτηκα και συνέχιζα να καπνίζω την πίπα μου...
Σε 3-4 λεπτά όμως η σκηνη πλημμύρισε με την ποιο αιδιαστηκη μυρωδιά.
Ολοι αρχησαν να ανασκουμπωνοντε με πρόσωπα γεμάτα απόγνωση και απορία και κοιτούσαν με μισος ο ένα τον άλλον με τα ματια δακρυσμένα από την βρόμα..
Δεν άντεξα τότε...
Σηκώθηκα και τους είπα με ύφος
Καλά ρε σεις... τώρα την ακούσατε?
 

DeletedUser

Guest
Επειδη παντα μου αρεσε να γραφω ιστοριες στα ορια της βλακειας , ειπα να κανω και εγω μια προσπαθεια στην ιστορια μας , Ισως καποια μερα γινω διασημος και μου ζητατε αυτογραφα ,και σας λεω θυμασαι τοτε στο west που με εδερνες ? Ισως παλι αυτη η ιστορια καποτε να αξιζει πολυ χρημα ...... αλλα μεχρι να ρθει εκεινη η ωρα θα υποστω υπομονετικα τη κριτικη σας




Νυχτωσε τη νυχτα, ο θεος της Αριζονα, δε μας νοιαζει ποιος απ ολους και δε λεμε για να μη τσακωθουν εκει πανω γιατι στο τελος παντα εμεις την πληρωνουμε που δε φταιμε. Νυχτωσε λοιπον και τρεχουνε κατι κακομοιρα ανθρωπακια να βρουν καταφυγιο και ξυλα για φωτια για να περασουν τη κρυα νυχτα της Αριζονα.
Μια ωρα μετα ειναι καθισμενοι κοντα στη φωτια κι αφου ντερλικωσανε κατι κοψιδια και ηπιανε κατι βαρελια τεκιλα, μεταξυ τυρου και αχλαδιου, πανω στις ζαλουρες τους αρχισανε τις ιστοριες
Ο Lako Dilakora de la kokori , μιλησε πρωτος
- Θα σας πω ...χικ... μια ιστορια ...χικ....
- Ετσι δε θα μας πεις τιποτα κρατα την αναπνοη σου και μετρα 20 αλογα
- Πες μου ...χικ... εναν αριθμο ...χικ... μην αρχισω να βριζω ...χικ... και μας λογοκρινουνε ...χικ...
- Ενα
- ενα ? χικ . ενα και εσυ
- ε μα δε ξερω πιο πανω
- ενα χμμμ αλφα χικ ... ο Αραμπ ο κουτσομπολης .... χικ παλι θα λενε για μενα χικ με τη Ντολορες και τη Βαγια χικ.
Αφου μετρησαμε μεχρι το 20 και ειπαμε και 2 φορες το πατερημων και κανaμε και σπονδες στον Mανιτου, περασε ο λοξυγγας, μαλλον ο αραμπ πηγε για υπνο σιγα μη πιαναν οι σπονδες. Αυτον παιδι μου δε τον πιανει τιποτα ,Δημητροπαναγιωτης ενα πραγμα
Συνεχιζουμε
- Θα σας πω που λετε μια ιστορια για τον θειο μου τον Lako Lakoreaux Φραγκο ξεπεσμενο ευγενη απο τη Τουλουζ τον επονομαζομενο Φωτεινη Καραφλα θα μαθετε γιατι παρακατω.

Που λετε ο θειος μου, τη σκαπουλαρε απο τις ταραχες της επαναστασης στην Γαλλια αν και ειδε το χαρο με τα ματια του. Τον πιασανε και τον πηγανε στην γκιλοτινα, ομως αυτη κολλησε και ο δημιος επαθε εγκεφαλικο που δε δουλεψε το μηχανημα του και πεθανε. Ο αναπληρωματικος δημιος πεθανε απο καρδια επειδη ο αλλος δημιος ητανε αδερφος του και δε το αντεξε. Ετσι ο μπαρμπας τη γλιτωσε με λιγο σκατο μονο στο σωβρακο του και την εκανε με το πρωτο πλοιο για Aμερικη.
Βρεθηκε καπου στην Αλασκα μππρρρρ κρυο.
Εκει εκανε την εξης δουλεια ... αλειφε την καραφλα του με λιπος φωκιας να γυαλιζει, καθοταν στα βραχια και εκανε τον φαρο στα καραβια που ψαρευαν φωκιες και φαλαινες. Οι ναυτικοι του πεταγαν ψαρια και κοματια φαλαινας και αυτος τους εκανε κολπα , χορευε κιολας ,τραγουδουσε,επιανε τα αυτια του με τα δαχτυλα των ποδιων του , τετοια πραγματα απλα και ετσι την βολευε μια χαρα, ειχε ομως ενα προβλημα, βρωμαγε η καραφλα του και μαζευε μυγες. Ητανε ομως τοσο πονηρος και εξυπνος, σε ποιον θα μοιαζαμε αλλωστε εμεις τα εγγονια του , που εκανε τατου στη καραφλα του μια μυγοσκοτωστρα και ετσι γλιτωσε. Μετα εκανε ενα μηρμηγκοφαγο, ενα χελιδονι και μια γατα, μαλλον τον ενοχλουσαν κι αλλα ζωα. Στο τελος εκανε και μωβτζιζ
-Μωβτζιζ ? τιν αυτο?
-Ειναι το μηχανημα που βαζουνε στα ψαραδικα αυτο με τις μωβ λαμπες που κανει τζιζ τις μυγες
- Μα αυτο δεν εχει ανακαλυφθει ακομα
- Ε τι σου λεω , παντου πρωτοπορος ο μπαρμπας μου
Και συνεχιζω
Ενα κρυο βραδυ ενα μεγαλο κυμα τον πηρε απο τα βραχια, παραλιγο να πνιγει αλλα κατι δελφινια κατι ειχανε χασει στα βαθια και τον πηρανε για φακο και ετσι η καραφλα του τον γλιτωσε και σαν νεος Ιωνας βρεθηκε καπου στις ακτες της δυτικης Αμερικης.

Μετα απο λιγο καιρο τον βρισκουμε στην Αριζονα νυκοκοιρεμενο με καποια Eliz Mastapianis, ξαδερφη του πασιγνωστου μεγαλοχτηματια Antonι Mastakoynas. Εκει κι αφου ειχε φραγκα και φαι, φορουσε και καπελο , εκανε το χομπυ του, επαιρνε τη γαιδαρα του ντυνοταν μεξικανος και πηγαινε να μαζευει κακτους και αγκαθια για να φταιχνει τεκιλα. Στην πραγματικοτητα πηγαινε γλενταγε και μπεκροπινε κρυφα απο τη γυναικα του που ητανε ψηλομυτα και ακαταδεχτη σαν τον serra κυρια με τα ολα της με γαλικα και πιανο που λενε και δε τα σηκωνε αυτα
Μια τετοια μερα τους βρηκαν τυφλα μεθυσμενους κι αυτον και τη γαιδαρα κατω απο εναν κακτο να μη μπορουν να παρουν τα ποδια τους κατι ινδιανοι.
Ενας ινδιανος εν ονοματι Σαπιο Δοντι μιλησε:
- Χλωμα προσωπα νερο της φωτιας μιλησα ουγκ
- χικ... ελα εχουμε και εμετο της φωτιας αμα λαχει χικ.
Να μη πολυλογουμε γιατι φτασαμε και στις 700 λεξεις και εχουμε και ταξιδι κι αλλο για τη Μορντορ εεε συγνωμη για το Σαν Φρασισκο ηθελα να πω αυριο , εγινε φιλος με τους ινδιανους και επεσε ενα γλεντι τρικουβερτο , μεχρι και τη Πεγγυ Zinayx φερανε τη γνωστη γαλιδα τραγουδιστρια της αριζονας εκεινη την εποχη.
Η γυναικα του τον εψαχνε ολη νυχτα .
Την αλλη μερα ζητησε διαζυγιο. Ο λογος? Τον επιασε να κοιμαται κατω απο εναν κακτο με αλλη. Την γαιδαρα
Απο τοτε πηγε στα βουνα και εγινε τρομερος ληστης, ο επονομαζομενος Unlucky Lako ο ληστης που ηταν πιο αργος κι απ τον ισκιο του (Οι τεκιλες φταινε ).
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:

DeletedUser1050

Guest
Μάιος, 1585, Κόσμος 1.

"Αγαπητό μου ημερολόγιο, σήμερα στο σχολείο η Κρις μου έβγαλε την γλώσσα όταν κάναμε τρόμαγμα πουλιών. Την κοίταξα πληγωμένος και τότε ένα κοράκι με κουτσούλησε. Ε τι, μια αυτό, μια το άλλο, έβαλα τα κλάματα και έτρεξα για το σπίτι μου αφήνοντας πίσω μου τα γέλια της τάξης μου. Κάθε άλλο παρά κανονικά 5χρονα ήταν."

Νοέμβριος, 1590, Κόσμος 2.

"Την Τετάρτη, ο Τζωρτζ Μπλακ μας είπε να πάμε για ψάρεμα στο ποτάμι το ερχόμενο Σάββατο. Γεμάτος χαρά, πήγα με το φιλαράκι μου με τα καλάμια που βρήκαμε όταν πηγαίναμε νηπιαγωγείο, το σαββατόβραδο. Ήταν εκεί η Κρις με τις χαζοφιλενάδες της και γελούσαν. Προσπάθησα να την αγνοήσω αλλά μάταια. Έριξα την πετονιά μου για να πιάσω σολωμό ώσπου ξαφνικά ένιωσα μια αγκωνιά και πριν πέσω στο ποτάμι πρόσεξα το διαβολικό χαμόγελο της Κρις.
Σπλααατς! Το νερό ήταν κρύο σαν θάνατος. Έτσι κι άρπαξα ένα γερό κρυολόγημα."


Σεμπτέβριος, 1593, Κόσμος 3.

"Είχα κουραστεί πολύ με το να στήνω παγίδες. Μου δόθηκε εργασία να στήσω παγίδες κοντά στις πορτοκαλιές μαζί με την... Κρις.
-Όχι! ούρλιαξα όταν το έμαθα αλλά ήξερα πως ήταν μάταιο.

Το επόμενο πρωΐ, άρχισα να στήνω παγίδες αγουροξυπνημένος ενώ η Κρις ξαπόσταζε σε ένα κλαδί μιας μεγάλης πορτοκαλιάς και με κοιτούσε κοροϊδευτικά. Κάποια στιγμή, μια παγίδα μου έκλεισε απότομα και μου έκοψε το δάχτυλο έτσι που πάτησα τσιρίδα. Κοίταξα πάνω στην Κρις για βοήθεια και τότε είδα ένα πορτοκάλι να πέφτει καταμούτρα μου... Ήταν σαν βαρίδι... και τότε λιποθύμησα.
-Sorry! είπε η Κρις κοροιδευτικά."


Απρίλιος, 1596, Κόσμος 4.

Επιτέλους! Τώρα θα άρχιζα το ταξίδι μου για να γίνω τυχοδιώκτης.
Ο μπαμπάς μου, μού έδωσε ένα χαρτί και μου έλεγε να πάω να βοσκήσω αγελάδες.
Έτσι, πήγα να δουλέψω 4 ώρες στην φάρμα του. Είχαμε πολλές καφετιές αγελάδες που βοσκούσαν. Εκεί που άραζα, βλέπω ένα κογιότ να εισβάλλει. Έντρομος, σηκώθηκα και άρχισα να το κυνηγάω και το έδιωξα με τις κλωτσιές. Καθώς το ξαπόστελνα, είδα κάτι άσπρο να πέφτει δίπλα στα πόδια μιας αγελάδας. Το πλησιάζω και βλέπω πως ήταν ένα δόντι. Και τότε, στα σύνορα της φάρμας βλέπω μια πανέμορφη ξανθιά κοπέλα καβάλα σε ένα Αραβικό Άλογο. Χάζεψα τόσο που δεν πρόσεξα την κλωτσιά της αγελάδας α λα rock lee. Σχεδόν μου έφυγε η μασέλα αλλά το θέμα είναι πως λιποθύμησα πάλι.


Ιούνιος, 1598, Κόσμος 5.

Ένα χρόνο ψάχνω αυτήν την καλλονή που είδα πέρσι. Νιώθω ερωτευμένος. Έλα που τώρα τελειώνω το ταξίδι μου και θα γίνω τυχοδιώκτης. Η μαμά μου θα είναι περήφανη για μένα. Τώρα έπρεπε να μονομαχήσω με τον Ιάκωβο.
Το επόμενο πρωϊ, ενώ ντύθηκα κανονικά, όρμησα για τον Βορρά... Βρήκα τον Ιάκωβο να καπνίζει την πίπα του αλαζονικά, όρμησα και έπεσαν πολλά πιστολίδια. Έχανα πολύ αίμα, σιγά σιγά ένιωθα πως θα λιποθυμούσα. Έτσι κι έγινε. Πριν πέσω κατάκοπος, νομίζω πως άκουσα πιστολίδια από αλλού.
Το παράξενο είναι πως το επόμενο πρωϊ καθώς γιατρεύτηκα εκεί που ήμουν τέζα, βρήκα τον Ιάκωβο λιπόθυμο και τον θησαυρό του δίπλα. Τον άρπαξα και έφυγα. Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου. Είχα γίνει τυχοδιώκτης! :D


Αύγουστος, 1605, Arizona.

"Είχαν περάσει χρόνια από τότε που έγινα τυχοδιώκτης. Είχα λεφτά, δούλευα με τους Ινδιάνους, υπηρέτησα στον Στρατό, κυνηγούσα φαίες αρκούδες...
Κάποιο βράδυ, ενώ ήμουν καβάλα με το Quarter μου, άκουσα κάποιες κοφτές φωνές και κλαγγές όπλων. Σταμάτησα αμέσως και ξεκαβάλησα. Προχώρησα με προσοχή και κρύψιμο και είδα τέσσερις κλέφτες με σπασμένα μπουκάλια στα χέρια και είχαν μια κοπέλα δεμένη ανάμεσα τους. Η καρδιά μου σκίρτησε. Ήταν η κοπέλα! Αυτή από την φάρμα μου! Γεμάτος θάρρος, όρμησα και τους έτρεψα σε φύγη μέσα σε λίγες στιγμές. Η κοπέλα με κοιτούσε με θαυμασμό. Έτρεξα, έβγαλα το bowie μου και έκοψα τα δεσμά της. Εκείνη με κοιτούσε για κάμποση ώρα.
-Είσαι μονομάχος; ρώτησα όταν την είδα με το κόκκινο μαντήλι περασμένο στο λαιμό της.
-Ναι... απάντησε αποχαυνωμένα εκείνη. Συγνώμη για όλα... Ως συγνώμη και ευχαριστώ, θέλεις να μοιραστούμε το περιδέραιο της Αγάπης;
Κόμπιασα. Είναι δυνατόν;
Εεεε για να το λες εσύ, δέχομαι! της είπα με την καρδιά να χτυπάει σαν τρελή. Επί την ευκαιρία, με λένε...
-Το ξέρω! είπε εκείνη. Εγώ είμαι, δεν με θυμάσαι; Εγώ λιποθύμησα τον Ιάκωβο για σένα! Εγώ είμαι... είμαι η Κρις" :))




Το ξέρω πως είναι πολύ μεγάλο αλλά το έγραψα έτσι :))

(683w :grr)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:

DeletedUser315

Guest
Μάρτιος του 1821
καθώς στην ελλαδιτσα μας γραφόταν ιστορια
κάπου σε κάποια αλλη μακρινή χωρά ,μαλλον γραφόταν μαθηματικά η φυσική αν δεν κανω λάθος ηταν τελευταίο μάθημα, συνέβησαν εξίσου τρομερά πράγματα

''κάποτε στο Μεξικό'' (βασικά τοτε οχι κάποτε αλλα τεσπα)

Ενας 22αρης μελαψός μεξικανος μικροκαμωμένος με λίγη τεκιλοκοιλίτσα
εν ονόματι el rekla ardan κατοικουσε σε μια αρκετά ήσυχη πόλη την Aragmacity.
Στην πόλη δεν λάμβαναν χώρα μονομαχίες ουτε διάφορες εγκληματικές ενέργειες που θα διααταρασσαν την ισυχια του ηρωα μας , ετσι μπορουσε να απολαμβάνει την ηρεμία τριγύρω του καθως ακομα και οι πολίτες ήταν λιγοστοί.

3.40 μ.μ ο el rekla ardan βρικσετε κατω απο ενα μεγάλο κάκτο αραχτος . Ηταν μια τέλεια τοποθεσια με αρκετη δροσιά και ίσκιο , την ειχε πιάσει 3 μέρες πριν.
Φορουσε ενα τεραστιο φανταχτερό σομπρέρο στο κεφαλι το οποιο ειχε γείρει προς τα κατω ειχε βαλει στα αυτια του τα ακουστικα απ το iPod* ακουγοντας το φοβερο ασμα ΜΕΞΙΚΑΝΕ ΜΕΞΙΚΑΝΕ ΘΕΛΕΙς ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΟΝΕ και την κιθάρα στα χερια την οποια την ειχε μετατρέψει πλέων σε πάπια για να κανει την αναγκη του . Αραχτός λοιπόν εκανε αυτο που ηξερε καλύτερα ,κοιμόταν.

μαύρα σύννεφα στον ουρανο ομως προμήνυαν οτι κατι κακο πλησίαζε
και ηταν σχεδόν αναποφεκτο

3.45 μια σκια προβαλει στον οριζοντα και μοιάζει να κατευθηνετε προς το μέρος του

3.56 ενας ξένος με μαυρα ρουχα πανω στο αλογο του σταματα μπροστά στο μεξικανό.
Τον ρωταει
-Γεια σας, που μπορω να βρω ενα καλο σαλούν σε αυτο το μέρος

τοτε ο μεξικανος ξυπνάει φανερά τσαντισμένος**
οπου ξεστομίζει τις υπόλοιπες 200 λεξεις για να ολοκληρωθεί η ιστορία μας
τις οποίες λογο κανόνων δεν μπορώ να τις αναφέρω


*φήμες λενε οτι ειχε ανακαλυφθεί απο τοτε αλλα αποσύρθηκε απ την κυκλοφορία λογο του οτι ηταν κινέζικης παράγωγης και ειχε εκρηκτικές ιδιότητες ετσι χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά απο το στρατό μεχρι να ξανάρθει στην αγορα προσφατα
**Ξέρετε άλλωστε οτι τον μεξικανο αν τον τσαντίσεις γίνετε Τούρκος
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:

DeletedUser

Guest
Ας βαλω κ εγω μια ιστορια δεν ειναι τοσο καλη οσο οι δικες σας κ λιγο μεγαλη οποτε θα σας βαλω μονο το πρωτο μερος....



Ξυπνησε μεσα στο αιμα μην γνωριζοντας που βρισκοταν πηρε γρηγορα το οπλο του κ κοιταξε τριγυρο του. Στο δωματιο υπηρχε μονο το πτωμα της κοπελας….. «Τeddy» ψιθυρισε «ποιος το εκανε αυτό κ πως δεν καταλαβα τπτ???» κοιταξε το ουισκι κ καταλαβε πως τον ειχαν ναρκωσει… ντυθηκε γρηγορα κ εμεινε με τις ωρες να κοιταζει το αψυχο κορμι της Τeddy προσπαθουσε να βαλει τις σκεψεις του σε μια σειρα ματαια όμως…. Το δυνατο χτυπημα της πορτας τον εβγαλε από τις σκεψεις του. « Σεριφης Λακορας ανοιξε την πορτα συλαμβανεσαι για φονο» ! σηκωθηκε κ περπατησε προς την πορτα ετοιμος να ανοιξει, κοιταξε την Τeddy άλλη μια φορα χαιδεψε τα μαλλια της κ ορκιστηκε να βρει τον δολοφονο πηρε τα οπλο κ το εσκασε από το παραθυρο….

«Ηλιθιε εκανες ποση ωρα να ανοιξεις την πορτα το εχει σκασει» ειπε ο σεριφης λακορας στο ηλιθιο κ ασχημο βοηθο του Aramb « συγνωμη αφεντικο ειπε με σκυμμενο το κεφαλι κ με τα σαλια να τρεχουν » «τρεχα πισω να τον πιασεις διατεξε ο σεριφης δινοντας μια δυνατη κλωτσια στον aramb »
«τρεχω τρεχω απαντησε σκουπιζοντας να σαλια του στο βρωμικο μανικι του » κ πηδηξε από το παραθυρο…. «ΟΧΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΠΑΝΙΒΛΑΚΑ…. » αλλα ηταν αργα ο αραμπ ειχε πηδηξει από το δυτικο κ όχι το ανατολικο παραθυρο με αποτελεσμα αντι να βρεθει στο περβαζι να βρισκεται στο δρομο εξω από το ξενοδοχειο κ να μαζευει τα δοντια του…..
« Συγνωμη αφεντικο ειπε ο αραμπ με ένα ηλιθιο χαμογελο που το κενο από τα 2 σπασμενα δοντια τον εκαναν πιο χαζουλη»
Ποσο γκαντεμης μπορει να είναι καποιος σκεφτηκε ο σεριφης λακορας κατεβαινοντας τα σκαλια…..


Καθως καλπαζε μακρια ο Pol o επικυρηγμενος σκεφτοταν την ομορφη Teddy ηξερε που θα εβρισκε τις απαντησεις στις ερωτησεις του.... Στην ξανθια ινδιανα με το μουστακι, την Sunny κορη του αρχηγου της φυλης του ηλιου...
 

DeletedUser

Guest
Χμμ... ας γραψω κι εγω τωρα.

Αύγουστος 1865, Texas

Στο σαλούν του γερό-Scott (που εκτελούσε και χρέη μπάρμαν) τα πράγματα φαίνονται ήσυχα, λίγο πόκερ και πολύ ποτό για να κάνουν κέφι οι καουμπόυδες όπως σε κάθε κανονικό σαλούν. Έξω είχε λιακάδα, ώσπου ξαφνικά όλος ο ουρανός μαυρίζει και αρχίζει να βρέχει! Οι καουμπόυδες το θεώρησαν σημάδι απ' τον θεό και έτρεξαν στην τοπικη εκκλησία, γονάτισαν και προσευχήθηκαν για κανά μισάωρο στον Αλάχ! Ο γερό-Scott (που εκτελούσε και χρέη μπάρμαν) όμως που δεν ήταν τόσο θρήσκος, που στα νιάτα του είχε πάρει και απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών, άρπαξε την καραμπίνα του και γύρισε όλη την πόλη... Στους δρόμους δεν υπήρχε τίποτα, έτσι ξαναγύρισε στο σαλούν και είπε χαμηλόφωνα: "τυχαίο θα ήταν"...
Με το που λέει αυτή τη φράση ο γερό-Scott (που εκτελούσε και χρέη μπάρμαν) "μπουκάρει" στο σαλούν ένας Μεξικάνος και τα κάνει όλα "λίμπα" (εξιστωρώ στην slang της εποχής). Ο γερό-Scott (που εκτελούσε και χρέη μπάρμαν) αρπάζει την καραμπίνα του και ώσπου να πεις άσπρη πέτρα, ξέξασπρη και απ' τον ήλιο ξεξασπρώτερει ο γερό-Scott (που εκτελούσε και χρέη μπάρμαν) σημάδευε από τα 10 εκατοστά το κεφάλι του καουμπόυ. Ο καουμπόυ πετάει το πιστόλι του στο πάτωμα και λέει στον μπάρμαν ότι ήρθε απλά για να πιεί μια μπύρα. Ο γερό-Scott (που εκτελούσε και χρέη μπάρμαν) τον πίστεψε μιας και είχε άνια και δεν θυμόταν γιατί τον σημάδευε και του σέρβιρε μια μπύρα. Μετά από λίγο ήρθε και ένας πιο μαυριδερός στο σαλούν, που ήταν φίλος του καουμπόυ. Ζήτησε μια μπύρα και ο γερό-Scott (που εκτελούσε και χρέη μπάρμαν) πήρε ένα ποτήρι, το γέμισε κρύα μπύρα και τον έλουσε! Ο πιο μαυριδερός που ήταν φίλος του καουμπόυ και πήγε σε μια γωνιά με κάτι αράχνες για να κλάψει. Ο καουμπόυ "βηδώθηκε" και φώναξε στον γερό-Scott (που εκτελούσε και χρέη μπάρμαν): Επειδή έκανες τον φίλο μου και έκλαψε και είδα και τις αραχνούλες στην γωνία, θα σου στείλω το υγειονομικό! και βγάζει από την τσέπη του το I-Phone 3G που "πιάνει" Nova και άλλα "πονηρά κανάλια" και κάνει πως καλεί τα κονέ του για να στείλουν τον υπεύθυνο στο σαλούν. Τότε ο γερό-Scott (που εκτελούσε και χρέη μπάρμαν) του κλείνει το τηλέφωνο και τον παρακαλά να κάνει και από μόνος του έναν έλεγχο στο υπόλοιπο σαλούν. Ο καουμπόυς δέχεται και ο μπάρμαν το περιγηεί. Τότε ο πιο μαυριδερός πηγαίνει στην μπάρα και αρπάζει κάτι καραμελίτσες που είχε "σταμπάρει" απ' όταν μπήκε. Ο καουμπόυς στο μεταξύ, άφηνε πίσω του κατσαρίδες, σκόνες, πράγματα συνηθισμένα για την εποχή, όχι όμως για το υγειονομικό! ... Αφού ολοκληρώνει ο μπάρμαν την περιγήησει στο σαλούν τότε γυρνάνε πίσω, κοιτάνε και ο μπάρμαν βάζει τα κλάματα, βλέποντας τον πιο μαυριδερό να τρώει τις καραμελίτσες του! Όπως πάει να του τις πάρει μυρίζει κάτι άσχημο στο σαλούν, κοιτάζει κάτω και βλέπει κοπριά γαϊδάρου! Ο καουμπόυς αφήνοντας τον πιο μαυριδερό να τρώει τις καραμελίτσες και έχοντας τον μπάρμαν στα πόδια του να του φυλάει τις μπότες, καλεί το υγειονομικό και μετά από 5 λεπτά καταφτάνει στο μαγαζί ο πιο σκληρός υπεύθηνος! Καταγράφει, καταγράφει και στο τέλος του κόβει μια λίστα 5 μέτρων με αριθμούς, οι οποίοι αριθμοί αποτελούσαν πρόστιμο! Ο γερό-Scott (που εκτελούσε και χρέη μπάρμαν) παρετήθηκε και έδωσε την θέση του στον πιο μαυριδερό (που αυτός εκτελούσε τώρα πια χρέη μπάρμαν). Μετά από μισή ώρα οι καουμπόυδες βλέπουν τον πιο μαυριδερό με ποδιά μπάρμαν να τρώει τις καραμελίτσες τους! Οργησμένοι οι καουμπόυδες ήταν έτοιμοι να του ρίξουν μία σφαίρα και να φύγουν, όμως ο ουρανός τους έσωσε, γιατί για άλλη μια φορά ξανα-άστραψε και πήγαν να προσευχηθούν, μετά τον στραγγάλησαν...

THE END

(ξέρω ήταν fail ιστορία αλλά δεν είμαι και πολύ καλός σε αυτές.)

583 w
 

DeletedUser

Guest
....σε εκείνη την απόμερη γωνιά του γνωστού saloon της Arizona, διέκρινες μια μυστήρια φιγούρα. Από μακριά μπορούσες να δεις τα γαλανά μάτια, που ένιωθες να σε διαπερνούν καθώς σε κοιτούσαν. Δεν προσπαθούσαν καθόλου να κρύψουν την εμπειρία που είχαν από τις μονομαχίες και τα ταξίδια στην άγρια δύση. Κανένας δεν καθόταν στα διπλανά τραπέζια, καθώς όσο πλησίαζες ένιωθες αυτήν την σκοτεινή αύρα γεμάτη θυμό και θλίψη σύναμμα που όσες φορές και να την είχες νιώσει πριν, δεν γινόταν να την συνηθίσεις.

Ο τύπος με τα γαλανά μάτια, ήταν γνωστός σε όλους σαν άπιαστος μονομάχος που όταν άκουγες για αυτόν πάντα ένιωθες τρόμο αλλά και δέος. Η δύναμή του ξεπερνούσε κατά πολύ την δύναμη ακόμη και ενός σκληραγωγημένου στρατιώτη. Κανείς δεν ήξερε το πραγματικό του όνομα αλλά ο κόσμος τον φώναζε “Scott James” που προερχόταν από τα όπλα του, επειδή το colt buntline του είχε χαραγμένο πάνω του το όνομα “Scott” και το peacemaker του είχε χαραγμένο το όνομα “James”.

Μπορούσες να τον ξεχωρίσεις από το πλήθος καθώς φορούσε ένα σκονισμένο μαύρο παλτό, τσακισμένες μαύρες μπότες ιππασίας , το ανεμοδαρμένο μαύρο δερμάτινο καπέλο του και το μαύρο τζιν του. Εντύπωση όμως δεν σε έκαναν τα ρούχα που μαρτυρούσαν τις κακουχίες της άδικης ζωή που τον είχε βρει, αλλά τα 2 όπλα, στην ασημένια ζώνη του με το παλιό έμβλημα κάποιας παλιάς δοξασμένης αρχοντικής οικογένειας. Όλοι ήθελαν τα όπλα του, αλλά όσοι τόλμησαν να δοκιμάσουν να τα πάρουν, τα έχασαν όλα.

Τις συνομιλίες στο σκονισμένο saloon τις σπάει σπρώχνοντας με δύναμη τις παλιές ξύλινες πόρτες, ο θρασύς μέθυσος γιος του γέρικου σερίφη Aramb, ονόματι Nicolas που κανείς δεν τον πείραζε, επειδή λυπόταν τον γεράκο, που θα γινόταν ράκος αν πάθαινε κάτι ο μοναχογιός του. Παραγγέλνει ένα ακριβό μπουκάλι ουίσκι καθώς παρατηρεί τι γίνεται τριγύρω.
–«Σε βρήκα!» φωνάζει. Παίρνει το μπουκάλι και πλησιάζει τον Scott .

Αφήνει με δύναμη το μπουκάλι ουίσκι του πάνω στο τραπέζι και του λέει.-«Άκουσα πως δίνεις μεγάλο ποσό χρημάτων για τυχόν πληροφορίες σχετικά με αυτό το περίεργο σχέδιό, που κανείς δεν ξέρει που το βρήκες. Ακόμη κάθεσαι και ασχολείσαι με αυτήν την αηδ…;»

Όλοι στο δωμάτιο πάγωσαν….δεν είχε προλάβει να τελειώσει την πρόταση και ο Scott ήταν από δίπλα του, σημαδεύοντάς τον με το colt buntline του, που ήταν πολύ διαφορετικό από τα συνηθισμένα.
-«Μην ζορίζεις πολύ την τύχη σου επειδή σέβομαι τον γέρο σου….» είπε ο Scott.
Ο Nicolas τα έχασε…τι ήταν άραγε πιο τρομακτικό , το ότι τον σημάδευε ένας από τους πιο επικίνδυνους πιστολέρο ή ότι δεν πρόλαβε καθόλου να αντιδράσει;

Τον καβγά σταμάτησε μία κραυγή.-«Βοήθεια ο σερίφης…»
Ο Scott και ο Nicolas έτρεξαν γρήγορα χωρίς να ξέρουν τι τους περίμενε… Φτάνοντας στο κτίριο του σερίφη της πόλης, το θέαμα που αντίκρισαν ήταν απίστευτο. Το δωμάτιο ήταν τελείως ακατάστατο και γεμάτο από αίματα που προερχόταν από πάλη. Το έγκλημα είχε γίνει με τέτοια μανία πάνω στον σερίφη Aramb που σε προκαλούσε να κάνεις εμετό.

Ο Nicolas έπεσε στα γόνατά του και η κραυγή θλίψης ξεχείλισε, ο Scott έμεινε κοκαλωμένος από τις αναμνήσεις που επέστρεφαν πάλι , το μυστήριο σχέδιο στον τοίχο με αίμα ζωγραφισμένο, το Χ πάνω στο σήμα του σερίφη Aramb…όλος ο χώρος έφερνε τις αναμνήσεις και πάλι πίσω. Αυτές που προσπαθούσε τόσο πολύ να ξεχάσει αλλά και να θυμάται ταυτόχρονα, ήρθαν να τον στοιχειώσουν και πάλι…

Η ίδια τραγωδία είχε συμβεί ξανά, όπως τότε. Ένα καλοκαιρινό απόγευμα του Αυγούστου 1833 στο αρχοντικό που βρισκόταν δίπλα από…

edit:Η ιστορία είναι αφιερωμένη στην Vayia

(564)w
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:

DeletedUser3801

Guest
που μπορω να παραλαβω το βραβειο μου?

μια μερα πηγα να συλλαβω τον ινδιανο κοκκινο φτερο και τον καουμπο΄ι΄ τζω χαουαρντ.εκεινη η μερα ηταν βροχερη και η καλυτερη για να συλλαβω ανθρωπους.ολη η πολη ειχε αφισες με τα ονοματα τους και η αμοιβη ηταν 200 σβολοι χρυσου.προσπαθησαν και οι καλυτεροι μονομαχοι να τους πιασουν όπως ο πανος-δε-μπεστ ,ο φα’ι’τμαν,ο δασκαλος κ.α. αλλα ημουν σιγουρος ότι εγω θα τα καταφερνα γιατι εχω αυτοπεπειθηση.τον ινδιανο κοκκινο φτερο πηγα να τον ψαξω στα λημερια του δηλλαδη σε κανενα κοπαδι βουβαλων η και σε κανεναν καυγα.δεν τον βρηκα πουθενα αλλα τελικα ηταν εκει που δεν περιμενα,στο σπιτι μου.ειχε ακουσει ότι τον εψαχνα και επειδη γνωριζομασταν από παλια[ειχα πιασει τον πατερα του]ειχε ερθει να μονομαχησουμε εκει.μου ειπε πως με περιμενε για να παρει εκδικηση για τον πατερα του.εγω δεν τον φοβηθηκα και του ειπα αμεσως να μονομαχησουμε.η μαχη ξεκινησε δυνατα.και οι δυο αστοχησαμε με την προτη αλλα με τη δευτερη με πυροβολησε και με τραυματισε στο χερι.εγω εκανα ότι σκοτωθηκα και μολις ερχοταν κατά πανω μου τον πυροβολησα στο ποδι και στο χερι και επεσε κατω.μετα τον πηρα και τον πηγα στο σεριφη και μου εδωσε συγχαρητηρια και 100 σβολους χρυσου.υστερα πηγα να βρω τον καουμο’ι’ τζω χαουαρντ.τον ηξερα πολύ καλα γιατι πηγε να σκοτωσει τον αδερφο μου αλλα εφτυχως εκει ηταν ο σεριφης και τον φοβησε.πηγα να δω μηπως ηταν σε κανενα σαλουν και επινε μπυρα αλλα τζιφως.τελικα ηταν στο στο ορυχειο και σχεδιαζε να κλεψει μεταλλα από το ορυχειο του μπιλλι του ξακουστου κυνηγου χρυσου.τελος παντων τον βρηκα και αυτος ξαυνιαστηκε γιατι δε με περιμενε.οταν τον ρωτησα δεν παντησε.τοτε τον προκαλεσα σε μονομαχια.ηταν δυνατος την αποδεχτηκε αλλα και αυτος υπεκυψε στην ανωτεροτητα μου.η μαχη ηταν δυσκολη αλλα τελικα την κερδισα.τον πηγα και αυτόν στο σεριφη και μου εδωσε αλλους 100 σβολους χρυσου.η αποστολη μου εκει ειχε τελειωσει και απεδειξα ότι ειμαι ενας δυνατος και αξιολογος μονομαχος.αυτη ηταν η μικρη περιπετεια μου στην αγρια δυση.χαιρετισματα και καλο δε γουεστ

:))
 

DeletedUser2677

Guest
Δευτέρα,11 Οκτωβρίου 2010

Πρόσφατες ανασκαφές στην ευρύτερη περιοχή της Αριζόνας, έφεραν στο φως ευρήματα που χρονολογούνται από το 1858, με σημαντικότερο ένα ημερολόγιο, που όπως όλα δείχνουν, ανήκε σε εξέχουσα προσωπικότητα της τότε εποχής και ασκούσε μεγάλη επιρροή στην τοπική κοινωνία. Το δερματόδετο ημερολόγιο, βρέθηκε σε άριστη κατάσταση καθιστώντας άνετη την ανάγνωσή του. Αποσπάσματα σας παραθέτουμε παρακάτω.

……Η χθεσινή μέρα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. Πέρασε από το σαλούν μετά από πολύ καιρό ο γερο-Σαμάνος. Είχε πιάσει την καλή, είπε, και κέρασε ουίσκι όλο το μαγαζί. Έμενα δυο. Είναι που είμαι ομορφούλα, λέει! Είχε πάει, λέει, να τον επισκεφτεί ο (Pa)LuckyLuke.. Και να ήταν ο μόνος… Όλοι, από φτωχούς εργάτες μέχρι περιβόητους μονομάχους της δύσης, τον έχουν επισκεφτεί, με την ελπίδα ότι θα αλλάξουν αυτό που έχουν επιλέξει να είναι. Να πω την αλήθεια, το έχει παρακάνει. Αέρας, έχουν γίνει τα λεφτά τους. Ακόμα χειρότερα, μερικοί τον έχουν επισκεφτεί και δεύτερη φορά. Αναποφάσιστοι άνθρωποι….


……Σήμερα ήρθε ο σερίφης John Fitzburn για έλεγχο και έπρεπε για μια ακόμα φορά να παραστήσω την σερβιτόρα. Έπιασε την γνωστή του θέση και παρακολουθούσε με ένα ποτήρι ουίσκι, πάντα κρατημένο, στο αριστερό του χέρι. Το σαλούν ήταν γεμάτο πελάτες. Ο Henry το έπαιζε μεγάλο αφεντικό και απλά μου έδινε διαταγές πίσω από τον πάγκο του σαλούν! Κράταγε και το βρωμιάρικο πανί του, παριστάνοντας ότι ξεσκονίζει. Αργότερα ήρθε και ο άνευ όρων φίλος του Henry, Waupee καπνίζοντας όπως πάντα την πίπα του. Τεκέ το έκανε... Είχε πολύ κόσμο. Ούτε που θυμάμαι πόσοι με κέρασαν εκείνο το βράδυ! Ένας, ήταν όμως πολύ ενοχλητικός, κάποια στιγμή πραγματικά τα χρειάστηκα. Όταν τον ρώτησα για αυτόν, απλά μου είπε ότι είναι μονομάχος, και να τον φωνάζω ‘Τολμηρό’ .. Δεν έφερα αντίρρηση. Εξάλλου οι χειροπέδες και η αγχόνη που κουβαλούσε μαζί του, δεν μου αφήναν άλλη επιλογή……


…….Νιώθω έτοιμη να καταρρεύσω από την εξάντληση. Η φήμη μου πέρασε τους λόφους της Αριζόνα και εξαπλώθηκε και στις γύρω πόλεις. Κάθε βράδυ το σαλούν είναι γεμάτο. Ο Henry πρέπει να μου χρεωστάει! Χάρις σε έμενα, δεν πρόκειται να ξαναμείνει άφραγκος. Αρχίζω και τα παίζω όμως. Η καινούρια χορογραφία ήταν πολύ δύσκολη. Τι την ήθελα την ποικιλία; Άσε που δεν αναδείκνυε και τόσο πολύ το φόρεμά μου. Ένας από τους πελάτες του σαλούν, μου έκανε ένα δώρο. Ήταν ένα περιδέραιο με μαργαριταρένιες χάντρες. Πολύ σπάνιο είναι λέει, αλλά δεν τον πιστεύω. Φτηνιάρικο φαίνεται. Θα το πουλήσω στην αγορά με την πρώτη ευκαιρία. Ίσως βγάλω μερικά δολάρια…..


……...Εχτές είχαμε νέα παραλαβή σε ποτά. Η τεκίλα ήταν αρίστης ποιότητας. Το ‘Αστραφτερό Spirouni111’ ή γνωστός και ως ’Spiranxas’ ή ‘Spiroto Rizi’ ή ‘Spirimaxos Skevos’, που, απάνω του είχε πάντοτε στην ζώνη του σφιγμένο, ένα μικρό ινδιάνικο χρυσό Σπυροβόλο111 όπλο, προμήθευσε τους πάντες στην πόλη. Φυσικά έφερε και στο σαλούν. Όλη την νύχτα προσπαθούσαμε να συμμαζέψουμε την Dolores που είχε γίνει λιάρδα. Έπινε με τον -ισπανικής μάλλον καταγωγής- Lako Dilakora μέχρι τελικής πτώσης. Ο Aizak, ο Aramb, ο Serra, ο *Ougk* και η Mpoun είχαν ανέβει στα τραπέζια και χόρευαν τσιφτετέλια(!!!) Η τεκίλα έγινε ανάρπαστη, σφαγή ποιος θα πρωτοπάρει. Κόντεψε να γίνει μεγάλος καυγάς. Και να ήταν μόνο αυτό. Η ‘σκοτεινή αλεπού’, άρπαξε ένα μπουκάλι τεκίλα και στα καλά καθούμενα άρχισε να τρέχει, φωνάζοντας: ‘Έφυγα για πετρέλαιαααααα’. Δεν ξέρω τι εννοούσε, αλλά ανησυχώ. Ακόμα να γυρίσει….

(536)W


Special thanks to:

Αστραφτερό Sripouni, aka Spiros111, aka το άλλο μου μισό που μου έδωσε την κεντρική ιδέα.
Dementor, aka Γιώργος που ήταν ο νονός του spirouniou και όλων των άλλων ευφάνταστων spir- λέξεων και με βοήθησε τρομερά!
(Είχα και άλλους να ευχαριστήσω, αλλά μου τελείωσαν οι λέξεις)

Σημ. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικές καταστάσεις και ονόματα είναι τελείως συμπτωματική και αποκύημα φαντασίας!
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Κατάσταση
Δεν είναι ανοικτή για περαιτέρω απαντήσεις.
Κορυφή